اهمیت خانواده به عنوان یکی از نهادهایی که در پیدایش، پویایی، ماندگاری و گسترش تمدن ها نقش اساسی دارد، به ویژه نقشی که زنان می توانند یا باید در این زمینه ایفا کنند، نیاز به بررسی بیشتر دارد.
قبل از پرداختن به وظایف یا مأموریت های اصلی یک خانواده، باید به دو نکته اساسی اشاره کرد.
نخست، فیلسوفان یونانی و به تبع آن متفکران اسلامی، حکمت را در دو مقوله نظری و عملی و حکمت عملی را در اخلاق، سیاست مدنی و برنامه ریزی مسکن شناسایی کردند. از نظر آنان، اداره خانه و خانه که عملاً بر عهده زنان است، یکی از مهم ترین عرصه های حکمت عملی است.
دیگر اینکه تمدن را عموماً مظهر توسعه و پیشرفت صنعت، فناوری، عمران، معماری، هنر و… می‌دانند، اما باید فهمید که همه اینها نتیجه، محصول یا خروجی و اصول است. چه زندگی شهری باشد و چه زندگی مذهبی در یک تمدن پذیرفته شده، به معنای شکلی از زندگی است که حداکثر امکان همزیستی، برابری و آزادی مبتنی بر عدالت و قانون را فراهم می کند. اگر چنین جامعه ای وجود داشته باشد، مسلماً خلاقیت، قدرت مولد و پیشرفت در آن جامعه محقق می شود و تمدن از هر مظهر و اثر مشهودی اساسی تر، ریشه دارتر و اساسی تر است و بنابراین تمدن را نمی توان به جایی وارد کرد. .
با توجه به موارد فوق، مهم ترین وظایف محول شده به خانواده ها و مراقبین یعنی زنان را می توان به طور خلاصه با پنج وظیفه اصلی شناسایی کرد:
1. چگونگی توجه به ارزش ها و ذکاوت زندگی دنیوی به اعضای خانواده به ویژه فرزندان برای تلاش برای امرار معاش و معیشت و رسیدگی به امور پرونده از وظایف مهمی است که بر عهده دارد. شانه های زنان و بسیاری دیگر. مردم متأسفانه این را نمی دانند. بچه‌های امروزی، به‌ویژه در زندگی شهری، مانند یک مهمانی در خانه، سفر در هتلی که دیگران به آنها خدمات می‌دهند، بزرگ می‌شوند.
2. تعهد و مسئولیت شخصی در قبال جامعه و دیگران یکی دیگر از رسالت های خانواده است که باید مورد توجه قرار گیرد. افراد را نمی توان به عنوان مصرف کننده یا ناظر رویدادها در نظر گرفت زیرا آنها به طور اساسی در ظهور، سقوط، پیشرفت و افول جامعه به عنوان اعضای جامعه نقش دارند. پذیرش مسئولیت اجتماعی و انجام وظیفه انسانی باید برای همه انسان ها نهادینه شود وگرنه جامعه را سنگین می کند و باعث هرج و مرج می شود.
سه. از آنجایی که زندگی انسان بدون حضور دیگران ناممکن است و قدرت آن با ایثار و از خود گذشتگی پیوند خورده است، هر یک باید بیاموزند که در مقابل دیگران نوعی از خودگذشتگی و از خودگذشتگی را تمرین کنند. خودخواهی و تجمل گرایی.
4. علاوه بر نکات فوق، اظهار نظر و مداخله در تصمیم گیری های خانواده یکی دیگر از رسالت های خانواده است که افراد را نسبت به جوامعی که در آن قرار خواهند گرفت، نگران می کند. بدیهی است که عمل به چنین نقشی باید مورد بازنگری جدی قرار گیرد زیرا بیش از هر چیز مبتنی بر بازخوانی دو کلمه احترام و ادب است. در تعاریف کلی و سنتی این دو واژه، پذیرش، تسلیم و تسلیم نه تنها برای رویکردهای بیولوژیکی و تمدنی نامطلوب، بلکه از آنجایی که زمینه های پرخاشگری و پرخاشگری در مقیاس وسیع تری وجود دارد، بسیار مضر و خطرناک تلقی می شود. . ، استبداد می دهد.
مراد از ادب و احترام، نادرست گرفتن حرف پدر و مادر احترام، اصولی و محاسبه گر است و باید از این گونه قرائت ها احتیاط کرد.
5. آموزش مهارت های ارتباطی و نحوه رفتار با دیگران از اساسی ترین وظایف زندگی متمدن خانوادگی است. واضح است که دیالوگ با دیالوگ متفاوت است. در یک مکالمه، مهم است که بدانید ممکن است حرف های طرف مقابل حاوی حقیقت باشد، احتمال اشتباه بودن حرف های طرف مقابل و در نهایت یافتن حقیقت، تحمل را تمرین کنید. این مهارتی است که می تواند تحت مدیریت خانواده ها و زنان نهادینه شود.
می گویند اگر زن به عنوان سرایدار خانه را به درستی اداره کند، جامعه از تمدن مناسب و مناسبی برخوردار می شود. البته واضح است که بیان این رسالت به معنای نفی مسئولیت مردان یا رهبران جامعه نیست، بلکه تاکید بر اهمیت کارکرد زنان در زندگی متمدن است.
