نماینده سازمان جهانی بهداشت :
جعفر حسین، نماینده who در ایران در پنجمین کنفرانس بین المللی طب انتقال خون گفت: شاخص ها و دستاورد های سازمان انتقال خون ایران در بین کشورهای منطقه و حتی جهان قابل توجه و منحصر به فرد است و دکتر جمالی مدیرعامل سازمان انتقال خون ایران موتور اصلی این برنامه ها است.
به گزارش گروه سلامت خبرگزاری علم و فناوری آنا، جعفر حسین به ایران برای برگزاری پنجمین کنگره بین‌المللی طب انتقال خون تبریک گفت و افزود : برای من مایه مسرت است که ۳ سال در دفتر who ایران کار می‌کنم.
وی تاکید کرد:من به شدت تحت تاثیر استانداردهای سلامت، بهداشت و درمان در ایران قرار گرفتم؛ نه بر اساس دیدگاه شخصی بلکه بر اساس استانداردهای who و جهانی.
حسین تاکید کرد: این فرصت بسیار خوبی برای حضار این همایش است تا بتوانند پیشرفت‌های بهداشت و سلامت منحصر به فرد ایران را در منطقه و جهان مشاهده کنند.
وی افزود: برخی از بخش‌های سازمان انتقال خون فعالیت‌های ویژه‌ای دارند و در زمینه اصلاح خدمات درمان و بهداشت فعال هستند که فرصت بسیار خوبی برای کارشناسان مشارکت کننده از کشورهای خارجی است تا بتوانند از دوره‌های آموزشی بهره‌مند شوند.
نماینده ی سازمان جهانی بهداشت در ایران به خدماتی که جمهوری اسلامی ایران به پناهندگان افغان در کشور خود ارائه می‌دهد اشاره کرد و گفت:
جمهوری اسلامی ایران علاوه بر ۸۵ میلیون نفر جمعیت، به صورت رسمی ۵ میلیون پناهنده دارد که در ایران بسیاری از خدمات بهداشت و درمان را بدون هزینه و مجانی دریافت می‌کنند من به شدت تحت تاثیر سیستم انتقال خون ایران قرار گرفتم که در شرق مدیترانه و غرب آسیا بسیار خاص و منحصر به فرد است این سیستم در جهان زبانزد است و ظرفیت های نهادینه بسیار خوب و چشمگیری دارد.
حسین، نماینده who در ایران، ضمن تقدیر از اقدامات ایران برای گسترش بهداشت در منطقه بیان کرد: تمامی هیئت‌ها و شرکت کنندگان در این سمینار به این توانمندی‌های ایران اشراف دارند و در ژورنال‌ها و تمامی اطلاعات منتشر شده سطح بالای ایران در این حوزه مشخص است.
وی تاکید کرد: ایران عضو who است و برنامه پوشش سلامت جهانی who را دنبال می‌کند که منجر به ارتقا سطح بهداشت و سلامتی می‌شود و ایران نقش موثری در آن دارد.
وی افزود: ایران برای فراهم کردن این امکانات برای کسانی که دسترسی کافی به سلامت و درمان یا هزینه‌های لازم برای آن را ندارند تلاش می‌کند و در ایران این برنامه سازمان بهداشت جهانی بسیار رایج است.
حسین به فجایع غزه و کمبود خون در این منطقه اشاره کرد و اظهار داشت: کمبود آن به شدت در مراکز درمانی مشاهده می‌شود، در ایران نیز بلایای طبیعی زیادی مانند سیل، زلزله و تصادفات فراوانی رخ می‌دهد که باعث می‌شود افراد بسیاری نیاز به دریافت خون داشته باشند.سازمان انتقال خون تسهیلات بسیار زیادی را در این حوزه به وجود آورده، این سازمان بسیار حیاتی است و با این کنگره بین‌المللی این دانش را در اختیار تمام کشورهای جهان قرار می‌دهد.
نماینده ی سازمان جهانی بهداشت در ایران از برنامه جدیدی تحت عنوان G5+1 با شرکت ۵ عضو شامل ایران، افغانستان، عراق، پاکستان و تاجیکستان به همراه who خبر داد که سال گذشته به همت ایران تشکیل شد و گفت: تحت نظارت ایران تلاش می‌شود تا با وزارت بهداشت کشورهای یاد شده در ارتباط باشیم تا خدمات بهداشت و سلامت را ارائه دهیم اما در زمینه انتقال فناوری به دلیل تحریم‌های وضع شده علیه جمهوری اسلامی ایران مشکلات فراوانی را پیش رو داریم و در این زمینه کشورها ناچارند در زمینه تکنولوژی خودکفا باشند.
حسین افزود: سازمان انتقال خون جمهوری اسلامی ایران کارگروه‌های آموزشی، تحقیقاتی و خدماتی را در زمینه طب انتقال خون تشکیل می‌دهد و این برنامه‌ها را برای کشورهای منطقه و کشورهای گروه ۵ نیز ارائه می‌دهد.
وی تاکید کرد: بحث تامین گروه‌های خونی نادر و تامین خون برای یک بانوی عمانی یکی از تاثیرگذارترین اقدامات ایران در این راستا بوده است که نشان دهنده تلاش این کشور برای گسترش بهداشت و خدمات درمانی در منطقه است.
حسین به شرایط حساس منطقه خاورمیانه اشاره کرد و اظهار داشت: بهداشت و درمان در این منطقه بسیار حساس است و جمعیت پناهنده و آوارگان فراوانی در این منطقه وجود دارد و بالاترین میزان مرگ و میر در این منطقه رقم می خورد چه در بحث نوزادان، کودکان و چه در بحث بزرگسالان، مردم بدون دسترسی به پوشش بیمه سلامت اولیه در این منطقه با بحرانی بزرگ مواجه هستند.
نماینده ی سازمان جهانی بهداشت در ایران گفت: برنامه جدیدی تحت عنوان همکاری‌های جنوب با جنوب برنامه‌ریزی شده تا نیاز به انتقال تکنولوژی به دوردست‌ها نباشد و کشورهای نزدیک به یکدیگر بتوانند تکنولوژی و فناوری‌های خود را در حوزه بهداشت و سلامت با هم فارغ از تحریم‌ها تبادل کنند.همچنین پاندمی کووید ۱۹ نشان داد که کشورها نمی‌توانند جزیره‌ای عمل کنند بلکه باید به صورت یکسان و با همکاری یکدیگر تمرکز کنند تا در توسعه سلامت، پزشکی و بهداشت با یکدیگر همکاری کنند.
