«خلاصه تفکرات سیاسی تاریخی شاهرخ مسکوب را می توانم چنین کنم که هم تاریخ حماسی ایران را مهم و مهم و آشنا بدانیم برای هم میدانست و هم زبان فارسی و آثار بازمانده آن را عامل اصلی شناختن هویت قرار داده است.»
به گزارش گزارشگر یک، صفحه بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار به مناسبت بیستوسوم فروردینماه، سالروز درگذشت شاهرخ مسکوب، نوشتاری را از کتاب «نادرهکاران: سوگنامه ناموران فرهنگی و ادبی» از ایرج افشار، زیر نظر بهرام، کوشیار و آرش افشار، به کوشش محمود نیکویه. (انتشارات دکتر محمود افشار، 1400، ج 2، ص 1416-1417) به اشتراک گذاشته شده که آن را در ادامه میخوانیم: «نخستین کتابش که مقدمه های بر رستم و اسفندیار (1342) نام داشت زود آوازه گرفت و مایه ادبی درخشان او را شناساند. او نشان داد در تحلیل مباحث اساطیری و حماسی قلمش گویا و تواناست. پس از آن سوگ سیاوش (1351) را نوشت و یکی از نوشتار و یکی از نمادهای ماندگار تفکر ایرانی را با جلوهای نوین و با قلمی تحلیلی برایمان تازه کرد. در حالی که پیش از آن‌ها به سوفکل و آشیل دنیای پرطمطراق یونانی پرداخته بود.
از زمانی که به فردوسی پرداخت و بر روحیه تاریخی مربوط به دایره دنیای زیبای ای فردوسی ملهم بزرگ او بود و غور در شاهنامه دلچسب برای او. باز در همین سالهای اخیر چند گفتار در قلمرو زمینه های مختلف شاهنامه به رشته تحریر درآورد که میباید همه در یک مجموعه انتشار پیدا کند.
سومین کتاب ایرانی او ملیّت و زبان نام داشت و آن را نخست در دیار غربت به چاپ رساند. زیرا بهخوبی دریافته بود که ماندگاری ایران در تاریخ ویژه ویژه به زبان فارسی بود و چون بار دوم را به دست چاپ سپرد با نام گویاتر هویت ایرانی و زبان فارسی منتشر ساخت، بهتر است که بیش از پیش متوجه شود که بر فرهنگی مهم است. جهانی زبان فارسی برای یگانگی و یکپارچگی فرهنگی ایران شده است. آیا آن را در عنوان «هویت» پوشانیده است.
خلاصه تفکرات سیاسی تاریخی او را می توانم چنین ارزیابی کنم که هم تاریخ حماسی ایران را مهم و باید بدانیم برای همگان نیاز میدانست و هم زبان فارسی و آثار بازمانده آن را عامل اصلی شناختن هویت قرار داده است. در کتاب‌های دیگرش مانند چند گفتار در فرهنگ ایران و یادداشت‌های دلچسن و عاصمیمی چد شیمی‌ای در کتاب‌های کتاب‌های فرهنگ ایران
آخرین کتاب او به نام مرتضی کیوان (۱۳۸۲) در تهران منتشر شد. آن را به یاد مرتضی کیوان گرد آورد و خواست یادگاری بر جای ماندن از روزگاری که به همراه مرتضی کیوان در راه افتاد که خود را با خردورزی و به شوق آزاد بودن از آن وادی که سفری خوابآلود بود رها بود. یادش باید در یادها بماند.»
شاهرخ مسکوب، نویسنده، شاهنامه‌پژوه، مترجم و پژوهشگر ۲۰ دی‌ماه ۱۳۰۲ در بابل متو. از آثار او می توانم به «مقدمهای بر رستم و اسفندیار»، «سوگ سیاوش: در مرگ و رستاخیز»، «در کوی دوست»، «گفتوگو در باغ»، «چند گفتار در فرهنگ ایران»، «تن پهلوان و روان خردمند» ، «سفر در خواب» و … اشاره کرد. مسکوب در ۲۳ فروردینماه ۱۳۸۴ در سن ۸۲سالگی در پاریس درگذشت.
انتهای پیام
