این روزنامه قدیمی ترین روزنامه اسرائیلی است و به گفته دایره المعارف .dia Britannica، معتبرترین روزنامه است و اکثر خوانندگانش تحصیل کرده است. این سرمقاله از چند جهت حائز اهمیت است.
یک روز قبل از انتشار این مقاله در روزنامه هاآرتص، 4300 پمپ بنزین در ایران به طور همزمان تعطیل شدند و پمپ بنزین ها عرضه سوخت را متوقف کردند. علت این اتفاق که دردسرهای زیادی را برای مردم ایران به همراه داشت، مدتی مبهم بود تا اینکه پارس نیوز که قبل از هرکسی آن را می دانست به احتمال حمله سایبری اشاره کرد. در نهایت، دبیرکل شورای عالی فضای مجازی ایران در گفت‌وگو با تلویزیون گفت که حملات سایبری به پمپ بنزین‌ها احتمالاً توسط یک کشور خارجی انجام شده است، اما برای اعلام جزئیات هنوز زود است. خبرگزاری آنلاین گزارشگر یک اولین خبرگزاریی بود که اخیرا مطلبی را در روزنامه هاآرتص منتشر کرد.
تاریخچه حملات سایبری اسرائیل به ایران
اسرائیل قبلاً در چندین حمله سایبری علیه ایران دست داشته است.
نیروگاه اتمی بوشهر: اولین نمونه از حملات سایبری اسرائیل به ایران، مسائل استاکس نت و نیروگاه اتمی بوشهر است. Stuxent بدافزاری است که در سال 2010 توسط دولت های آمریکا و اسرائیل برای حمله به تاسیسات هسته ای ایران به ویژه نیروگاه بوشهر ایجاد شد. یاهو نیوز بعداً استدلال کرد که هدف از به اصطلاح “المپیک” نابودی برنامه هسته ای ایران نبود، بلکه حمله برای خرید زمان و به ثمر رساندن تلاش های دیپلماتیک بود. ادوارد اسنودن، کارمند سابق سیا که اسناد متعدد مربوط به فعالیت های اطلاعاتی ایالات متحده را فاش کرد، به اشپیگل گفت که این بدافزار با همکاری آژانس امنیت ملی ایالات متحده و اسرائیل ایجاد شده است.
– زیرساخت های مخابراتی: در سال 1397، حمید فتاحی، معاون وزیر ارتباطات و رئیس هیئت مدیره شرکت ارتباطات زیرساخت با انتشار توئیتی مبنی بر “حمله های پراکنده” به برخی زیرساخت های مخابراتی مدعی شد که این حملات از سوی اسرائیل صورت گرفته است. به گفته غلامرضا جلالی، رئیس سازمان پدافند غیرعامل کشور، این حمله سایبری در «چندبخشی» با استفاده از نسل بعدی ویروس استاکسونت انجام شده است.
– تاسیسات نظامی پارچین: در 4 مرداد 1378 انفجاری در تاسیسات نظامی پارچین رخ داد. روز بعد، زوئی یازکلی، تحلیلگر سیاسی کانال 13 تلویزیون اسرائیل گفت که انفجار شب گذشته در پارچین تهران به نظر می رسد “نتیجه یک حمله سایبری” باشد.
– تاسیسات هسته ای نطنز: 21 فروردین ماه سال جاری حادثه ای در تاسیسات هسته ای نطنز رخ داد. کانال دولتی خان اسرائیل روز یکشنبه (12 آوریل) گزارش داد که “حادثه” تاسیسات هسته ای نطنز کار اسرائیل و نتیجه “حمله سایبری جدید به ایران” بوده است.
