چرا سه روز پایان آبان برای اهالی اغتشاش اهمیت دارد؟

ایسناپلاس: تصویری مثبت از آینده و حتی امیدهای کوچک توسط رسانه‌های مخابره نمی‌شود.اغتشاش‌گران هم ابزاری جز ایجاد تنفر و خشم ندارند پس دنبال گروهی از توده‌ها و سطوح متوسط ​​​​می‌روند که کسب و کار آنها لطمه دیده و امکان پیوستن به اعتراض‌ها را دارند. سه روز ۲۴، ۲۵، ۲۶ آبان، آزمون توده‌ها برای طراحی و مدیریت ادامه‌ی جریان خشن اعتراضی است و امیدی به ایجاد لیدرهای اغتشاش و اعتراض از صنوف و اقشار مختلف مردم غافل حل شود. آیا می‌دانید که به پایان رسیده، آزمایش‌های اجتماعی ادامه دارد می‌آید تا دریابند. این رویداد را به بهانه رویدادهای سالگرد آبان ۹۸ برنامه‌ریزی کردند تا از ظرفیت‌های تلخ آن نهایت استفاده را بکنند. اعاضای خش ق اقام ع ام م ه ج ج ای آکه پاگذ اش قان قان ناد ناد ناشف داب نه در زمان قانونگذاری به مردم توضیح داده شد که منظور از حجاب و پوشش چیست و نه در سالهای بعد، بخش مدیریت اجتماعی یا رسانه ها، کاری در این زمینه انجام نشد. و تا امروز که تبدیل به بحران شده است، این قانون همچنان در ابهام است. نکته‌ای بدتر و خطرناک‌تر اینکه در حوزه‌های تقنین کسی احساس کند قانون حجاب را به بازنگری و شفاف‌سازی نیاز ندارد. و این اتفاق، یعنی بحران ادامه دارد.

زمانی که در به‌وجود آمدن بحرانی در کشور، ظاهراً نقشی ندارد، ولی ضعف دولت می‌تواند بیشتر شود. دولت در مدیریت این چالش اجتماعی نه‌تنها تدبیری در زمینه بهبود اقتصادی نیندیشید بلکه شاهد نوسان جدید در بازار طلا و ارز و گرانی اقلام زندگی روزمره بودیم و از طرفی بحران کاهش دارو هم داشتیم. همین روز گذشته، مقامات وزارت صمت در واکنش به اظهارنظر نظر جانشین رئیس پلیس راهور درباره فرسودگی و عدم استاندارد خودروهای تولیدی گفت: «پلیس راهور بهتر است در گام اول ترافیک شهری و جاده ای را کنترل کنند تا مردم با آرامش رانندگی کنند و در مسیر حرکت کنند. گام دوم به کیفیت خودرو بپردازند.” آیا این بازار خودرو در کیفیت و نحوه فروش، یکی از منابع رای اعتماد به وزیر صمت بود؟ چه اسم و رسمی می‌شود برای این رفتار وزارت صمت گذاشت؟ مردم این خبرها را می‌خوانند. نوع استفاده از دستگاه‌ها به شکلی بود که دولتمردان، نماینده‌ها و وزرا زمین حجاب را کاملاً مشخص کرده و مجموعه دولت و مجلس و دستگاه قضا با سقف سقف قانون حجاب هیچ مخالفی سلبی و ایجابی ندارد و این بی‌عملی‌ها و بی‌توجه‌ها را ندارد. یای جان اتاض خش ای یاد کهار اجای ت پاد پاب ات هات یجاد یجای ناف نای یاش یاش یاش یاش یاش یاش یاش شاش. بنابراین دشمن می‌داند که بهترین زمین برای یک شوک جدید به جامعه پایان آبان است. در صورتی‌که در هیچ‌جای دنیا هیچ‌قدر قدرت حاکمی اجازه پیشروی در بی‌قانونی را نمی‌دهد.

در این میانه باید دولت مدرن گفت، فردیت مدرن می‌دهد. نقطه ایده‌آل دنیای مدرن و دولت مدرن این است که فرد مدنی تربیت کند. انسان مقبل مدرن اطاعت پذیرتر است، اما در دولت مدرن فردت رشد می کند. فرد، مطالب گر می شود، خواهان مداخله می شود و مشارکت می کند.حال اگر حاکمیت و مدیران و نهادهای رسمی فردیت با ارزش ها را به ارمغان می آورد و آحاد مردم را در فرد فرد با آرمان ها و ارزش های حاکمیت تطابق دارند بسیار موفق هستند. شد.

