بر اساس داده‌های مطالعه‌ای که در ۲۴ ژوئیه به صورت آنلاین در JAMA Internal Medicine منتشر شد، انزوای اجتماعی یک عامل خطر مهم برای افزایش احتمال اقامت در خانه سالمندان در میان افراد مسن و سالخورده است.
به گزارش گزارشگر یک به نقل از نشریه تخصصی «مدیکال اکسپرس»، دکتر «مری لوئیز پومرو» از دانشکده بهداشت عمومی جانز هاپکینز بلومبرگ در بالتیمور و همکارانش، ارزیابی کردند که آیا سطوح بالاتر انزوای اجتماعی با احتمال بستری شدن یک شبه در بیمارستان، نیاز به اقامت در یک مرکز تخصصی نگهداری و همچنین احتمال ساکن شدن در خانه سالمندان در سال‌های آخر زندگی مرتبط است یا خیر.
متخصصان در این مطالعه ۱۱ هزار و ۵۱۷ نفر را بررسی کردند.
آنها دریافتند که تقریبا ۱۵ درصد از بزرگسالان آمریکایی در این کشور انزوای اجتماعی را تجربه کردند که به طور قابل توجهی با افزایش احتمال ساکن شدن در آسایشگاه سالمندان و اقامت در یک مرکز تخصصی نگهداری در طول دو سال مرتبط بوده است.
این درحالیست که متخصصان، ارتباطی بین سطوح بالاتر انزوای اجتماعی و بستری شدن در بیمارستان پیدا نکردند.
متخصصان همچنین اظهار کردند: داده‌های این مطالعه نشان داد که انزوای اجتماعی یک عامل خطر مهم برای نیاز به استفاده از خانه سالمندان در دوران سالخوردگی است.
تلاش‌ها برای جلوگیری یا به تاخیر انداختن سن ورود به خانه سالمندان باید در جهت افزایش روابط اجتماعی در خانه یا محیط های اجتماعی باشد. طراحی و ارزیابی مداخلاتی که ارتباطات اجتماعی سالمندان را بهینه می‌کند، این پتانسیل را دارد که مسیرها و نتایج سلامتی آنها را بهبود بخشد.
قطع ارتباط اجتماعی، خطر مرگ زودرس را برابر با کشیدن ۱۵ نخ سیگار در روز افزایش می‌دهد
در همین رابطه یک پزشک آمریکایی اعلام کرده است که ایالات متحده با بحران بهداشت عمومی ناشی از تنهایی، انزوا و عدم ارتباط اجتماعی مواجه است.
به گزارش «وب ام دی»، «ویوک مورتی»، پزشک متخصص در ایالات متحده در این باره گفت: در سال‌های اخیر تقریباً از هر دو بزرگسال در آمریکا یک نفر احساس تنهایی کرده است.
مورتی در یک گزارش مشاوره‌ای اظهار کرد که فقدان ارتباط اجتماعی خطر مرگ زودرس را به بیش از ۶۰ درصد افزایش می‌دهد.
به بیان ساده قطع ارتباط اجتماعی، خطر مرگ زودرس را برابر با کشیدن ۱۵ نخ سیگار در روز، افزایش می‌دهد.
این گزارش می‌گوید که فقدان ارتباط اجتماعی باعث افزایش خطر بیماری قلبی، سکته مغزی، اضطراب، افسردگی و زوال عقل می‌شود. تنهایی همچنین منجر به افزایش انگیزه آسیب رساندن به خود می‌شود.
مورتی اذعان کرد: با توجه به عواقب تنهایی و انزوا، ما فرصت و تعهدی داریم تا همان سرمایه‌گذاری‌هایی را در پرداختن به اهمیت ارتباط اجتماعی انجام دهیم که در مقابله با مصرف دخانیات، چاقی و بحران اعتیاد انجام داده‌ایم.
این متخصص اصلاحاتی مانند توسعه پارک‌ها و کتابخانه‌ها را پیشنهاد می کند که ارتباط اجتماعی را افزایش می‌دهند.
انتهای پیام
