سریال «سوران» به کارگردانی سروش محمدزاده و نویسندگی عباس ریاحی، اقتباسی از کتاب «دوران کریسکان» نوشته کیانوش گلزار راغب است، که متن کتاب را یکپارچه به داستان‌گویی تصویری تبدیل می‌کند و جوهره روایت قدرتمند آن را به تصویر می‌کشد. این سریال، از 17 خرداد 1402، هر هفته، پنجشنبه و جمعه از شبکه یک سیما پخش می‌شود، و محصولی از مرکز سوره حوزه هنری است.
به گزارش گزارشگر یک روزنامه اصفهان زیبا در یادداشتی از حامد میرزایی نوشت:این اقتباس، شاهدی بر تجربیات امیر سعیدزاده (ملقب سعید سردشتی) و تعهد عمیق او به دفاع از تمامیت ارضی ایران است. مخاطب از دریچه «سوران» با جراحات واردشده بر مردم کرد در روزها و ماه‌های اول انقلاب، از نزدیک آشنا می‌شود. این سریال، با ارائه گزارشی تاریخی که فراتر از قلمرو تخیل است، خود را از آثار داستانی صرف متمایز می‌کند و تصویری کوبنده از مبارزاتی که مردم کرد متحمل شده‌اند، ارائه می‌دهد.
مخاطب از طریق چشم‌انداز کارگردان، به مناظر پرجنب‌وجوش کردستان منتقل می‌شود و خود را در تابلوی غنی رویدادهای تاریخی و ظرایف فرهنگی غوطه‌ور می‌بیند. عمل اقتباس، نیاز به فرایند ظریفی دارد تا یکپارچگی اثر اصلی را حفظ کند و در عین حال دسترسی آن را برای مخاطبان وسیع‌تری تضمین نماید. «سوران» به این تعادل ظریف دست می‌یابد و روایتی تاریخی ارائه می‌دهد که هم اصیل و هم جذاب است. این سریال با تمرکز بر زندگی امیر سعیدزاده، عناصر شخصی و سیاسی را در هم آمیخته و کاوشی چندبعدی از آن دوران ارائه می‌دهد.
«سوران» تماشاگران را به یک سفر تاریخی شگفت می‌برد و در قلمرو شجاعت و پایداری قدم می‌گذارد. این سریال که در کردستان (قبل و بعد از انقلاب اسلامی) می‌گذرد، مبارزات مردم کرد را در مواجهه با ناملایمات گروه‌های جدایی‌طلب مانند کومله و حزب دمکرات روشن می‌کند. این سریال به عنوان بستری برای روایت شجاعانه و بی‌پرده از اقدامات مخرب این گروهک‌ها، و تأثیر آنها بر مردم کردستان در جریان انقلاب اسلامی عمل می‌کند. «سوران» اهمیت بازگویی حقایق تاریخی را نشان می‌دهد و بینندگان را تشویق می‌کند تا به درک عمیق‌تری از پیچیدگی‌های تاریخ بپردازند. این مجموعه، با شکستن سکوت پیرامون این دوره مهم تاریخی، حس وحدت و تاریخ مشترک را در بین ایرانیان از همه اقشار پرورش می‌دهد.
این سریال با استفاده از لباس‌ها، صحنه‌پردازی و لهجه‌ها، «اصالت» را به نمایش می‌گذارد. موسیقی، فضا را گیراتر می‌کند و بینندگان را به تماشای تابلوهایی از کردستان می‌برد. به دلیل پخش سراسری از رسانه ملی، شخصیت‌ها هویت متمایز خود را با استفاده از لهجه (و نه زبان) کردی حفظ می‌کنند و به تصویر خود عمق و طنین می‌بخشند. «سوران» همچنین به مجموعه‌ای از بازیگران جوان، بااستعداد و نسبتا ناشناخته تکیه می‌کند. این سریال به عنوان بستری برای معرفی این چهره‌های تازه به مخاطب عمل می‌کند، و ارتباطی میان بینندگان و مجموعه متنوعی از شخصیت‌های به‌تصویرکشیده‌شده ایجاد می‌نماید. چهره‌های تازه، حس واقع‌گرایی را در اجراهای خود به ارمغان می‌آورند و به طرز متقاعدکننده‌ای جنبه‌های مختلف تجربیات مردم کرد را در آن دوران به تصویر می‌کشند.
