ما روزنامه نگاران می دانیم که روزنامه نگاری مستلزم دسترسی آزاد به منابع ، آزادی انتشار و جریان آزاد اطلاعات است. روزنامه نگاری فقط توصیف رویدادهای عمومی نیست. روزنامه نگاران باید بتوانند آنچه را که برای عموم نامرئی است و آنچه در حیاط خلوت و زیرزمین ها اتفاق می افتد کشف کرده و در مورد آن صحبت کنند. روزنامه نگاران باید بتوانند ایده های خود را شفاهی بیان کرده و بیان کنند. اگر او نتواند این کار را انجام دهد ، روزنامه نگاری نمی کند. اگر خداوند در قرآن به قلم قسم می خورد و قلم یکی از بزرگترین نعمت های الهی محسوب می شود ، یکی از دلایلی است که قلم نزدیک است ، غیبت وجود دارد ، پنهان آشکار می شود و اندیشه وجود دارد. ثبت و تداوم یافت.
متأسفانه ، در دنیای امروز تلاش های زیادی برای حذف ویژگی های واقعی ، حال و حالتی قلم ، تلاش برای پنهان کردن حقیقت ، کتمان افکار و محدود کردن زبان در کام وجود دارد. چالش هایی که بسیاری از روزنامه نگاران با آن روبرو هستند از صبح تا عصر با آن دست و پنجه نرم می کنیم. گروه هایی هستند که تصور می کنند اصول آزادی و آرمان جمهوری ، مکمل این نظام و انقلاب است و به دنبال تمدنی هستند که نیازی به آزادی و جمهوری ندارد. بنابراین ، مایه تاسف است که آزادی در کشور ما روز به روز تحقق می یابد ، همانطور که انتخاب های مردم به طور فزاینده ای محدود می شود. بسیار مایه تاسف است که دادگاه ها و مقامات دولتی در کشور ما کمتر نگران آزادی هستند و حتی آزادی دیگر دیگر یک زبان نیست بلکه یک نگرانی است. بسیاری از مردم نیز درد یا درک آزادی را درک نمی کنند و معتقد نیستند که آزادی یک نیاز طبیعی مردم است. آنها آزادی بسیاری از مردم را نفی می کنند. فقط به این دلیل که آنها به آنها احتیاج ندارند. آنها به شیوه دیگری از زندگی عادت کرده اند. وقتی احساس می کنید به چیزی نیاز ندارید ، نگرانی های شما در مورد وجود یا عدم وجود آن به تدریج برطرف می شود. ب: آزادی ارتباط مستقیمی با توزیع قدرت دارد. مردم نمی خواهند و نمی خواهند شریک قدرت باشند. پاسخ: آزادی محصول آگاهی و شفافیت است و نتیجه شفافیت پاسخگویی و مسئولیت پذیری است. آنها نمی خواهند مسئولیت بپذیرند زیرا مسئولیتی ندارند. بنابراین ، طبیعی است که چنین مقاماتی به فکر حفاظت از خود باشند و آن را حفاظت از آزادی و فضای مجازی بنامند. و چقدر به خاطر افتخار اسبهایشان مورد آزار و اذیت قرار می گیرند! مردم حق دارند نگران باشند. سوابق این مقامات نشان می دهد که آنها به هیچ وجه به دفاع از آزادی اهمیتی نمی دهند ، اما آنها قلم و قلب شکسته را به ارث برده اند. چند نفر از کارکنان دولت حداقل نگرانی خود را از بستن روزنامه ها یا دستگیری روزنامه نگاران در حین محکومیت اعلام کرده اند؟
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: من نمی خواهم همه چیز را سیاه ببینم ، اما امروز سرزمین مادری عزیزمان مملو از سردرگمی و درماندگی در ابعاد مختلف و بزرگ است. چقدر از دست او گرفته شد و چقدر به نااهلان سپرده شد. چاپلوسی بیداد می کند ، فقر ، نابرابری ، بی عدالتی ، تبعیض ، انحراف و فساد بیداد می کند. چه تعداد از دادگاه ها مشغول فرمان و ممنوعیت مردم از صبح تا شب بوده اند ، “همه با هم” را به “با من” تقلیل داده اند و میلیون ها کشور را از حق تعیین سرنوشت از جمله فقرا محروم کرده اند. چند نفر وظیفه مشاوره و تمجید را بر عهده دارند و چه تعداد از افرادی که وظیفه نظارت را بر عهده دارند ، به دلیل ناتوانی در دیدن یا شنیدن دلیل نمی آورند؟ داستان ویروس کرونا ، پیش بینی ها و اطلاعات غلط آن ، شایعات ناپسند ، اطلاعات گمراه کننده ، کاستی ها و تاخیر در واکسن های داخلی و خارجی و جان هزاران نفر که اکنون قابل پیشگیری هستند نمونه هایی از این فاجعه بسیار تلخ است. بدیهی است که محل توصیه های خردمندانه خالی است. بوذرجمهر و امیرکبیر کجا هستند؟ این بدن بیمار نیاز به شفا دارد و راه حل آن دیدن ، گوش دادن ، پرسیدن سوالات مناسب و ارائه راه حل است. زمان آن فرا رسیده است که روزنامه نگاران عزیز ما یک تحقیق مسئولانه انجام دهند ، از مردم بپرسند که به چه چیزی اهمیت می دهند ، ابهام افکار عمومی و مشکلات دولت چیست و خواستار عدالت و پاسخگویی در مقامات دولتی هستند. بهترین راه برای انجام کارها افراد هستند و البته پیش نیاز آن بازتعریف رسانه و روزنامه نگاری و اصول اخلاق کاری است. در غیر این صورت ، از یک سو ، بسیاری از مقامات کشور رسانه ها را شاخ های تبلیغاتی و تبلیغات سیاه می دانند ، از سوی دیگر ، مدیران بزرگ رسانه ها ، رسانه ها را به عنوان یک شرکت تجاری سیاست یا اقتصاد می بینند ، یا به جای پرسیدن سوالات و جستجوی پاسخ برای مذاکره با صاحبان قدرت ، آزادی مطبوعات و روح مطبوعات باید از مطبوعات حذف شود. پرسیدن سوالات م effectiveثر ، بیان حقیقت ، و آرزوی استقلال رسانه های گروهی و نوشتن در چنین شرایطی یک رویا خواهد بود و جشن روز خبرنگار به صورت رسمی باقی می ماند.
در آستانه محرم حسینی (ع) ، من و روزنامه نگاران محترم کشورم ، وظیفه دارم در انتقال دقیق پیام آزادی ، عزت ، عزت و معنویت از آموزه های جناب (ع) بهره مند شوم. و اخلاق درود بر شما و خداوند مهربان و برکت دهد.
