ه از خ، آ ا ا ا اس ن آ ر ا ز ز ز ز م ی و ز ز ز ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا ا .
به گزارش گزارشگر یک، روزنامه اطلاعات نوشت: «حضرت ابومحمد حسن بن علی، امام یازدهم از ائمه اثنی‌عشر و سیزدهمین معصوم از. پدر بزرگوارش امام علی هادی(ع) و مادرش بانویی صالح و عارف به نام «سلوسنو» (یا حدیثه یا) پدروارش امام علی تولد حضرت به اختلاف روایات در ماه ربیع الاول یا ربیع الآخر سال ۲۳۱ یا ۲۳۲ ه. و بنا به اکثر روایات در مدینه اتفاق افتاد. ۲۲ یا ۲۳ سال داشت که پس از وفات پدر (۲۵۴ه.ق.) به امامت رسید و در هشتم ربیع‌الا.۶ س. که حدود ۲۸ یا ۲۹ سال داشت، وفات یافت و در خانه خود و جوار تربت پدر شخویش در سامرا در.
درباره آن حضرت آورده‌اند با آن جوان، مشایخ قریش و رجال و علمای زمان مرا تحت تی دوست و دشمن به برتری او در علم و حلم و جود و زهد و تقوا و سایر مکارم اخلاق اذعان هستند. چون او و پدرش امام‌هادی(ع) در محله عسکر (قرارگاه سپاه) در شهر سامرا زندگی می‌کردند، به «عسکری» لقب یافتند و نیز این دو تن مانند امام جواد(ع) به احترام جد بزرگوارشان حضرت رضا(ع) بودند. به «ابنالرضا» مشهور بودند. از احمد بن عبیدالله بن خاقان – عامل خراج و رئیس املاک قم – نقل کرده اند: «از علویان کسی را در عفاف و حسن سیرت و رفتار و شرف و احترام در خاندان خود و بنی هاشم و نزد خلیفه، چون حسن بن علی بن محمد. [ع] ندیدم. او بر قاطبه بنی‌هاشم مقدم بود و منزلتی والاتر از سایر مشایخ قریش و دولتمردان و سران سپاه و وزیران و کارمندان دولت و همه مردم سامرا داشتند و همه با او به حرمت رفتار می‌کردند.»
یکی از آثار امام(ع) نامه‌ای است که به اسحاق ابن اسماعیل نیشابوری نوشته‌اند. دیگر مجموعه حِکم و مواعظ و کلمات قصار ایشان است که در کتب تاریخ و حدیث ثبت شده است. اثر دیگر منسوب به امام، «رساله المنقبه» در مسائل حلال و حرام است که ابن شهرآن اسخد مکت اس» مرکت اثر دیگری است. در همین کتاب قطعه‌های احکام دین منسوب به امام هادی(ع) و امام عسکری(ع) منقول است. به علاوه احادیث و ادعیه بسیار از آن حضرت روایت شده است. با وجود تنگناهایی که حکومت عباسی برای اهل بیت پیامبر اکرم(ص) و پیروانشان ایجاد کرده بود، خاصه برای امام جواد(ع) به بعد، یاران راستین آن حضرات با پذیرش خطرات جانی و مالی و امنیتی که برایشان بی‌سابقه نبود، خود را به آن رساند. نحوی به محضر امامان می‌رسانند و به صورت شفاهی و زودگذر استفاده می‌کنند یا آن بزرگواران در نامه‌های مطالبی می‌فرمودند که محدثان در مجموعه‌های خود می‌آورند و به نسل‌های بعدی می‌رسانند. یکی از آنها، حسن بن شعبه حرانی(ره) است که به سلیقه خود سخنان کوتاهی از امام حسن عسکری علیه السلام را در کتاب «تُحف‌العقول» (به معنی ارمغان خرد یا رهاوردهای عقل) آورده و در ذیل عنوان «در زمینه‌های حکمت، زهد،» آورده است. اندرز و امثال آن» جای داده است که برخی از آنها تقدیم می‌شود:
۱ـ نه جدال کن تا شکوهت برود و نه شوخی و مزاح کن تا بر تو گستاخ شوند.
۲ـ کسانی که در پایین هر مجلس و محفلی تن می‌دهند، تا زمانی که برخیزد، یدا کیدا ۲ـ کسی که به نشستن در می‌آید.
۳ ـ از جمله گناهان نابخشودنی، این است که گفته می شود: «ای کاش جز شبر این گناه مؤاخخ! سپس فرمود: «شرک در میان مردم، از حرکت مورچه روی پارچه‌های سیاه تدر شبی تاریک، پنه.
۴ـ دوستی و محبت نیکان به موفقیت، و ثواب آنان است. و دوستی اشرار به نیکان، برتری نیکان است. و خصومت اشرار به نیکان، زیب و زیور نیکان است. و دشمنی نیکان با اشرار، باعث رسوائی اشرار است.
