رؤیای داغی که سرد شد

به گزارش گزارشگر یک ، این روزنامه ایران او نوشت: “رفتن به تعطیلات در تابستان به دریا بسیار ارزشمند است.” “البته ، اگر تنها نیستید ، این بدان معناست که شما نه تنها با والدین خود هستید ، بلکه آنها همچنین مایلند یکی از دوستان شما را به مسافرت ببرند.” این چند سطر از ابتدای کتاب “تعطیلات تابستانی” آنقدر برای دختر بچه جذاب است که از مادرش می خواهد که کتاب را برایش بخرد. جلد کتاب پسری را به تصویر می کشد که روی ساحل روی شن بازی می کند. تصویر رنگی کتاب باعث می شود همه رویاپرداز شوند ، از جمله دختر کوچکی که در ذهنش خواب می بیند ، از لحظه ای که مادرش مقدمه کتاب را می خواند با لبخندی ملایم به او نگاه می کند.

تابستان آخرین نفس خود را می کشد و میل به بازی در ماسه های گرم ساحل باید یک سال دیگر با شما ملاقات کند. امسال اکثر بچه ها اوقات فراغت خود را روی دیوار خانه های خود می گذراندند و حالا بوی آنلاین و موم می دهند و هنوز تابستان گرم خود را سپری می کنند.

“بچه تمام تابستان با تبلت بازی می کند. اخیراً دیگر حوصله بازی ندارد. از تلویزیون بلند می شود و از تبلت به تبلت و از تبلت به تلویزیون می رود. من نمی خواهم می دانم دیگر چه کنم. نه ، این بچه است که من حتی نمی توانم برای بازی به پارک بروم. “من می دانم که بسیاری از مردم سختگیر نیستند و حداقل بچه های خود را به پارک می برند ، اما همیشه در خانه از ترس کرونا دلتا و این واقعیت که بچه ها را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. “می گوید مادر یک کودک هشت ساله که در تابستان دوم بدون فراغت به مدرسه رفت ، مانند بسیاری از دانش آموزان دیگر.

مادر گفت: “من فکر می کردم که قبل از آمدن تابستان می توانیم برنامه های مختلفی را برای نوزادان انجام دهیم. ما کودکان را به صورت گروهی با چند مادر دانش آموز به کلاس می بریم و سعی می کنیم در فضایی که می توانند معاشرت و معاشرت کنند با یکدیگر معاشرت کنیم ، اما اکثر مادران دیگر مانند من از ترس به دست آوردن فرزندانشان در خانه آنها را در خانه حبس می کنند. کودکان آلوده بودند. “سال گذشته هم همینطور بود ، اما من فکر می کردم کرونا بچه ها را نمی بافد ، بنابراین از آنها خواستم که با بچه ها به پارک بروند ، بنابراین کمی بهتر بود ، اما امسال من نتوانستم این کار را انجام دهم زیرا از دلتا کرونا می ترسید. همینطور است. “

مادر نیلا (9 ساله) 9 ساله ، دانش آموز سال سوم که امسال وارد کلاس چهارم می شود ، با ابراز تاسف از اینکه دخترش نتوانسته تعطیلات تابستانی خود را به درستی سپری کند ، گفت: “احتمالاً باقی مانده است تا بچه ها. تابستان امسال ، من می توانم دخترم را در یکی دو کلاس سرگرمی و آموزشی ثبت نام کنم. استخر روباز ، که همیشه باز است و دارای محوطه ای برای کودکان است ، تابستان امسال نیز بسته است. دختر مدرسه ای ، در تابستان از خواندن کتاب و آموختن علم لذت می برد ، اما تابستان امسال او خسته است و اصلاً حوصله اش را سر نمی برد و برنامه ای سرگرم کننده دارد. او گفت که می خواهد این کار را انجام دهد: “او علاقه ای به زدن توپ نداشت و من همیشه فکر می کرد این یک بازی مردانه است ، اما او آنقدر خسته است که می خواهد از نظر بدنی فعال باشد و من مجبورم. “

