شکنجه حیوانات ، عکس گرفتن از اسکلت های هزار ساله که از زمین بیرون آورده شده ، ایجاد صحنه های خیره کننده یا ارسال تصاویر سرقت شده از سرقت با دوربین های مداربسته است. دنیای مجازی پر از فیلم هایی از این دست است. فیلم هایی که به نظر می رسد رفتارهای “غیرطبیعی” بیشتری نشان می دهند.
اگر رفتار فردی غیر منطقی یا مضر باشد غیرعادی تلقی می شود. از آنجایی که ناهنجاری ها غالباً با اختلاف ، درد و رفتارهای عجیب همراه است ، یک سگ زنده نیمه دفن شده و شکنجه می شود ، یا اسکلت انسانی از ویرانه ها برداشته شده است که گاهی اوقات به عنوان “عمه قدیمی شرقی” نیز شناخته می شود ، که این یک رفتار غیر معمول است. این روزها فیلم ها یا عکس هایی از افزایش رفتار در شبکه های اجتماعی وجود دارد.
مانند بسیاری از فرهنگ های درآمد ، شبکه های اجتماعی نیز موافقان و مخالفان خود را دارند ، اما آیا قبل از ظهور شبکه های اجتماعی ، رفتارهای غیرمعمولی در جامعه وجود داشته است؟ یا آیا واقعیت ها پس از ظهور این شبکه ها تا این حد فاش نشده است؟
“ما نقاط قوت و ضعف شبکه های اجتماعی را یکی از پدیده های جدید ارتباطات می دانیم ، اما برهنه نشان دادن جامعه یکی از نقاط قوت شبکه های اجتماعی است. کمبود آموزش مورد نیاز کسانی که همه چیز را در این زمینه دنبال می کنند نیز از ضررهای شبکه های اجتماعی است. این یکی از مواردی است که شامل الگوی منفی یا مثبتی است. بازنشر فیلم ها و عکس های فساد مردم در شبکه های اجتماعی منجر به ایجاد الگوهایی می شود ، زیرا نشان می دهد قبح عمل نادرست از بین رفته و برخی از افراد کم درآمد از ویدئوهای ارسال شده تقلید کنید. ما اکنون به صورت سازمان یافته به نگرانی ها پاسخ می دهیم و شاهد دنیایی رایگان در شبکه های اجتماعی هستیم که تقریباً غیرقابل کنترل است ، مگر اینکه آژانس مربوطه توانایی واکنش سریع به آنچه در شبکه های اجتماعی اتفاق می افتد را داشته باشد. و به صراحت ، “پس افکار عمومی متقاعد خواهند شد و دیگر شایعات را در شبکه های اجتماعی نخواهیم دید” ، جامعه شناس ارتباطات ، حمید شوک لی کانگا می گوید.
وی گفت: “چون روحیه ای وجود ندارد ، شما باید بدن برهنه را در معرض دید قرار دهید.” به گفته آلوین تافلر ، ما می دانیم که هر کسی که بخواهد با این موج حرکت کند ، صدایی آرام خواهد داشت و هرکسی که بخواهد علیه آن حرکت کند مانند کسی خواهد شد که می خواهد در برابر جریان خروشان رودخانه شنا کند و یک موج سوم طبیعی آزار دهنده است. شاهد هستند ما باید با این موج مقابله کنیم ، اما سازمانهایی که سازمانهایی مانند رادیو و تلویزیون و مطبوعات دارند باید در این زمینه هوشمند باشند. اگر ما به کلیشه های حاکم بر جامعه پاسخ ندهیم ، جامعه بلافاصله آن را تقلید و دور می اندازد. “به عنوان مثال ، هنگامی که یک فیلم قلدری منتشر شد ، مقامات می توانند با دستگیری سارق و ارائه اطلاعات به ناشر فیلم منتشر شده در شبکه های اجتماعی ، پاسخ دهند و این پاسخ به الگوی مثبتی منجر می شود.”
چندی پیش فیلمی از سرقت و حمله به علی دایی منتشر شد اما سارق پس از مدتی دستگیر شد. مهراب قاسم خانی (فیلمنامه نویس) نیز پس از اطلاع از سرقت تلفن همراه دخترش در شبکه های اجتماعی ، سارق را دستگیر کرد. بازداشت سارقان برجسته واکنش بسیاری از کاربران شبکه های اجتماعی را نیز در پی داشت. برخی از قربانیان گفتند که آنها “تبعیض آمیز” هستند و گفتند: “امیدوارم ما مشهور باشیم تا سارق تلفن همراه ما دستگیر شود.”
یک جامعه شناس ارتباطات گفت: “همیشه یک عامل تبعیض آمیز در مورد نگرانی های اجتماعی وجود داشته است.” نگرانی افکار عمومی کمتر از افرادی است که هیچ شهرتی ندارند. مطمئناً ، عکس ها یا فیلم های مردم عادی می توانند با معاشرت در کنار یکدیگر به احساسات جامعه آسیب برسانند. وقتی الگوهای خوب یا بد به موقع و دقیق پاسخ می دهند ، باید به این نکته توجه کنیم. “مطبوعات باید مباحث کم ارزش مربوط به جامعه را به مسائل ارزشمند با فراگیری و فراوانی تبدیل کنند تا از سازمانهای مسئول پاسخ بگیرند.”
شکری خانقاه به گزارشگر یک می گوید که چگونه در شبکه های اجتماعی از مردم الگو می گیرد: “وقتی نوبت به مدل سازی می رسد ، سازمان مسئول آن مسئول است و وقتی اتفاقی می افتد ، یک سازمان خاص درگیر آن می شود ، اما معمولاً هیچ سازمان خاصی وجود ندارد که به فیلم ها یا عکس های ارسال شده در شبکه های اجتماعی پاسخ دهد. آنها از نظر اجتماعی پاسخ می دهند. در واقع ، نهادهای مختلف مسئولیت سازمان باید بسیار زیاد باشد. سازمان مربوطه علیرغم نگرانی های اجتماعی ساکت مانده است ، به دلایل سکوت آن ، برخی نمی دانند چگونه به مشکل پاسخ دهند و مسئولیت را بر عهده بگیرند. سکوت همچنین می تواند دلیل بی تدبیری و بی احتیاطی مقامات دولتی باشد. یکی از دلایل عدم موفقیت سازمان ها در پاسخگویی به رویدادها در شبکه های اجتماعی روابط عمومی است ، روابط عمومی باید قدرت عکس العمل را داشته باشد ، اما ساختار آن بسیار سنتی و قدیمی است ، در حالی که شبکه های اجتماعی برای مبارزه با رویدادهای مهم با سرعت بالایی مهم هستند. این یکی از معضلات مدرنی است که فناوری و ساختار نمی تواند با آن مبارزه کند. روابط عمومی به پوست اندازی جدی احتیاج دارد و فقط باید وقت خود را صرف ایجاد محتوا در شبکه های اجتماعی کنید. “بی توجهی به نگرانی های شهروندان در شبکه های اجتماعی. فراموش نکنید که منجر به الگویی منفی خواهد شد. “
انتهای پیام
