شواهد بسیاری در مورد ماهیت علمی امام صادق (ع) وجود دارد. از نظر شیعیان انتصاب وی به مقام همسری پیشانی از طرف خداوند پیشنهاد شده است و نتیجه مستقیم این نگرش این است که وی شناخت خاصی از همسر پیشانی دارد. در میان اهل تسنن ، حاج رت در تفسیر ، فقه و استطاعت حدیث جایگاه بسیار خوبی را به خود اختصاص داده است. بنابراین وی را شیخ مسلمان ابوهانیپا و مالكا بن انس و بسیاری از مفسران بزرگ می دانستند.
به گزارش گزارشگر یک ، استاد دانشگاه رسول جعفریان در روزنامه نوشت. اطلاعات نوشتن :
«ابوظبی جهازا: جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الَّذی مَلاَءَ الدُّنْیا عِلْمُهُ و فِقْهُهٍّ الَّذی
وابستگی فکری و عقیدتی شیعیان به امام صادق (ع) و حدیث آل البیت و بسیاری از علوم توسط این امام تبلیغ شد. امام صادق در چهارراه فرقه های ظهور یافته از شیعه قرار دارد ، وظیفه مهم محافظت از شیعه در برابر انحراف ، اولویت اصلی برنامه کاری خود و محافظت از آن در برابر انحرافات موجود در زمان خلوص فکری و عقیدتی است. و استقلال علمی او را دائماً تهدید و بازداشت می کردند. روایت نقل شده از امامت توسط جعفر بن محمد الصدیق (ع) در بسیاری از انجمن های روایی شیعه و کتاب های تاریخ از جمله کافی (کتاب الحجه) گنجانده شده است. شناخت امام ، شواهد اراده و نقشه های مفید ، شواهد راهنمایی.
ویژگی اخلاقی و حقوقی امام
شواهد بسیاری در مورد ماهیت علمی امام صادق (ع) وجود دارد. از نظر شیعیان انتصاب وی به مقام همسر پیشانی از طرف خداوند پیشنهاد شده است و نتیجه مستقیم این نگرش این است که وی شناخت خاصی از همسر پیشانی دارد. در میان اهل سنت ، حاج رت جایگاه بسیار خوبی در تفسیر ، فقه و استطاعت حدیث دارد. بنابراین وی را شیخ مسلمان ابوهانیپا و مالیکا بن انس و بسیاری از مفسران بزرگ می دانستند. مالک بن انس یکی از کسانی بود که مدتی در محضر امام صادق (ع) تحصیل کرد و در مورد شخصیت وی این حرف را می زند:
“من مدتی به جعفر بن محمد خدمت کردم. امام شوخی می کرد و همیشه لبخند ملایمی بر لب داشت. هنگامی که نام رسول خدا (ص) در مقابل او ذکر شد ، رنگ او از سبز تغییر کرد به زرد. در حالی که به خانه آن حضرت می رفتم و می آمدم ، بعد از سه هفته او را ندیدم ، چه نماز بخواند ، چه روزه بگیرد و چه قرآن بخواند ، و او حدیث پیامبر اکرم را نقل نکرده باشد. (ص) بدون تجارت و گفتن سخنان بیهوده. وی از جمله زاهدانی بود كه ترس از خدا در بدن او پخش شد: “من هیچ افتخاری برای خدمت به او نداشتم مگر اینكه بستر خود را برای من گذاشت.”
عمرو بن مقدم گفت:
“اگر جعفر بن محمد را دیده باشید ، می دانید که او از تبار پیامبر است.”
وقتی جعفر بن محمد (ع) را دیدم فهمیدم که او از تبار پیامبر است.
یاهز ، دانشمند مشهور قرن 3 ، درباره امام می گوید:
“گفته شده است که جعفر بن محمد ، ابوهانیفه ، که جهان را پر از دانش و فقه کرد ، یکی از شاگردان وی بود ، و همچنین سفیان الطوری نیز بود ، و او شما را با آنها در این فصل راضی کرد.”
جعفر بن محمد دانشجوی علوم و حقوق جهانی است ، ابوحنیفه از شاگردان وی و سفیان ثوری است و گفته می شود بررسی این دو مرد برای بزرگی علمی وی کافی است.
ابن حجر الهیثمی نیز شخصیت علمی امام را ستوده و خاطرنشان می کند که افرادی مانند یحیی بن سعید ، ابن جریح ، مالک ، سفیان الثوری ، ابوحنیفه و شعبه و ایوب ساجستانی از وی روایت کرده اند.
