بنابراین منتظر روزها و هفته های آینده باشیم تا تحولات تازه ای در بطن مذاکره رخ دهد و بتوان بر آن ها تصویری از احتمالات آینده برجام به دست آورد.
اما توجه به نکاتی است که باید در مورد تحلیل‌ها در طرح‌های طرح می‌شوند، نه بر مدارک مستند، بلکه بر اساس ارزیابی‌ها و احتمالات است. اخبار که این روزها در سایت خبری نورنیوز (رسانه مرتبط با شورای عالی امنیت ملی کشور)، مطرح، دو طرف یا بر سر همه موارد به توافق میرسند یا هیچ توافقی در کار نخواهد بود. عباراتی که بیانگر یک اصل اساسی در مذاکرات هسته ای ایران با 1 + 4 و آمریکا است و آن این است، توافق در میانه، معنایی ندارد و باید همه ابهامات میان طرفین رفع شود تا بتوان از تفاهم احتمالی را تصویرسازی کرد.
با توجه به این باز است که هنوز پرانتزهای باز فرانتزهای باز فراوانی میان طرفین وجود دارد، پس با اطمینان از توافق نزدیک و در دست، سخن گفت. باید اجازه داده شود که دو بار دیگر گفتوگوها و چکشکاریها را ادامه دهند تا در نهایت حجم این پرانتزهای باز کاسته و کرانه های تفاهم هویدا باشد.
اما پرسشی که با این توضیح ممکن است به ذهن مخاطب خطور کند، آن چیزی است که این پرانتزهای باز، چه گزاره هایی را تشکیل می دهند؟ یکی از مهم‌ترین گزاره‌ها، عدم مسئولیت پذیرنده ایالات متحده نسبت به هر انوع تفاهم یکی از آمریکا اصول بدیهی نظام بینملل، حاضر تضامین لازم برای تداوم کتواد نیست. در واقع بر اساس تفاهم ها، هر نوع تنها تا زمان پایان دوره ریاستجمهوری جو بایدن، قابلیت اجرایی و این کشور را نمی تواند تضمینی برای آینده را ارائه دهد. طبیعی است یک چنین توافقی برای ایران غیر قابل قبول است. به هر حال ایران خواستار پایان دادن به تحریم های اقتصادی است…
زمانی که جهان پیرامونی متوجه می شوند، تفاهم میان ایران با مقابل تنها در سالهای معدود (مثلا تا پایان دوره زمام داری)، قابلیت اجرایی دارد، طبیعی است از سرمایه گذاری های پایدار در ایران و تعریف پروژه های مشترک اقتصادی در افق بلندمدت خودداری می کنند.
در واقع در این مدل، غرب از ایران می‌خواهد توافقی را وارد کند که قرار است سودی از آن داشته باشد. بنابراین به نظر می‌رسد یکی از پرانتزهای باز در گفتوگوهای مرتبط با تضامینز مورد استر می‌رسد یکی از پرانتزهای
مسئله بعدی، نحوه پایان دادن به تحریم های اقتصادی است. ایران خواستار «لغو» تحریم‌های اقتصادی مورد نظر است، اما ایالات متحده از «تعلیق» مرحله «تعلیق» مرحله ایران خواستار تحریم‌های اقتصادی مورد نظر است. وقتی به جای تحریم ها، روند تحریم ها مطرح می شود، باز هم شرکای اقتصادی ایران در جهان پیرامونی با گزارش ها و اقتصادی های بیشتر، مناسبات و ارتباطی خود با ایران را دنبال خواهند کرد. پس رسیدن به یک تعریف در خصوص پایان در به تحریان دادن به تحریم های اقتصادی، ابهام دیگری ابه هنوز درباره آن گفتوگوهای دامنهداری میان دو طرف جریان دو طرف جریان دارد.
در سوی دیگر مطالب این معادله، در مقابل نیز در خصوص اعمال نظارتهای لازم بر برنامه های هستهای ایران، دارند که هنوز مشترکی درباره آنها شکل نگرفته است. غرب خواستار بازگشت ایران به مهندسی برجامیاش است، اما در حال حاضر معتقد است ایران باید نوع خاصی از توان فنی و را و مهندسی را در حوزه غنی سازی به کار ببرد. این در حالی است که ایران به این نکته اشاره می کند، وقتی قرار است، ایران، حجم مشخصی از غنی سازی داشته باشد، چه فرقی می کند، این با حجم سانتریفیوژهای IR8، غنی سازی شود یا با ماشین های IR1. در حالی که مقابل روی عدم استفاده از سانتریفیوژهای مدرن‌ترودو تپافشاری میذان میذارند.
طبیعی است ایران نیز با توجه به وضعیت کلی مذاکره، حاضر نیست ردز شدستاوردهای فزد شدستاوردهای فنی.
مجموعه این گزارش های تحلیلی، نه اسناد بر اسناد و مدارک شفاف، بررسی های تحلیلی رسانه ها و اخبار جسته و گریخته است که در رسانه های مختلف داخلی و خارجی بازتاب پیدا کرده است. بهرغم همه این پرانتزهای باز، اما به نظر می رسد دو طرف برای رسیدن به تفاهم، جدی هستند و در صورت تداوم گفتوگوها، احتمال دستیابی به توافق به دور از دستیابی نیست. واقع آن است که امروز تحلیلگران برای انجام تفاهمی هستند که در حال اجرا هستند. توافقی که برای حصول ترکیب و زوایای گوناگون آن باید منتظر آن باشد که منتظر روزها و بمانیم آینده بمانیم تا از این پرانتزهای باز، مسیری به سمت درک مشترک گشوده شود.
23302
