“گاز” ابزار قدرت سیاست خارجی ایران

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی گزارشگر یک،

آقای حبیب الله ظفریان با حضور در برنامه گفتگوی ویژه خبری شبکه دو سیما درباره مقایسه اوپک با مجمع صادرکننده گاز افزود: این مقایسه درستی نیست، چرا که بازار نفت با گاز متفاوت است، بازار نفت یک بازار شکل گرفته و نزدیک به کامل است. و قیمت نفت در همه جای دنیا با یک تفاوت از نظر کیفیت و حمل و نقل، ثابت است، اما بازار گاز دارای ساختار متفاوتی است، اگر بازار نفت، بازار جهانی گاز کاملا منطقه ای است، این بازار به نحوی است که در هر منطقه یک مکانیزم قیمت گذاری و حتی یک مورد مناسب بین صادرکننده و واردکننده است بنابراین ممکن است قیمت گاز در دنیا در برهه هایی از زمان تا 500 درصد اختلاف داشته باشد.
وی ادامه داد: تجارت گاز بیشتر با قراردادهای بلندمدت 20 سال به بالا انجام می شود، ولی در بازار نفت بیشتر زیر یک سال است، این تفاوت ها باعث می شود نگاه ها به موضوع تجارت گاز و مجمع صادرکنندگان گاز که به ابتکار ایران شکل گرفته است، متفاوت شود. .
آقای ظفریان گفت: اوپک در بازار نفت بیشتر به قیمت گذاری فکر می کند، ولی در بازار گاز به دلیل این که ساختار متفاوتی دارد و باید دستور کار متفاوت و مبتنی بر ساختار خود را داشته باشد، بازار گاز را به سمتی می برد که بیشتر سودمند باشد که وجود داشته باشد. می‌آید برای کشور‌های ارائه شده از جمله ایران باشد.
وی تشخیص کرد: دستور کاری که در مجمع صادرکنندگان گاز پیش می‌رود متفاوت با اوپی بررسیان کرد: دستور کاری که در مجمع صادرکنندگان گاز
پژوهش مرکز پژوهش‌های مجلس با بیان گاز؛ آینده انرژی دنیا، اضافه می‌شود: در آینده سرمایه‌گذاری نفت و زغال سنگ کم می‌شود و گاز افزایش می‌یابد و این امر باعث می‌شود که امنیت انرژی برای آنها مسئله به این موضوع بپردازد.
آقای ظفریان تصریح کرد: آمریکا به بازار LNG و با منطق ورود سیاسی کرده و گاز؛ اول و سیاسی دوم اقتصادی است.
آقای ظفریان افزود: آمریکا از سال 2007 با توسعه شیل گازها به این سمت حرکت کرد که تولید را افزایش داد و زمانی که طرح شیل موفق شد در سال 2011 به بعد در تمام اسناد اشاره کرد که باید بازار گاز را از ساختار منطقه خارج کنیم. با توسعه گاز به روش LNG، گاز را به صورت مایع شده توسط کشتی به مقاصد تولیدی ارسال کن.
وی افزود: اتحادیه اروپا بعد از توافق برجام در یک بند درباره بخش انرژی ایران که توسعه گاز ایران به روش LNG را مورد بحث قرار داده است، زیرا زمانی که LNG وارد بازار می شود، بازار گاز آرام آرام از وضعیت شبه انحصاری مناطق خارج از کشور می شود و شبیه بازار می شود. نفت، یکپارچه می شود که به نفع واردکننده گاز مانند اروپا، ژاپن، کره جنوبی، هند و آمریکاست، اما این طرح را به عنوان طرح امنیت انرژی آینده دنیا جلو میبرد بنابراین ما باید منطقهای بازار گاز را تقویت کنیم.
پژوهش مرکز پژوهشهای مجلس ادامه دادگر: هدف این است که منطقهای بازار گاز را حفظ و تقویت کنیم، اگر میخواهیم LNG ببندیم باید 25 ساله با کشوری مانند چین یا کشور اروپایی ببندیم، چون قرارداد بلندمدت باعث می شود که ساختار منطقه ای حفظ شود و حفظ شود. قابلیت دستکاری نداشته باشد.
آقای ظفریان گفت: به لحاظ امنیت انرژی باید ساختار بازار گاز را حفظ کنیم و در مجمع صادر کنیم این دستور کار را با روسیه و قطر پیش ببریم و بازارها را بین خودمان تقسیم کنیم و توسعه دهیم.
ویان کرد: در آینده انرژی و انرژی های تجدید پذیر در دندیا رو به رشد خوا.
آقای ظفریان گفت: توسعه پایین دستی دارای ارزش افزوده است و توسعه زنجیره پایین دستی تا الآن بیشتر گازی بوده یعنی الآن حدود 10 و نیم میلیون تن تولید متانول از گاز داریم و کمتر از 500 هزار تن در داخل استفاده می شود و بقیه می شود.
وی افزود: باید در ابتدا به گاز نگاه سیاسی داشته باشد یعنی می تواند قدرت سیاست خارجی ما باشد و در روسیه این اتفاق افتاد و به عنوان زنجیره ارزش افزوده و توسعه پایین دستی گاز را توسعه داد و الآن باید ادامه زنجیره شامل تبدیل متانول به گاز باشد. محصولات پایین دستی را توسعه دهند.
پژوهش مرکز پژوهش های مجلس ادامه داد: اگر بخواهیم آینده دیپلماسی انرژی را برای شرایط تحریمی ببینیم نیاز به یک بازمعماری در تجارت انرژی خودمان داریم، ما همیشه نفت صادر می کنیم و گاز را برای مصارف داخلی استفاده می کنیم، بنابراین زمانی که گاز تحریمی کمتر و نفتی است. تحریم پذیری بیشتر در صورتی دارد که گاز را بیشتر صادر کند مدر امنیشتری در زامیخریم او تحریم پذیری دارد در صورتی که گاز دارد.

خروج از نسخه موبایل