خلاصه کتاب نبردی برای نجابت ( نویسنده میشل فوکو )

کتاب «نبردی برای نجابت و چند گفتگوی دیگر» مجموعه ای بی نظیر از مصاحبه های میشل فوکو است که دریچه ای عمیق به اندیشه های او در سال های پایانی زندگی اش می گشاید. این مجموعه نه تنها به تکمیل درک ما از مفاهیم قدرت، دانش و جنسیت در آثار پیشین فوکو کمک می کند، بلکه ابعاد جدیدی از دغدغه های او را در حوزه اخلاق و خودفناوری آشکار می سازد. خواننده با مطالعه این کتاب، گویی به قلب تحولات فکری یکی از مهم ترین فیلسوفان قرن بیستم سفر می کند.

میشل فوکو، فیلسوف و نظریه پرداز برجسته فرانسوی، نامی آشنا در گستره وسیع علوم انسانی و اجتماعی است. او که با تحلیل های رادیکال خود از ساختارهای قدرت، دانش و نهادهای اجتماعی، انقلابی در اندیشه معاصر پدید آورد، همواره دغدغه گشودن افق های جدیدی برای درک واقعیت های پیرامون ما را داشت. از تاریخ جنون تا نظارت و تنبیه و تاریخ جنسیت، هر اثر او نه تنها به چالش کشیدن مفروضات پذیرفته شده می پردازد، بلکه روشی نو برای نگریستن به جهان عرضه می کند. اندیشه فوکو همواره در حال تکامل بود و این تکامل، به ویژه در سال های پایانی زندگی اش، ابعاد تازه ای به خود گرفت که در کمتر اثری به این وضوح می توان آن ها را رصد کرد.

کتاب «نبردی برای نجابت و چند گفتگوی دیگر» مجموعه ارزشمندی از مصاحبه ها و گفت وگوهایی است که بین سال های ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۴، یعنی پس از انتشار آثار مهمی چون «نظارت و تنبیه» و بخش هایی از «تاریخ جنسیت»، انجام شده اند. این کتاب به دلیل ماهیت گفت وگومحور خود، فرصتی بی نظیر برای خواننده فراهم می آورد تا مستقیماً با زبان و بیان فوکو، به ژرفای دغدغه های او نفوذ کند. مصاحبه ها به او این امکان را می دادند تا مفاهیم پیچیده اش را روشن تر سازد، به پرسش ها پاسخ دهد و مسیرهای تازه ای را برای پژوهش های آینده خود ترسیم کند. از همین روست که این مجموعه نه تنها مکمل آثار مکتوب اوست، بلکه بخش مهمی از پیکره فکری فوکو را تشکیل می دهد.

محتوای کلی کتاب: دغدغه های اصلی میشل فوکو در مصاحبه ها

یکی از ویژگی های بارز «نبردی برای نجابت» شکل و قالب آن است. این کتاب مجموعه ای از مصاحبه هاست که در آن میشل فوکو با شکیبایی و ژرف نگری به پرسش های متنوعی پاسخ می دهد. این فرم گفت وگومحور، برخلاف ساختار یک مقاله یا کتاب رسمی، به فوکو فرصت می دهد تا در لحظه، ایده هایش را بسط دهد، جزئیات بیشتری ارائه کند و حتی به انتقادات احتمالی پاسخ گوید. این رویکرد تعاملی، خواننده را نیز در فرایند شکل گیری اندیشه شریک می سازد و حس همراهی نزدیکی را ایجاد می کند. در این گفت وگوها، فوکو به تأملاتی انتقادی بر دگرگونی های حیاتی دیدگاه های فلسفی، سیاسی و فرهنگی خود می پردازد.

مضامین محوری که در این مصاحبه ها به طور مداوم مطرح می شوند، ریشه های عمیقی در آثار پیشین فوکو دارند، اما در اینجا با زبانی گشوده تر و گاه با تأکیداتی تازه بررسی می شوند. قدرت و مکانیسم های آن، جنسیت و چگونگی شکل گیری گفتمان های پیرامون آن، مفهوم اخلاق و شیوه های زیست فردی، ماهیت مدرنیته و تاریخ آن، خرد و جنون، و همچنین نقش روشنفکر در جامعه، از جمله مهم ترین این دغدغه ها هستند.

این کتاب، پلی میان آثار فوکو است و به خواننده کمک می کند تا ارتباط تنگاتنگ میان مفاهیم مطرح شده در «تاریخ جنون» (که به بررسی چگونگی شکل گیری جنون به عنوان یک پدیده اجتماعی و نه صرفاً پزشکی می پردازد)، «نظارت و تنبیه» (تحلیل ظهور زندان و مکانیسم های انضباطی در جامعه مدرن) و «تاریخ جنسیت» (که به جای پرداختن به سرکوب جنسیت، به چگونگی تولید گفتمان ها و دانش پیرامون آن می پردازد) را درک کند. در این مصاحبه ها، فوکو اغلب به آثار قبلی خود ارجاع می دهد و آن ها را در پرتو پرسش های جدید، بازتعریف یا تکمیل می کند. این فرایند نه تنها به شفاف سازی ابهامات موجود در آثار پیشین کمک می کند، بلکه مسیر فکری او را به سوی دغدغه های اخلاقی و زیبایی شناختی هستی، که در جلدهای بعدی «تاریخ جنسیت» به اوج خود می رسد، نشان می دهد.

