به طرز متناقضی ، مردی با لباس روحانیت ، مسئول تحقیق و مسئولیت در زمینه های فرهنگ و سیاست ، کلمات و اصطلاحاتی را که در رسانه ملی به کار رفته بود ، مشاهده کرد ، سپس مقررات نظارتی را در رادیو و تلویزیون دنبال کرد و مورد بررسی مجدد قرار داد. قانون کیفری. آنچه در مورد خدا ، شاید شیخ احمد و … دیدید درست است و ما سو mis تفاهم کردیم !!
اداره سازمانهای رادیویی و تلویزیونی را رهبری مطابق با اصل 110 قانون اساسی تعیین می کند و یک اصل این قانون اساسی کافی است تا مدیران سازمان بتوانند به اهمیت چنین موسساتی توجه ویژه داشته باشند. وی در مورد نحوه برخورد مقامات عالی کشور می داند که م institutionsسسات و سازمانهای ذکر شده معنای دیگری ندارند جز اینکه دارای ویژگیهای منحصر به فرد هستند. به ویژه ، ماده 157 نظارت بر چنین سازمانی توسط شورای نمایندگان سه ایالت دولت را معرفی می کند و در تکمیل هماهنگی اهمیت نقش رادیو و تلویزیون در جامعه ، قانون اساسی قوانینی را برای سیاست گذاری و تمرین های مدیریتی.
در همین راستا ، قوانین و اصول سیاست کلی برنامه سازمانی تصویب و در سال 1961 لازم الاجرا شد.
با مراجعه به بخشهای شریف یا ایها النبی آنا ارسلاناک ، شهدا ، بشارت دهندگان و نذیرا در معرفی قوانین ذکر شده … سیاست اصلی سازمان او بشارت و راهنمایی مردم به سوی خدا را می داند و اهداف بیشتری را از جمله همبستگی بین دولت و دولت ، حفظ کرامت انسانی ، گسترش فرهنگ اسلامی ذکر می کند.در فصل اول ، پانزده ماده قانونی تحت عنوان اصول کلی تدوین شد که در ماده 15 رادیو و تلویزیون را به عنوان زبان دولت در نظر گرفته است. ماده 6 به کرامت انسانی احترام می گذارد و از توهین به مقدسات بر اساس اسلام پرهیز می کند. قوانین یکی از اصول کلی این نهاد است.
ماده 19 در مورد ممنوعیت پخش برنامه ها ، نتیجه گیری زیر انجام می شود: 1- برنامه هایی که به نهادهای رسمی کشور تهمت می زنند 2- برنامه هایی که به حیثیت جامعه توهین می کنند 3- اگر از طریق پخش به مردم آسیب برسد ، باعث ایجاد تشنج در جامعه ، برنامه هایی با جنبه های تبلیغاتی گروه های 4 ضد انقلاب و گروه های انحرافی ممنوع است.
این چند بند ماده 19 و کلیات قانون فوق کافی است که یک حکم کلی و فعلی را در مورد سازمانهای رادیویی و تلویزیونی برای اتخاذ هرگونه اقدامی که منجر به توهین ، تهمت ، توهین و غیره شود ، کافی است 609 این فصل مقرراتی را درج می كند كه در آن نوشته شده است: همه مطابق با یك فصل جرم ها و رفتارهای معقول را تعریف و توضیح می دهند. سه قدرت توهین به سر یا …. منجر به مجازات 3-6 ماه زندان یا حداکثر 74 مژه می شود.
این مقدمه استفاده از کلمه یا عبارتی را تأیید می کند که در فرهنگ عامه جامعه توهین آمیز و توهین آمیز تلقی شود ، صرف نظر از اینکه گیرنده این عبارت کیست.اولاً ، بازی در چنین عباراتی ممنوع است و ثانیا ، مستحق مجازات است.حال ، اگر گیرنده مقاله بیان شخصی از یک مقام عمومی باشد ، انتشار این قبیل کلمات از طرق مختلف ممنوع است و مستلزم اقدام قضایی است. قانون آیین دادرسی کیفری تحت ماده 64 ، دادستان ، جنبه های قانونی تعقیب را ذکر کرده و جرم ظاهری را معرفی می کند. به موازات مقامات قضایی و ضابطان عمومی و ویژه قضایی ، این اختیار به همه شهروندان تفویض می شود تا در صورت مشاهده چنین جرائمی به مراجع ذی صلاح گزارش دهند. ماده ماده 64 دانش پیگرد قانونی از جرایم را از طریق قانونی تشخیص می دهد. روشن است که در آیین نامه فوق الذکر کلماتی که شیخ احمد جهان بوسورگی برای رئیس جمهور و مقامات دولتی در برنامه مورد نظر به کار برد نمونه بارز را حذف می کند. در مورد جرم توهین ، آنچه او به رئیس جمهور نسبت داده مفقود است زیرا همان نسبت دادن جرم به شخص دیگر است (با فرض استفاده از مواد مخدر قانونی است که جرم محسوب می شود) (به عنوان مثال ماده 697 قانون جزای اسلامی). لازم است مقامات نظارتی در کنار دستگاه قضایی کار کنند ، زیرا مجازات آن بیش از جرایم توهین (رسوا) است. برای شرکت در این مسائل ، باید وارد موضوع شوید. توجه به اهداف صدا و سیما به این معنا که گسترش چنین رفتاری در رسانه ملی ، نه در شخصیت رئیس جمهور (اگرچه در این زمینه ضروری است) ، با استانداردهای اخلاقی تعریف شده در اصول کلی سیستم مطابقت ندارد ، به فساد بسیار است.
بنابراین ، ملاحظه می شود که علاوه بر تبصره ماده 18 آیین دادرسی کیفری ، قانونی برای ورود به پرونده و محکومیت جرم علیه شخص مورد نظر از منظر قانون آیین دادرسی کیفری ایجاد شده است. اهانت به حیثیت روحانیت و انقلاب اسلامی برای روحانیون برای دادگاه ها و عرفای درباری جرم است.
*وکیل