سخنان بسیاری در مورد شخصیت امام صادق (ع) توسط دانشمندان و اندیشمندان نقل شده است و استاد اسد حیدر بخش قابل توجهی از آنها را در کتابهای ارزشمند خود الامام الصدیق و المذهب الاربعه جمع آوری کرده است. نیازی نیست آن را به اینجا بیاورید. بسیاری از دانشجویانی که در جلسات سخنرانی امام شرکت می کردند یا از مقاله وی نقل می کردند ، عظمت شخصیت علمی وی را نشان می دهند.
حسن بن علی الوشا said گفت: در مسجد کوفه 900 نفر را دید که حدیث جعفر بن محمد را تلاوت می کردند و حدود 4000 نفر حدیث ذکر شده را مطالعه و شنیدند.
سفیان الثوری که به زهد و دانش خود در زمینه مطالب اهل سنت مشهور بود ، به دلیل بهره مندی علمی و اخلاقی ، نزاذ نزر بن کثیر را نزاکت زد. نصیر هنگام سفر با سفیان نزد امام آمد و گفت: می خواهم به حج بروم. امام همچنین نماز خواندن را به آنها آموخت. در موارد دیگر ، وی ناامیدانه از امام خود می خواهد که برای او حدیث کند.
در این میان کسانی بودند که با استناد به حدیث دروغین امام صادق (ع) سعی در تضعیف وی داشتند. در این رابطه ، شریک می گوید: جعفر بن محمد مردی صالح و معتقد است ، اما افراد نادان با او بیرون می آیند و احادیث دروغ می گویند. آنها برای بدست آوردن ثروت و اخاذی از مردم ، برخی از ظلمها را بر امام وارد کردند. از جمله بیان Bana Samaan ، یکی از غلات معروف است که ادعا می کند امام را در نماز و روزه می شناسد ، که برای همه واجبات و تکالیف شرعی کافی است. در پایان صحبت های خود ، شریک می گوید: صحنه یافا پاك و خالی از همه این دروغ ها است ، اما موقعیت امام با شنیدن این دروغ ها در چشم ضعیف می شود. به جز این موارد ، امام در زمان خود ، به ویژه از دیدگاه روحانیت و جامعه شناسان ، بسیار چشمگیر بود. ابوزهره در این باره نوشت: “علمای اسلامی با توجه به اختلاف نظرها و تنوع انجمن ها ، جز با امام صادق (ع) و دانش وی اختلاف نظر دارند.”
و شهرستانی ، نویسنده کتاب معروف “ملل و زنبورها” ، درباره خصوصیات علمی و اخلاقی امام نوشت: “او دانش بی پایان در مورد امور و امور دینی داشت و با خردمندی دید فوق العاده ای به امور جهان و درخشش آن داشت.” و تصمیم گرفت که از شهوات نفسانی پرهیز کند. “
ابوحنیفه علاوه بر بهره مندی از امام باقر (ع) ، به حدیث امام صادق (ع) استناد می کند. روایت وی از امام صادق (ع) را می توان چندین بار در کتاب «الأثر» مشاهده کرد. وی درباره امام صادق (ع) فرمود: “من هیچ وقت فقیهی بهتر از جعفر بن محمد ندیده ام و او مطمئناً امت مسلمان را بهتر می شناسد.”
“او یکی از دوازده امام و یکی از بزرگان اهل بیت رسول خدا (ص) بود. او به حقیقت سخنان خود به صادق معروف است و فضل او مشهورتر از آن است که لازم باشد. من” توضیح خواهم داد. “
شیخ مورفید (RA) در مورد او این حرف را می زند: “هیچ تفسیری از شخص دیگری در خانواده وی وجود نداشت ، همانطور که دانشمندان اسلامی در مورد آن حدیث اظهار نظر کردند.”
منصور عباسی که همیشه درگیر مبارزه با علویان بود ، سعی کرد با معرفی برخی از فقها ، ماهیت حقوقی امام صادق (ع) را نادیده بگیرد. او به مالک می گفت: “به خدا سوگند ، شما عاقل ترین مردم هستید … و اگر زندگی من ادامه یابد ، من سرنوشت و سخنان شما را به همه افق ها می فرستم تا مردم را مجبور به پذیرش آن کنم.”
“این اقدام منصور برای سرکوب نفرت و حسادت او نسبت به امام صادق (ع) بود ، نه به دلیل علاقه او به مالک ، بلکه با نمادگذاری مالک.”
انتهای پیام