۵ ـ از نشانه های فروتنی: سلام به همه و نشستن در پایین مجلس است.
۶ ـ خنده بی دلیل و بی‌مورد، از نادانی است.
۷ـ از ج ای یای ک ، ، یهایه اس ا ا ا ی ی اکار
۸ ـ [به شیعیان فرمود:] شما را سفارش می‌کنم به: رعایت تقوای الهی، و پرهیز در دین، و تلاش و کوشش در راه خدا، و راستگویی، و امانت دادن به کسی که به شما اعتماد کرده است، خوب باشد یا بد، و طول سجده، و خوش‌همسایگی. ؛ زیرا محمد(ص) همین دستورات را آورده است. در میان قوم خود نماز می خوانند، و در عزایشان شرکت می کنند، از بیمارود شانشان عیادا یمایی میان قوم خود نماز می خوانند، و در عزایشان شرکت می کنند، از زیرا هر یک از شما که در دینش پارسا، و در کلامش صادق باشد و امانت را پس دهد، و اخلاقش را با مردم نیکو دارد که می گویند: «او شیعی مذهب است»، همین مرا شاد و خرسند می سازد.
از خدا بترسید، و پسندیده و نیکو باشید، نه بدنام و رسوا. همۀ دوستی و محبت را به سوی ما جلب نماییم، و هر زشتی و ننگی را از ما دورسازید؛ زیرا هر خوبی که در مورد ما [اهل‌بیت] بگویند، ما اهل آنیم، و هر بدی که گفته شود، از ما به دور است. ما را در کتاب خدا حقی، و با رسول خدا(ص) خویشی و نسبتی است، و از جانب ختدا پاکی و غیر ما هیچ کس دعوی این مقام نمی‌کند، جز دروغگو.
بسیار ذکر خدای ذکر، و در فکر مرگ، و زسیاد قرآن بخوانید و بر پیامبر و در فکر مرگ زیرا صلوات بر پیامبر ده حسنه دارد. سفارشاتم را به خاطر بسپارید و شما را به خدا می‌سپارم.
۹ـ عبادت نه به کثرت روزه است و نه به فزونی نماز، بلکه به تفکر در امر خدا.
۱۰ـ چه بد آن بندهای که دورو و دو زبان است: برادرش را در حضور می‌ستاید، ۩ در ڌوی در ک۱۰ـ چه آن دورو و دو زبان است: اگر عطائی، بر او حسد می‌ورزد؛ و چون گرفتار شود، تنهایش می‌گذارد.
۱۱ـ خشم کلید هر شری است.
۱۲ـ آسایش کینه‌توزان از همه مردم کمتر است.
۱۳ ـ «پارساترین مردم» کسی است که در امر شبه‌ناک متوقف شود و «عابدترین» باشد.
۱۴ـ هر کس که نعمتی دارد، خدایش ارزانی داشته باشد، و هر کس ازش شرویفوظ ماندی ا خم ایش ارزانی ۱۴ـ هر کس که نعمتی باشد،
۱۵ـ مؤمن برای مؤمن مایۀ برکت است، و بر کافر حجت و دلیل.
۱۶ـ اندیشه و خرَد فرد احمق در دهان اوست، و دهان فرد حکیم در اندیشه و خرد او.
۱۷ـ مبادا روزیِ تضمین‌شده، تو را از عمل واجب بازدارد!
۱۸ـ هیچ عزیزی حقی را رها نساخت و حقی را زیر پا نگذاشت جز اینکه خوار شد. و هیچ فرد ذلیلی به حق تن درنداد، جز آن عزت یافت.
۱۹ـ دوست فرد جاهل، رنج و زحمت است.
۲۰ـ هیچ چیز برتر از دو خصلت نیست: ایمان به خدا، و سودن به برادران.
۲۱ـ گستاخی فرزند بر پدر در ایام کودکی، مایة ناسپاسی او در ایام بزرگی است.
۲۲ـ اظهار شادی در حضور فرد غمگین، دور از ادب و انسانیت است.
۲۳ـ بهتر از خود زندگی، آن چیزی است که چون آن را گم کنیشو از زندگی متنفر ۲۳ـ بهتر است و بدتر از مرگ، چیزی است که چون بر سرت آید، مرگ را می‌پسندی.
۲۴ـ آموزش دادن به نادان و ترک عادت معتاد، معجزه است.
۲۵ـ فروتنی و تواضع نعمتی است که هیچ کس بدان حسد نمی‌ورزد.
۲۶ـ هیچ کس را به گونه‌ای احترام مکن که باعث زحمتش شود.
۲۷ـ هر کس که برادرش را در خفا و پنهانی اندرز دهد، بدون شک او را رود ام است، و اگر اس.
۲۸ـ هیچ گرفتاری و بلائی نیست جز نعمتی الهی آن را احاطه کرده است.
۲۹ـ چه زشت است برای مؤمنْ به چیزی که مایه خواری اوست.
انتهای پیام
