گزارشگر یک/اصفهان کتاب «هنر بازی دیجیتال» از تازه های نشر اصفهان و دریچه ای به سوی مسئله جهانی بازی های دیجیتال است. این کتاب تلاش دارد که بازی دیجیتال را در جایگاه هنر هشتم معرفی کند.
صدرالدین طاهری عضو هیئت علمی دانشگاه هنر اصفهان و نویسنده کتاب «هنر بازی دیجیتال» در گفت وگو با گزارشگر یک اظهار کرد: هنوز هم برخی از منتقدان بازی دیجیتال را یک رسانه هنری به شمار نمی آورند؛ شبیه به همان مقاومتی که زمانی در برابر پذیرش عکاسی یا سینما در جهان هنر وجود داشت.
وی افزود: هدف نخست از انتشار این کتاب ارائه استدلال هایی برای شناسایی بازی دیجیتال به عنوان هنر هشتم است. در ابتدای سده گذشته درآمیختن هنرهای کلاسیکی همچون ادبیات موسیقی رقص طراحی معماری و تئاتر به زایش هنر سینما یاری کرد.
عضو هیئت علمی دانشگاه هنر اصفهان ادامه داد: بازی های دیجیتال نه تنها همه هنرهای یادشده بلکه دستاوردهای تکنیکی دوران معاصر را نیز به خدمت گرفته اند تا با هم افزایی جنبه های دیداری شنیداری و روایی هنری ویژه و متفاوت برای مخاطب بیافرینند.
نویسنده «هنر بازی دیجیتال» تأکید کرد: بدین سان این رسانه میراث دار همه هنرهای انسان از ابتدا تاکنون شده است. اگر خواننده یک رمان مخاطب یک نقاشی یا بیننده یک فیلم با اشتیاق به رویدادهای زندگی قهرمان محبوبش چشم می دوزد بازی کننده هم می تواند قهرمان قصه ای باشد که خود می آفریند و روندش را تعیین می کند.
طاهری با نظر به ماهیت بازی دیجیتال توضیح داد: از آنجایی که بازی دیجیتال به درگیرکردن بازیکن و برانگیختن مشارکت او وابسته است ماهیت رسانه ای نیرومندتری از سایر هنرها می یابد؛ ازاین رو بازی دیجیتال را باید شکل یگانه ای از هنر دانست که در جهانی تازه گونه نوینی از زیبایی را بنا می گذارد.
وی با تأمل در اهداف نگارش «هنر بازی دیجیتال» بیان کرد: یکی از اهداف این کتاب مرور چارچوب های اساسی حوزه مطالعات بازی و پرداختن به پرسش های بنیادینی است که بدون اندیشیدن به آن ها نمی توان بازی دیجیتال را شناخت.
عضو هیئت علمی دانشگاه هنر اصفهان با درنگ در فصل های کتاب خاطرنشان کرد: فصل اول کتاب به بررسی تاریخچه بازی کردن انسان ها تعاریف بازی و ماهیت خاص بازی دیجیتال اختصاص دارد. فصل دوم به بازخوانی تحلیل های متفاوت اندیشمندان از بازی می پردازد.
نویسنده «هنر بازی دیجیتال» اضافه کرد: فصل سوم به تاریخ تکامل بازی دیجیتال از دهه ۱۹۷۰ میلادی تا امروز و معرفی گونه های متفاوت این بازی ها نگاه می کند. با فراهم کردن این بنیاد نظری در فصل چهارم پس از مرور نظریه های متفکران درباره هنر به بررسی بازی دیجیتال به مثابه اثر هنری پرداخته خواهد شد.
طاهری سپس با نظر به دیگر فصل های «هنر بازی دیجیتال» چنین تبیین کرد: در فصل پنجم بن مایه های دیداری و شنیداری بازی های دیجیتال و در فصل ششم گونه های روایت پردازی در آن ها بررسی خواهد شد. درنهایت فصل هفتم دربرگیرنده نگاهی است که به جایگاه آموزشی و فرهنگی بازی های دیجیتال در جهان معاصر ارتباط دارد.
وی با نظر به مخاطبان کتاب «هنر بازی دیجیتال» ابراز کرد: بازی های دیجیتال را می توان بر پایه محبوبیت روزافزون بین همه گروه های سنی و حجم بازار یکی از مهم ترین رسانه های دوران معاصر دانست. شمار بازی کننده های فعال بازی های دیجیتال در ۲۰۲۴ میلادی به حدود سه میلیارد و ۱۰۰میلیون نفر رسید که بازار غول آسایی با بیش از ۴۵۰میلیارد دلار گردش مالی ایجاد کرده اند.
عضو هیئت علمی دانشگاه هنر اصفهان در ادامه بحث تصریح کرد: بازی های دیجیتال نه تنها برای سرگرمی به کار می آیند بلکه به حوزه های آموزش فعالیت های اجتماعی روابط خانوادگی و محیط کاری نیز نفوذ کرده اند. می توان گفت افرادی از همه سنین جنسیت ها نژادها ادیان و ملیت ها به بازی های دیجیتال مشغول هستند.
نویسنده «هنر بازی دیجیتال» گفت: دانش آموزان امروزه می توانند مهارت هایی را درزمینه ادبیات زبان شناسی ریاضی موسیقی تاریخ اقتصاد جامعه شناسی یا روان شناسی از طریق بازی کسب کنند. با این حساب هر فردی که به این بازی ها علاقه داشته باشد می تواند از مطالب کتاب «هنر بازی دیجیتال» بهره گیرد. در پایان از دوست و همکار پژوهشگرم احمد مصطفوی(کارشناس ارشد پژوهش هنر) سپاسگزارم که شکل گیری بخش مهمی از این کتاب حاصل تلاش های او است.
به گزارش گزارشگر یک کتاب «هنر بازی دیجیتال» به نویسندگی صدرالدین طاهری و احمد مصطفوی به تازگی از سوی نشر دانشگاه هنر اصفهان انتشار یافته است.
انتهای پیام
