این محافظه کاری بیشتر مربوط به مخالفت آنها با سیاست یکجانبه دولت دونالد ترامپ بود. با روی کار آمدن دولت جدید ایالات متحده در ژانویه سال آینده ، تروئیکا اروپا تحقیقات و موضع خود را با شرایط جدید تنظیم کرد.
کشورهای عضو برجام در بیانیه ای که روز دوشنبه (7 دسامبر) در پاریس منتشر شد ، تصمیم ایران برای نصب سانتریفیوژهای پیشرفته و قطعنامه اخیر كنگره برای گسترش برنامه هسته ای خود را نگران كننده خواندند. آنها هشدار دادند. چنین اقداماتی مسیر بازگشت به دیپلماسی را به خطر می اندازد. جو بایدن ، رئیس جمهور منتخب آمریکا در مصاحبه اخیر خود با توماس فریدمن تأکید کرد که دوست دارد به اروپا بپیوندد و گفت که مذاکره مجدد با ایران دشوار است. آوردن اروپا به واشنگتن در گفتگوهای احتمالی با ایران ، به اروپاییان قلبی تازه می بخشد. دلیل این امر این است که ، برخلاف چهار سال پیش ، واشنگتن مجبور است در تمام توافقات آینده که می تواند با تهران منعقد شود ، با متحدان اروپایی شریک شود. در همین حال ، تروئیکا می تواند تهران را وادار به پذیرش خواسته هایکوماس وزیر خارجه آلمان در مذاکرات با ابزاری پشتیبانی کند که قبلاً رویکرد “اعتراض انتقادی” به سیاست ترامپ را دنبال نکرده بود. بازگشت به بور جم گفت.
وزیر امور خارجه آلمان گفت: “ما به توافقی نیاز داریم که فراتر از مذاکرات هسته ای با ایران باشد.” وزیر امور خارجه آلمان به عنوان رئیس دوره ای شورای اتحادیه اروپا فعالیت می کند. “توافقنامه شامل برنامه موشکی بالستیک ایران.” هایکو ماس گفت: “ما به ایران اعتقاد نداریم.” “فقط بازگشت به شکل فعلی به اصطلاح توافق هسته ای با ایران کافی نیست.” به این ترتیب ، اروپایی ها می خواهند از فرصت استفاده كرده و خواسته های صریح خود را ارائه دهند و در پایان ، نقشی اساسی در وادار كردن تهران به پذیرش خواسته هایی دارند كه قبلاً پاسخ منفی داده اند.
وزیر امور خارجه ترویکا اروپا همچنین در هشدار به تهران در 7 دسامبر نسبت به خطر پایان دیپلماسی هشدار داد. هشدار آنها می تواند به معنای امکان فعال سازی “مکانیزم ماشه” باشد که وضعیت را به ایران قبل از مذاکرات هسته ای برگرداند. بدیهی است که چنین هشدارهایی بی توجه به مواضع روسیه و چین نیستند. اروپایی ها بر این باورند که اگر دولت آمریکا تغییر کند ، مواضع مسکو و پکن همان مواضع دولت ترامپ نخواهد بود. به ویژه ، موضع انتقادی مسکو در مورد قطعنامه اخیر شورای اسلامی هشدار می دهد که ایران نمی تواند بیش از حد مسئول قدرت سیاست حمایت گرایانه مسکو باشد. علاوه بر این ، چین ترجیح می دهد در آینده همکاری های اقتصادی با ایالات متحده و همچنین اروپا را تقویت کند.
مشکل اصلی آنچه اروپا برای تهران می خواهد این است که دولت ترامپ با خروج از برجام و مذاکرات درباره توافق فراتر از برجام می خواهد. حال س theال این است که آیا “برنامه اقدام استراتژیک برای لغو تحریم ها و حمایت از منافع ملی” که در 11 دسامبر توسط کنگره تصویب شد ، می تواند اروپایی ها را در موقعیت منفعل قرار دهد. آیا اجرای این طرح می تواند باعث کاهش تعداد بازیگرانی شود که انتظار می رود در آینده با موقعیت ایران روبرو شوند؟
سرانجام ، آیا برنامه اقدام استراتژیک که پس از تصویب کمیته نگهبان با 251 رأی در کمیته نگهبان تصویب و بلافاصله به رئیس جمهور منتقل شد ، می تواند از توافق اعضای برجام درباره ایران جلوگیری کند؟ آیا این مصوبه توپ را به سرزمین های اروپا فرستاد؟ بیانیه مشترک ترویکا اروپا اولین پاسخ رسمی به قطعنامه پارلمانی 11 آذر است.
