به گزارش دکتر نیوز، خودشیفتگی پاتولوژیک یا اختلال شخصیت خودشیفتگی (بیماری نارسیس) نادر است و حدود ۱ درصد از جمعیت را تحت تأثیر قرار می‌دهد، این شیوع از زمانی که پزشکان آن را موردمطالعه قرارداده‌اند، تغییر نکرده است. این اختلال هنگامی ظاهر می‌شود که این صفات عملکرد روزانه فرد را مختل کند. اختلال شخصیت خودشیفتگی که به‌طورمعمول منجر به ایجاد ناسازگاری در روابط می‌شود، به دلیل عدم همدلی در فرد دارای خودشیفتگی پاتولوژیک به وجود می‌آید.
افراد مبتلابه بیماری نارسیس خودشیفته اغلب حالات و برخوردهای مغرورانه و ریاست گونه با دیگران دارند. به‌عنوان‌مثال، یک فرد مبتلابه این اختلال ممکن است در مورد بی‌ادبی یا حماقت یک پیشخدمت سربه‌هوا شکایت کند یا ارزیابی درست یک پزشک را با حماقت تمام نادرست نشان دهد.
کسی که مبتلابه این اختلال است ممکن است به‌سادگی به‌عنوان یک “خوشیفته” یا به‌عنوان کسی که “خودشیفتگی” دارد، توصیف می‌شود. هر دوی این واژه‌ها به‌طورکلی به کسی اشاره می‌کنند که به اختلال شخصیت خودشیفتگی(NPD) مبتلا است.
بیماری نارسیس یا اختلال شخصیتی، یک الگوی پایدار از تجربیات درونی و رفتاری است که از فرهنگ هنجار فرد، منحرف‌شده است. این الگو در دو یا چند مورد از حوزه‌های زیر دیده می‌شود: شناخت؛ تأثیر؛ عملکرد بین فردی یا کنترل انگیزه. الگوی پایدار در سراسر طیف گسترده‌ای از موقعیت‌های شخصی و اجتماعی، انعطاف‌ناپذیر و فراگیر است،
و به‌طورمعمول به پریشانی قابل‌توجه یا اختلال در حوزه‌های اجتماعی و کار یا دیگر حوزه‌های عملکرد منجر می‌شود. این الگو پایدار و طولانی‌مدت است، و شروع آن را می‌توان در اوایل بزرگسالی و نوجوانی پیدا کرد.
امروزه محققان نمی‌دانند چه چیزی باعث بروز اختلال شخصیت خودشیفته می‌شود. بااین‌حال نظریه‌‌های زیادی در مورد علل احتمالی بروز اختلال شخصیت خودشیفته وجود دارند. بیش‌تر متخصصین روی یک مدل علت و معلولی بیوسایکوسوشال اتفاق‌نظر دارند.
درمان بیماری نارسیس
همان‌طور که گفتیم درمان اختلال شخصیت خودشیفته معمولاً شامل روان‌درمانی‌های طولانی‌مدت نزدیک درمانگر است که تجربه‌ی درمان این نوع از اختلالات شخصیتی را دارد. داروهایی نیز ممکن است برای کمک به بهبود علائم نگران‌کننده و ناتوان‌کننده‌ی این اختلال تجویز شود.
درمان بیماران نارسیس به‌هیچ‌عنوان ساده نیست چراکه طی دوره درمان فرد باید خودشیفتگی را کنار بگذارد. به باور کوهوت و سایر بزرگان حوزه روانشناسی، رویکردهای روانکاوانه برای درمان و کنترل بیماری اختلال خودشیفته رویکردهای مناسبی است. برخی دیگر معتقدند باید با روش گروه‌درمانی، بیمار را در محیطی جمعی قرارداد و به او آرام‌آرام آموخت که با دیگران رفتاری توأم با همدلی و مهربانی داشته باشد.
متخصصان برای درمان بیماری نارسیس از روش دارودرمانی نیز استفاده می‌کنند. برای کنترل چرخش‌های سریع خلق‌وخو، لیتیوم را تجویز می‌کنند. برای بیمارانی که مستعد افسردگی هستند نیز مصرف داروهای ضدافسردگی به‌ویژه داروهای سرتونرژیک توصیه می‌شود.
