1. حفظ عملکرد اجتماعی خوب در جامعه ای که حمایت از آن محدود است و دوستان فراموشکار زیادی وجود دارد دشوار است. حتی پس از دهه ها نیز نمی توان طعم شیرین این دستاوردها را زیر دندان جامعه نگه داشت. دلسوزی لازم است ، اما بیش از این ، شما به آینده نگری و آینده نگری نیاز دارید. پیروزی که یک ملت در برهه ای از آن بدست آورد ، گرمی دارد که سالهاست روح و روان اوست. اما این گرما برای همیشه نیست. اگر اینگونه باشد ، طول عمر کسانی است که در آن واقعه بزرگ سهیم بوده اند. اگر این افراد در آنجا نباشند ، دیگر خبری از گرمای قلب ، شور پیروزمندانه نیست. چه اتفاقی می افتد که در چنین شرایطی مدام برنده شوید؟
2. نسل جدید پیروزی را با همان نگاه مستقیم به پدر نمی بیند. آنها از ماسه مبارزات ، قلب تپنده پنهان شده در مخفیگاه ، چشمان بسته در کمیته مشترک ، شکنجه های سوزان ، تبعید ، زندان ، اعدام ، خفگی در گلو پراکنده می شوند. مردم از نگاه آبی چشم از اوضاع و احوال کارگران نفت جزیره خارک بی اطلاع هستند. آنها نمی دانند که توانایی تلفنی سفارتخانه های ایالات متحده و انگلیس از حاکمان کاخ نیاوران قدرتمندتر است. بیست سال پس از پیروزی انقلاب ، صدای هی دری و نعمتی به ذهن خطور کرد و نسل جدیدی از چشم های سیاسی را گشود. این صدای ناخوشایند بیشتر قابل درک نیست. کتاب های درسی تاریخ نیز مانعی برای پریدن و کسب نمره است. این کتاب ها نمی توانند چراغ انقلاب را روی تخته سیاه بکشند. تماشای تلویزیون خود یک مبارزه در عصر ماهواره ها است و اگر نسل جدیدی از آن استقبال کند ، آنچه بدست می آورد پوسته ای است که از گیره مورد علاقه آویزان است.
3. ما سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی را جشن می گیریم. چگونه می توانیم این واقعه بزرگ را به دست آوریم تا به آن حق بزرگ دست پیدا کنیم؟ برگهایی که در نیمه دوم سال 1978 در این فلات قدیمی ریختند ، فقط تغییر دولت نبودند ، بلکه چرخشی از وقایع تاریخ ایران بودند. کسی نیست که جایگزین شود. ایلی جای هیچ قبیله دیگری را نگرفت. تاج و تخت دست به دست هم نداد. برای اولین بار ، یک کشور فرومایه برتری را به ارث برد و نظامی را که قدرت را به دست گرفت سرنگون کرد. اگر قبل از دوره پالاوی این کشور موضوع پادشاهانی بود که خود را واسطه آسمان و زمین می دانستند ، پس از آن توسط دو پادشاه تاجگذاری شده با دستان کودتا در دوران پالابی مورد انتقاد قرار گرفت. خط کشی که نمره مستقل او 0 باشد و مریدی با وابستگی عالی باشد.
4- هزینه انقلاب اسلامی برای مردم ایران کافی بود تا بیش از 200000 نفر را در طول جنگ هشت ساله فدا کنیم. آیا می توانید نشانه واضح تری از حفظ این دستاورد بزرگ پیدا کنید؟ این شهدای دیروز و همسایگان امروز ما شرکای مستقیم انقلاب بودند. گرمای آن پیروزی در قلب آنها بود. آنها طعم تلخ وابستگی را چشیدند و شیرینی استقلال را شناختند. آنها احساس خفگی در گردن خود داشتند و دستانشان بهای آزادی نوازش بود. آنها می دانستند که اگر فرش عمومی جمهوری جای تخت سلطنت دیکتاتوری را بگیرد چقدر هزینه خواهد داشت. این نسل که در قرون وسطی به جا مانده ، هنوز گرمای پیروزی را در ضربان قلب حفظ می کند.
5- نشان دادن عظمت یک انقلاب و بهای آن برای حفظ آن غیرممکن نیست. زمان به این میل آسیب می رساند ، اما می تواند نگاه نسل جدید و آینده را در مورد آنچه پدر دیده است ، آشکار کند. ما به یک فرمانده فرهنگ احتیاج داریم. قادر به حمل افراد باهوشی باشید که قدرت انتقال پیام را دارند. از گذشته به امروز و از امروز به فردا؛ کسانی که بینایی آنها از جلوی پایگاه فراتر است. کسانی که حیدری و نعمتی به آنها شیر نمی دهند. اگر آنها فرمانده باشند و اگر مایل به کار هستند ، مشخص نیست که آیا آنها با برچیدن سفره منافقین و بستن کارخانه های منافقین چنین اراده ای دارند یا خیر ، گرمای پیروزی در قلب و روح نسل انقلابی باقی مانده است. روح نسل جدید.
