بررسی جایگاه زنان در فرهنگ ایرانی در دوره‌های تاریخی مختلف

به گزارش گزارشگر یک، دکتر سیده راضیه یاسینی در نشست «زنِ ایرانی، از منظرِ ایرانی» از سلسله نشست‌های بازایران‌شناسی، پس از اشاره به ضرورت تجدیدنظر در مبادی شناخت انسانِ ایرانی و به تبع، زنِ ایرانی در مطالعات ایرانشناختی، موضوع «هویت اصیل زنِ ایرانی در فرهنگ ایرانی در دوره‌های ایرانِ باستان و ایران اسلامی»، با نگاهی به کهن الگوها و الگوهای مطلوب، را به بحث گذاشت.

او در مقدمه با اشاره به اینکه این سوال مطرح است که برای بازشناسی هویت ایرانیان، آیا می‌توان صرفاً به منابع تاریخی رجوع و به آنها اعتماد کرد؟ و آیا می‌توان از منابع غیرمکتوب هم بهره برد؟، گفت: در ایران باستان، انسان ایرانی و نیز زن ایرانی علی‌رغم تحولات فرهنگی، هویت اصیل خود را داشته، اما به‌تدریج در طی هزاره‌ها و تا رسیدن به زمان کنونی از آن فاصله گرفته است.

وی دلیل این امر را انقطاع از فرهنگ اصیل ایرانی دانست که به‌ تدریج پس از دوره صفویه برای جامعه ایران رخ داد.

یاسینی ضمن مرور جایگاه زن در تمدن‌های مشرکانه، ادیان توحیدی و نیز جاهلیت عرب، به تحولات جایگاه فردی و اجتماعی زنان پیش و پس از ورود اسلام به ایران پرداخت و بیان کرد: با توجه به تعالیم والای دین اسلام، جایگاه زن دستخوش تحول بنیادین در همه عرصه‌ها شد.

او ادامه داد: ادبیات و هنر، به خصوص هنر نگارگری، دو متن قابل‌ اعتماد برگرفته از حکمت در ایران اسلامی، برای شناخت هویت زنِ ایرانی در زمانه خود است.

وی با شرح مصادیقی در ادبیات ایران، از جمله در آثار فردوسی، نظامی، سعدی، ناصرخسرو و … به خوی و خصلت زن ایرانی از منظر حکمت اسلامی اشاره کرد و گفت: ادبیات حکیمانه فارسی نشان می‌دهد که هویت زن ایرانی، با ویژگی‌هایی از جمله: فرزانگی، دلاوری، همسری، مادری، حجب و حیا، پاکدامنی، متانت و وقار تبیین شده است که این خصایص، در آثار نگارگری در قرن‌های گذشته به روایت تصویر درآمده است. 

یاسینی در پایان بر اهمیت رجوع به اصالت‌های حکمی در فرهنگ ایرانی برای شناخت هویت زن ایرانی تأکید کرد.

بنابر اعلام روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی لازم به ذکر است که سلسله جلسات‌ «باز ایران‌شناسی» با هدف بازشناسایی مفهوم ایران و ایرانی در بنیاد ایران‌شناسی برگزار می‌شود و علاقه‌مندان می‌توانند در این نشست‌ها حضور پیدا کنند.

انتهای پیام