پدر مهراد ، یک دانش آموز 12 ساله ، نیز می گوید که پسرش به فوتبال علاقه دارد و او نمی تواند در دو سال کاری برای او انجام دهد. سرگرمی های او این بود که تابستان را بدون دغدغه مدرسه راحت بگذرانند و در زمین بازی با بچه ها بازی کنند. البته امسال یک مدرسه فوتبال کودکان وجود داشت ، اما من و چند والدین دیگر تصمیم گرفتیم بچه هایمان را به فوتبال نفرستیم. محیط بازی که آنها را از بازی با ماسک ، عرق کردن و نوشیدن مداوم آب باز می دارد ، باعث می شود بچه ها بیمار شوند و خود ماسک را برای همیشه بردارند. چند بار با پسرم به تمرین رفتم و دیدم بچه ها اصلاً بهداشتی ندارند. به هر حال آنها بچه هستند و بازی کردن با ماسک بر روی فوتبال دشوار است. از سوی دیگر ، کودکانی هستند که نمی توانند دست های خود را بشویند و ضد عفونی کنند ، بنابراین امسال تصمیم گرفتم پسرم را در خانه نگه دارم. بچه لباس فوتبال پوشید و به پارکینگ دوید تا تمرین کند و به تنهایی بازی کند. خیلی سخت است زیرا در همسایگی من فرزندی هم سن و سال من وجود ندارد ، بنابراین من گاهی در خانه توپ بازی می کنم و با مادرم دعوا می کنم ، اما می دانم که کودک بی گناه است. دیدن بچه ای که با لباس ورزشی در پارکینگ بازی می کند ، من را بسیار ناراحت می کند و به من یادآوری می کند که سریع بلند شوم و ماسک بزنم. همسایه ها حتی هشدار دادند که بازی در پارکینگ آزاردهنده است زیرا می تواند به ماشین شما آسیب برساند. حق با آنها بود ، اما برای خانواده ای مثل ما ، چاره ای نداریم. چگونه می توان پسری در این سن را در یک آپارتمان 70 متری حبس کرد و این را گفت؟ هیچ کاری نکن! کودک عاشق بازی است. ما نمی توانیم به مدرسه فوتبال برویم ، بنابراین می توانیم حداقل در پارکینگ و حیاط بازی کنیم ، اما همسایگان ما عصبانی هستند و از طرف دیگر ، ما در خانه به توپ ضربه می زنیم ، اما آنها اعتراض می کنند و به ما هشدار می دهند. که ما نیز باید همسایه های خود را پاسخ دهید یا دعوا کنید. تابستان امسال بسیار بد بوده است و امیدوارم سال آینده با چنین وضعیتی روبرو نشویم. در واقع ، هرچه بیشتر از فرزند خود بخواهید بنشیند ، بیشتر احتمال دارد که کاردستی خود را بسازد یا تلویزیون تماشا کند! کودکان باید حداقل در تابستان فعال و بازی کنند. کودکان نمی توانند به استخرها و محل های بازی بروند. “هر کجا که برویم ، باید ماسک بزنیم و نفس بکشیم.”

معصومه صلاحی ، متخصص امور آموزش و پرورش نیز در این زمینه حرفه جالبی دارد. “روابط با همسالان تأثیر بسزایی در رشد اجتماعی شخصیت کودک دارد. با این حال ، ما دو سال است که فرزندان خود را در خانه نگه داشته ایم. البته آنها می توانند در محیط هایی مانند فضاهای عمومی پارک تعامل و بازی کنند ، اما این یک امر معمول نیست. همه خانواده ها به فرزندان خود در این محیط ها اجازه نمی دهند زیرا از بیماری فرزندشان می ترسند. کودکانی که بازی نمی کنند ، به مدرسه نمی روند و در این محیط ها سرگرمی دیگری ندارند می توانند پرخاشگر باشند ، اما اکنون آنها می تواند منزوی به مدرسه بازگردد. من نگران هستم که نتوانم ارتباط خوبی برقرار کنم. خوشحالم که می توانم به سرعت با شرایط جدید سازگار شوم ، اما همیشه در خانه و دور از همسالانم هستم به هیچ وجه برای آنها خوب نیست. شما باید آن را به روشی تازه و هیجان انگیز برای شروع خرج کنید. متأسفانه امسال این اتفاق نیفتاد. “

انتهای پیام