– تاسیسات بندر شهید رجایی: در 20 اردیبهشت ماه سال جاری حمله قبلی به تاسیسات دریایی و جاده ای بندر شهید رجایی انجام شد. واشنگتن پست روز دوشنبه 19 مه، یک مقام دولت آمریکا که نامش فاش نشده و یک مقام دولتی “ناشناس” خارجی گفته است که حمله سایبری اخیر به تاسیسات آبی و جاده‌های بندر شهید رجایی در استان هرمزگان احتمالا توسط اسرائیل انجام شده است. . . بوده است
البته حملات قبلی اسرائیل به کشور ما محدود به این موارد نبود.
شباهت ها و عجایب این دو رویداد
در 18 جولای سال جاری، هرج و مرج جهانی در سیستم‌های رایانه‌ای شرکت راه‌آهن باعث شد صدها قطار با تأخیر یا حتی لغو حرکت کنند و حتی در ورودی‌ها، مراکز خرید بلیط، خدمات حمل و نقل الکترونیکی و مسافری و وب‌سایت شرکت‌های راه‌آهن مشکلاتی ایجاد کند. خبرگزاری آنلاین گزارشگر یک در همان روز با انتشار تصاویری از تابلوهای حرکت قطارهای راه آهن ایران، از آشفتگی جهانی در سیستم های رایانه ای شرکت راه آهن و ایجاد اختلال بی سابقه در ایستگاه های قطار در سراسر کشور خبر داد. در تابلوی اطلاعات قطار، پیام “قطار به دلیل حمله سایبری” ظاهر شد. این پیام شامل یک شماره تلفن نیز بود.
با این حال، نکته عجیب در مورد حمله سایبری هفته گذشته این است که در حمله سایبری اخیر به پمپ بنزین، همان عدد روی پیام صفحه نمایش داده شد.
این شباهت نکات ظریفی داشت. یک شرکت امنیت سایبری آمریکایی و اسرائیلی چک پوینت چهار ماه پیش این حمله را بررسی کرد و متوجه شد که علت اختلال گسترده در سیستم کامپیوتری یک شرکت راه آهن ایران، حمله سایبری توسط یک گروه هکری به نام ایندیرا بوده است. حمله اسرائیل کار یک گروه هکری مشکوک نیست.
پس با اندکی توجه به این شباهت، نکته مهم روشن می شود. : در حالی که اسرائیل مدعی است حمله اخیر متعلق به خودش است، پیام حمله اخیر به طور غیرقابل انکاری مشابه حمله قبلی است و اسرائیل که منطقاً مورد دوم را ادعا می کند، نمی تواند. شما این شباهت را با ادعای تصادفی بودن آن توجیه می کنید. این نشان می دهد که یا این دو حمله تقصیر اسرائیل بوده و اسرائیل در مورد قبلی به دروغ مسئولیت آن را بر عهده گرفته است و یا اینکه هیچ یک از این حملات متعلق به اسرائیل نبوده است، بنابراین این بار اسرائیل به دروغ مسئولیت آن را بر عهده گرفت. به طور خاص، هر دو حمله رویکردهایی هستند که پلتفرم های خدمات عمومی را به خطر می اندازند و به اهداف نظامی نمی پردازند، موضوعی که هاآرتص اخیراً به آن اذعان کرده است.
دشمنی دولت اسرائیل با مردم ایران؟
جامعه شناسان می گویند که ممکن است افکار عمومی در یک موقعیت معین از رویارویی با دشمن راضی باشد، تلافی یک مشکل غیرنظامی یا توجیه دشمن با انتقام ممکن است برای مردم عادی و زندگی روزمره رضایت بخش باشد. باورش سخته. بزرگان به یاد دارند که وقتی دولت حزب بعث عراق کورکورانه موشک‌های اسکاد بی را با کمک قدرت‌های بزرگ در یک رویارویی ناامیدانه هدف قرار داد، برخی به تدریج شعار «اقدامات متقابل موشکی» سر دادند. ممکن است انتظار تلافی وجود داشته باشد. اما شکی نیست که ملتی که در صدمه زدن به مردم متخاصم خود پیش قدم شود، بیش از هر زمان دیگری منفور خواهد شد.