تحلیل فصول و گفت وگوهای کلیدی کتاب: بررسی عمیق هر بخش

در هر گفت وگوی این کتاب، فوکو به یکی از دغدغه های اصلی خود می پردازد و افق های تازه ای را برای تحلیل مسائل بنیادین هستی و جامعه می گشاید.

نبردی برای نجابت (A Battle for Decency)

این گفت وگو، که نام کتاب نیز از آن برگرفته شده است، به یکی از چالش برانگیزترین ابعاد اندیشه فوکو در سال های پایانی زندگی اش می پردازد: اخلاق فردی و مقاومت در برابر هنجارهای تحمیل شده. فوکو در اینجا به مفهوم «زیبایی شناسی هستی» (Aesthetics of Existence) و «خودفناوری» (Technologies of the Self) که در جلدهای دوم و سوم «تاریخ جنسیت» (با عناوین «بهره گیری از لذت» و «مراقبت از خویشتن») بسط داده است، اشاره می کند. او نشان می دهد که چگونه فرد می تواند با کار بر روی خود، نه تنها بر خواسته های بدن فائق آید، بلکه در برابر اشکال سلطه و کنترل مقاومت کند. این نبرد برای نجابت، نه به معنای پیروی کورکورانه از قوانین اخلاقی از پیش تعیین شده، بلکه به معنای خلق سبکی از زندگی است که در آن فرد فعالانه به شکل دهی خود می پردازد. این رویکرد، دلالت بر نوعی ریاضت (Asceticism) دارد، اما نه ریاضتی در جهت سرکوب، بلکه ریاضتی در مسیر خودآفرینی و تبدیل زندگی به یک اثر هنری.

قدرت و سکس (Power and Sex)

این بخش از کتاب یکی از شاه کلیدهای درک نگاه فوکو به قدرت است. او به شدت با دیدگاه سنتی که قدرت را تنها به مثابه سرکوبگر می بیند، مخالفت می کند. به جای آن، فوکو مفهوم «قدرت تولیدگر» (Productive Power) را مطرح می کند. او نشان می دهد که قدرت نه تنها «نه» نمی گوید، بلکه تولید می کند: تولید دانش، تولید گفتمان، تولید واقعیت ها و حتی تولید سوژه های انسانی. در این گفت وگو، او به طور خاص به چگونگی تولید دانش و گفتمان حول محور جنسیت می پردازد و نشان می دهد که چگونه این دانش، خود ابزاری برای اعمال قدرت و کنترل بر بدن ها و زندگی ها می شود. جنسیت در این تحلیل، صرفاً یک واقعیت بیولوژیک نیست، بلکه ساختاری اجتماعی-تاریخی است که توسط شبکه های قدرت-دانش شکل می گیرد.

بازگشت اخلاق (The Return of Morality)

این گفت وگو به یکی از مهم ترین نقاط عطف در اندیشه فوکو اشاره دارد: چرخش از تحلیل صرفاً قدرت و دانش به سوی مفهوم اخلاق. او توضیح می دهد که چگونه اخلاق را نه به معنای مجموعه ای از قوانین دستوری یا یک نظام قضایی بیرونی، بلکه به مثابه «هنر زیستن» (Art of Living) یا «خودآیینی» (Autonomy) می بیند. فوکو در اینجا تمایز روشنی میان اخلاق (Ethos)، که به شیوه زندگی و رابطه فرد با خویشتن اشاره دارد، با قانون (Law) و قدرت (Power)، که از بیرون بر فرد اعمال می شوند، قائل می شود. این بازگشت به اخلاق، در واقع کشف مجدد امکانی برای فرد است تا فعالانه و آگاهانه، رابطه خود با حقیقت، با دیگران و با خویشتن را شکل دهد.

دل نگرانی برای حقیقت (Concern for Truth)

رابطه پیچیده حقیقت و قدرت، یکی از محورهای اصلی اندیشه فوکو در سراسر آثارش است. در این گفت وگو، او به مفهوم «رژیم های حقیقت» (Regimes of Truth) می پردازد، به این معنی که حقیقت در هر جامعه و دوره ای، توسط شبکه های خاصی از قدرت و دانش تولید و تثبیت می شود. حقیقت امری کشف شدنی و مطلق نیست، بلکه ساختاری است که در فرایندها و نهادهای اجتماعی ساخته می شود. فوکو در اینجا به نقش «پاراسیا» (Parrhesia) یا «گفتار راستین» نیز اشاره می کند. پاراسیا به معنای شجاعت در گفتن حقیقت، حتی اگر برای گوینده خطرآفرین باشد، و اهمیت آن در مواجهه با رژیم های حقیقت است. این شجاعت، یکی از ابعاد مقاومت و کنش اخلاقی در برابر قدرت است.