یعنی نسل مطالب گری تربیت می‌شود اما در درون هنجارهای مکتبی و با یک نظام فکری و ارزشی مطالبه‌گری می‌کنند که اتفاقا همان ارزش‌های نظر همه‌و حاکمیت را مطالبه خواهند کرد. این، ایده آل فرد مدنی است. اما اگر گسست ایجاد شود، ایجاد می شود و این فرد مدنی تبدیل می شود به فردیت مقاومت کننده و متضاد با گفتمان سکمی ها. آنوقت دیگر چنین فردی ذهنیت خود و ارزشهای خود نسبت به مسایل را از تریبونهای رسمی جدا می کند.

در برابر حاکمیت، نظام تعلیم تربیت، رسانه رسمی و نهاد مقاومت رسمی می‌کند. این‌جاست که رسانه‌هایی مانند اینترنشنال‌ها وجود می‌کنند و می‌توانند بر این فرد تأثیر بگذارند و مرجعیت مدیریت افکار عمومی از دست‌سنج رسانه‌های رسمی خارج از کشور می‌شود.

بعد از آن جمهوری اسلامی حس می کند به آرامشی رسیده است، اطلاع رسانی می کند که لیدرهایاغتشاش را مثل توماج دشالحی درست می کند. تصوير ليدرهاي اغتشاشگران را نشان دادند و حتي حتي حكم اوليه برخي از افراد از اعدام تاچند سال حبس در رسانه‌ها اعلام شد. هدف دشمن این است که ثابت کند “شاید شما برخی از لیدرهای اغتشاش را دستگیر کرده اید، ولی این خیزش، یک جریان توده ای است و اغتشاش ها تا به هدف برسند، ادامه دارد. می‌خواهند این داستان را به سالگرد صدمین سال تاج‌گذرای رضاخان متصل کنند، زیرا اگر بین اعتراضات مدنی فاصله ایجاد شود، جریان توده‌ای مدنظر آنها سرد و بی‌انگیزه و ناامید خواهند شد و ترس بر آنها غلبه می‌کند. در فضای مجازی خیابانی مشارکت مردمی وجود ندارد، اما وقتی در فضای مجازی بازی می کنید و کار می کنید، مشارکت می کنید. آبان در دومین روز فراخوان اعتصاب‌ها می‌بینیم توفیقی در جلب مشارکت اجتماعی و توده‌ای نداشتند.

این حرکت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎ که به واسطه این موضوع اعتصاب بازار را هم رقم بزنند. جریان مدیریت اعتراضِ خشن دنبال سرایت اجتماعی است. فی ی ای و ی های جازی باث ض و و کایای ی و ه ای اغاش

امتداد این نبرد برای ساخت معنی جدید در مقابله با حاکمیت در اذهان عمومی است که یک عده از مردمی در تقابل با دولت خواهند بود و عقب‌نشینی نخواهند کرد. نکندهای اعتراضات به بهانه‌های مختلف در تمام نقاط کشور رقم خواهند خورد. پس به درک و عزم و استحکام حاکمیتی نیاز است تا با تصمیم گیری درست توده های اجتماعی معانی جدید از اثر کنشگری نقش حاکم در رفع مشکلات را درک کند و جریان اعتراض ملی خشن نمی تواند معنای جدیدی در تقابل با دولت بسازد در غیر این صورت، بحران، لایه لایه. توسعه می‌بد و ظرفیت توده‌ای بیشتر پیدا می‌کند.

مبحث دیگر اینکه دشمن قصد داشت و نه‌تنها اعتراضات را در تهران و شهرهای بزرگ شعله‌ور نگاه دارد، بلکه شهرها و شهرهای مختلف و تمام اقشار جامعه را از زنان، جوانان، ورزشکاران، سلبریتی ها و… هر چند وقت یک بار با هم دارند. شعله‌ور کردن جریانات اعتراض، بر امتداد آن تا مدت‌های مدید و حتی با تروریست‌های تروریستی در نقاط مختلف کشور، این ذهنیت را ایجاد می‌کند که «امنیت» همان مزیت مطلق و رقابتی جمهوری اسلامی برای شهروندان بود که دیگر وجود ندارد.