تا آنجا که ما می دانیم، زیرساخت های خدمات عمومی که مستقیماً با ایمنی و آرامش همه مردم مرتبط است، هرگز هدف حملات سایبری ایران در اسرائیل یا ایالات متحده قرار نگرفته است. البته ایران در مورد سایبری در مقیاس جهانی حرف های زیادی برای گفتن دارد و دو سال پیش، وزارت امنیت داخلی آمریکا بیانیه ای صادر کرد و در مورد حملات سایبری ایران هشدار داد: تهدیدات برای ایالات متحده در این بیانیه آمده است: «ایران می‌تواند برخی از زیرساخت‌های حیاتی آمریکا را حداقل برای مدت محدودی مختل کند». بنابراین، اقدامات اسرائیل نه تنها پیشگیرانه نیست، بلکه تلافی جویانه نیست، بلکه نوعی اقدام پیشگیرانه است که به امنیت و آرامش مردم ایران لطمه می زند.
مشکل نفوذ به زیرساخت‌های عمومی را نمی‌توان همانند مشکل تحریم‌های همجنس‌گرایان دانست و در هر دو مورد، شکایات مردمی را می‌توان ابزاری به همان اندازه تأثیرگذار در اعمال فشار دانست. به سیستم برخی تحریم ها و مسائل را به قضاوت سیاسی و به انتخاب خود یا سیاستمداران واگذار می کنند، اما چه کسی می تواند بگوید مردم دشمن ستیز و تلافی جویانه هستند؟
مردم ایران پیش از این نشان داده اند که در مقاومت در برابر تجاوزات سرزمین مادری خود در جنگ هشت ساله و متحد کردن بیشتر آنها متحد هستند. بنابراین انتظار این که اگر امنیت عمومی هدف دشمن قرار گیرد، مردم به دلیل نارضایتی از نظام حرکتی این کار را انجام دهند، اشتباه تاکتیکی عجیبی است. این ادعا در تضاد کامل با پیام دوستانه ای است که دولت اسرائیل گاهی سعی می کند برای مردم ایران ارسال کند.
اینترنت گل آلود و سراسری!
من همیشه به جای نام مستعار شبکه ملی اینترنت (اینترنت جهانی که در آن افراد مسدود می شوند) در شبکه ملی اطلاعات (اصطلاحی که یک شبکه مستقل راه اندازی می کند که اطلاعات سازمان ها و سازمان ها و خدمات دولتی در آن نگهداری می شود) تاکید کرده ام. به طور مستقل). اینترنت) به این دلیل که وزیر سابق اطلاعات و ارتباطات نیز همین طبقه بندی را تایید کرده و اساساً دومی را فریب داده است. با این حال، زمان حمله سایبری اخیر و زمان بندی مشکل اینترنت در کره نیز از نکات مهم است. اخیراً لایحه ای با عنوان حمایت از حقوق و منافع کاربران فضای مجازی به مجلس شورای ملی تقدیم شده و برای تصمیم گیری نهایی در حال آزمایش است. افکار عمومی نسبت به این طرح حساس است و اگر قصد تضعیف یا محدود کردن عمدی دسترسی مردم به اینترنت بر خلاف وعده مسئولان است، مخالفان متعددی از جمله نماینده مردم تهران جناب آقای آقاترانی وجود دارد. مجلس شورای اسلامی و یکی از موافقان این طرح نیز به تنوع آنها اذعان داشتند.
تقارن زمانی این حمله سایبری و وضعیتی که ممکن است برخی افراد در سایه ابتکارات شبکه ملی اطلاعات به دنبال شبکه‌های اینترنتی ملی باشند، احتمال استفاده از این سایبری‌ها توسط کسانی را که از جمله احتمالات دیگر با محدودیت‌ها موافق هستند، تقویت می‌کند. جدای از حمله مستقیم به امنیت و ثبات مردم، در تضعیف مخالفت ها با محدودیت ها بی تاثیر نیست.
1717
