چون ما قرآن می خوانیم که بهشت رفتن آسان نیست. در قرآن کریم آمده است که پیشینیان شما را به شکلی مردد آزمایش کرده اند زیرا برای ورود به بهشت باید از امتحان سختی عبور می کردند. به عنوان مثال ، می توانید امام صادق (ع) را ببینید که می فرماید: هرکس او را به یاد حسین بیندازد و اشک از چشمانش مانند مگس جاری شود ، پاداش او با خداست و خدا از او راضی نیست.
اگر بهشت با مشکلات و سختی ها پیچیده است ، چگونه می تواند تنها با یک قطره اشک بر حسین (ع) بهشت شود؟ پاسخ این است که شما باید آثار گریه بر حسین (ع) را در نظر بگیرید. گریه ما برای حاکم سیدالشهدا یعنی ما او را می شناسیم و درک می کنیم که او چه کرده است و از ما چه می خواهد. به همین دلیل عزاداری حسین (ع) نگاه به گذشته نیست ، بلکه نگاه به گذشته برای ساختن آینده است.
عزاداری محرم بازگشت به گذشته نیست ، بلکه ساختن آینده است. بنابراین ، از خداوندی که ما را در زیارت آسورا به معرفت حسین (ع) و خاندانش پرورش داد ، می خواهیم که ما را در همین مسیر راهنمایی کند. تأثیر آن حضور در زیارت حسین (ع) یا گردهمایی بزرگداشت مصیبت او است.
به همین دلیل است که ابن قولویه قمی 17 روایت از کتاب معتبر “کمیل الزیارات” جمع آوری کرده است و همه پاداش هایی که برای حسین (ع) و فریاد زیارت او قول داده درست است ، اما دستیابی به همه پاداش ها و پاداش ها مشروط است. به همین دلیل است که نشان میدهد که همچنین در مورد کشف دانش است. ما باید برای کسب بصیرت و دانش از مکتب حسین (ع) بکوشیم.