شخصیت اصلی سریال، که به عنوان یک سنی‌مذهب کرد به تصویر کشیده می‌شود، نمادی از میهن‌پرستی تزلزل‌ناپذیر و وفاداری سرسختانه به میهن خود است. روحیه تسلیم‌ناپذیر او در سراسر سریال خودنمایی می‌کند. او با امتناع از پشت‌کردن به میراث اسلامی و ملی خود، با استواری از آرمان‌های انقلاب دفاع می‌کند. این روایت، به تاب‌آوری قابل توجه او می‌پردازد و به داستان اسارت او در زندان هولناک کریسکان هم اشاره می‌کند. «سوران» قصد دارد مخاطب را با فداکاری‌های مردم کرد آشنا کند و مبارزات ناگفته آنها را روشن سازد. این سریال با ادای احترام به شهدایی که زندگی خود را وقف آرمان‌ها کرده‌اند، گواهی بر عهد تخلف‌ناپذیر آنهاست. این دعوتی است برای نسل‌های آینده، که راه آنها را دنبال کنند و میراث آنها را پابرجا نگاه دارند.
«سوران» صرفاً یک سریال تلویزیونی نیست. جان بخشیدن به روایت قدرتمند «سوران» در صفحه نمایش کوچک تلویزیون، کار قابل توجهی است که نیازمند تعادل ظریف خلاقیت و وفاداری به منبع اصلی دارد. «سوران» در گذار از کتاب به صفحه نمایش، نهایت بهره را از رسانه سمعی و بصری می‌برد. موسیقی، تنش را در لحظات مهم تشدید می‌کند و بر شدت مبارزات شخصیت‌ها تأکید می‌ورزد. این عنصر، به‌عنوان یک ابزار قدرتمند عمل می‌کند، فضا را بهبود می‌بخشد و مخاطب را در سفر پر فراز و نشیب قهرمانان سریال شریک می‌کند.
یکی از اهداف اساسی سریال، پرورش آگاهی تاریخی در بین بینندگان است. «سوران» به‌عنوان یک کاتالیزور برای تأمل و گفتگو عمل می‌کند و از مخاطبان می‌خواهد تا زخم‌هایی را که گروه‌های تجزیه‌طلب بر کشور وارد کرده‌اند، بررسی نمایند. این سریال، درک عمیق‌تری از مبارزات متحمل‌شده توسط مردم مسلمان ایران را به نمایش می‌گذارد و اهمیت وحدت و هویت ملی را برجسته می‌کند.
سریال «سوران»، فراتر از سرگرمی است و گواهی بر قدرت داستان‌سرایی تاریخی است. این سریال با آشکار ساختن حقیقت مبارزاتی که مردم کرد با آن روبرو بودند، به‌مثابه وسیله‌ای برای افزایش آگاهی و پرورش درک عمیق‌تری از وقایع تاریخی عمل می‌کند. «سوران» حقیقت نهفته در لابلای صفحات کتاب «عصرهای کریسکان» را با موفقیت استخراج می‌نماید و آن را روی صفحه نمایش زنده می‌کند. این سریال از طریق کارگردانی ماهرانه، اقتباس وفادار و اجراهای جذاب، مخاطبان را مجذوب خود می‌نماید و داستان‌های ناگفته‌ای از شجاعت، تاب‌آوری، و عدالت‌طلبی را روایت می‌کند.
انتهای پیام