نکته مهم دیگر، توجه به آرایش رسانه های تلویزیونی دض ملت ایران و رسانه های ایرانی است. تا چند روزی که رسانه های ایرانی به سر می بردند، بعد از اینکه به خود آمدند، سیاست بیطرفی را برگزیدند و به طرفداران معترضان و اهالی اغتشاش فرصت دادند که با خیال راحت و وسعت وقت، حرف هایشان را بزنند و اغتشاش را تئوریزه کنند، غافل کنند. چه، کسانی که برای دفاع از معترضان به تلویزیون رسمی ما آمدند، جزو معترضان نبودند، بلکه از هوادان‌ها بودند که آنها را بر سکوت اما رسانه ملی به آنها تریبون دادند. تراشید.

خیلی از تحلیل‌گران‌های اجتماعی از روز اول منتظر بودند که رهبر این جریان، رخ بنماید، اما کی خودش را به تریرفان منکرفن مدرکار ل ها و زشکاران ر ا ه ر ت ، ، ه ج ج ای جای ر ی یاس ع ی د اداد طاق اغتشاش‌گرها، رهبر مشخصی ندارند، برنامه‌ای نمی‌خواهد خاص باشد. گزینه های آلترناتیو آنها پهلوی سوم است.

به ظاهر می‌خواهد پادشاهی پهلوی را احیا کنند، اما این پهلوی مویی از دو پادشاه قبل به ارث نه و ریشه‌های سنتی و اجتماعی و فرهنگی ایران را نمی‌شناسد و بی هویت از نسل قبلی خود است. او 44سال است با نفرت به ایران نگاه می کند، نه توجهی داشته و نه دقتی. از ولیعهدی بزرگ‌ارتش‌داران منطقه به شهروند عادی ایالات متحده تبدیل شده و آرزوهایش بر باد رفته است. گزینه‌های دلخواه آغتشاشگران، آنارشی و هرج و مرج است، وگرنه ۶۰ روز فرصت خوبی بود برای رونمایی الگویی زرای ادیانی.

حذف کامل نیروهای سیاسی میانجی و میانه‌رو از فضای سیاسی ایران در دوره ریاست جمهوری آقای رئیسی نیز در رادیکالیزه شدن فضای سیاسی و نظام گفتاری معترضان نقش مهمی دارد. کشورهای غربی در استان‌های مختلف ستادهای فعال در عرصه انتخابات و در ستاد رئیس‌جمهور آقایی اجتماعی اهمیت نمی‌دهند و گروه‌های میانه‌رو و انقلابی با این کار از صحنه سیاسی کنار گذاشته شده، یکی از این عوامل را تشکیل می‌دهند. برای کنترل ناآرامی‌ها باید این گروه‌های سیاسی میانه‌رو وارد جامعه شوند. این عمل با تغییر در عرصه‌های سیاسی، در استانداری‌ها در مدیران‌ها و شورای شهر و … در اداره‌های مختلف قابل انجام است، تا این گروه‌ها وارد عرصه‌های مختلف شوند و دلگرمی در لایه‌های انقلابی ایجاد شود و وارد گفت‌وگو با معترضان شوند و شدیداً اعتراض‌ها را کاهش دهند. دهنده و سپس کنترل کننده.

این بحران، سر و سامان نمی‌پذیرد که:

ایجاد امیدهای کوچک و سپس شاهد شوک اجتماعی بزرگ و اثرگذاری از طرف دولت باشیم.
اصلاح ساختار سیاسی و اقتصادی فوری و گام به گام برای رسیدن به این مقصود لازم است.
قوانین لازم در زمینه مسائل اجتماعی توسط مجلس، اصلاح شود.

اعمال مقتدرانه قوانین قضایی به طور دقیق و کامل توسط دستگاه قضا.

ساختار کنش گری رسانه‌ای اصلاح شود و به دنبال ایجاد محیط صدایی واقعی و نه تصنعی و منفعلانه باشد.

این نمی‌توان امید اجتماعی داشت، امیدهای کوچکی که می‌توان توده‌ای اعتراض خشن را از بین ببرد و در آخر امکان و احتمال انتشار و سرایت اعتراض اجتماعی خشن را بسیار کم کند.

انتهای پیام