اخلاق جنسی و قانون (Sexual Ethics and the Law)

این بخش، تکمیل کننده مباحث مطرح شده در «تاریخ جنسیت» است. فوکو در اینجا به بررسی تاریخی شکل گیری اخلاق جنسی در تمدن غرب، از یونان باستان تا ظهور مسیحیت، می پردازد. او نشان می دهد که چگونه نهادها و قوانین مختلف، نقش محوری در تنظیم و کنترل رفتارها و تمایلات جنسی ایفا کرده اند. این تحلیل، نه یک تاریخ ساده از سرکوب جنسی، بلکه واکاوی دقیق مکانیسم هایی است که از طریق آن ها، جنسیت به موضوعی برای مدیریت، نظارت و انضباط تبدیل شده است.

وظایف ادبیات (The Responsibilities of the Writer/Literature)

فوکو در این گفت وگو، دیدگاه خود را در مورد نقش روشنفکر و نویسنده بیان می کند. او با دیدگاه سنتی روشنفکر به عنوان یک رهبر یا «وجدان جامعه» مخالف است. به جای آن، او روشنفکر را به مثابه یک «تحلیلگر» و «واکاوی کننده» می بیند؛ کسی که وظیفه دارد مکانیسم های پنهان قدرت، دانش و حقیقت را آشکار سازد. ادبیات در این نگاه، صرفاً ابزاری برای سرگرمی یا بیان احساسات نیست، بلکه فضایی برای نقد، مقاومت و امکان ایجاد شیوه های جدید اندیشیدن و زیستن است. ادبیات می تواند با به چالش کشیدن زبان و گفتمان های مسلط، فضاهایی برای آزادی و تحول بگشاید.

فیلسوف نقاب دار (The Masked Philosopher)

این گفت وگوی معروف، یکی از بهترین نمونه ها برای درک رویکرد شخصی فوکو به هویت و مفهوم مولف است. فوکو در اینجا چرایی ترجیح خود برای ناشناس ماندن یا گمنامی در برخی گفت وگوها را توضیح می دهد. او به شدت با مفهوم سنتی «مولف» به عنوان یک فردیت منحصر به فرد که معنای نهایی اثر را تعیین می کند، مخالف است. در اندیشه او، خود اثر است که اهمیت دارد، نه نام پدیدآورنده. این نگرش، بازتابی از تحلیل های او در مقاله معروف «مولف چیست؟» است، جایی که او نشان می دهد چگونه مفهوم مولف، خود محصولی از سازوکارهای قدرت و گفتمان است. این گفت وگو، گویی دعوتی است برای تمرکز بر اندیشه، نه بر شخصیت پدیدآورنده.

موسیقی معاصر و مردم (Contemporary Music and the Public)

در این بخش، فوکو به رابطه میان هنر، به خصوص موسیقی معاصر، و جامعه می پردازد. او بررسی می کند که چگونه موسیقی می تواند بازتاب دهنده تغییرات اجتماعی باشد و چگونه مخاطبان با اشکال هنری جدید مواجه می شوند. این گفت وگو نشان می دهد که دغدغه های فوکو تنها محدود به فلسفه سیاسی یا تاریخ جنسیت نبوده، بلکه به فرهنگ و هنر نیز گسترش می یافته است. او به تأثیراتی که اشکال جدید موسیقی بر تجربه زیسته افراد می گذارد، و نقش آن در شکل دهی به سوبژکتیویته می اندیشد.

تامین اجتماعی (Social Security)

این بخش از مصاحبه ها، رویکرد فوکو را نسبت به نهادهای رفاهی و سیستم های تامین اجتماعی آشکار می سازد. او تحلیل می کند که چگونه این سیستم ها، در کنار فراهم آوردن امنیت، می توانند به ابزارهایی برای نظارت، طبقه بندی و کنترل جمعیت تبدیل شوند. این بحث با مفهوم «بیوپولیتیک» (Biopolitics) و «بیوپاور» (Biopower) در اندیشه فوکو مرتبط است، یعنی چگونگی مدیریت و کنترل حیات جمعیت ها توسط اشکال جدید قدرت که نه تنها بر بدن های فردی، بلکه بر جمعیت به مثابه یک کل اعمال می شوند. این گفت وگو، بار دیگر نشان می دهد که چگونه فوکو همیشه در پی واکاوی رابطه پنهان میان دانش، قدرت و زندگی روزمره است.

«فوکو پیوسته به ما می آموزد که هر حقیقت، ساخته رژیمی از قدرت-دانش است، و مقاومت در برابر این رژیم ها نیازمند شجاعت گفتار راستین است.»

مفاهیم و بینش های کلیدی فوکو که در این کتاب برجسته می شوند

کتاب «نبردی برای نجابت» بستری فراهم می آورد تا خواننده با عمق بیشتری به مفاهیم بنیادین اندیشه فوکو پی ببرد. این مفاهیم، همچون نخ هایی نامرئی، تمامی گفت وگوها و تحلیل های او را به هم پیوند می دهند.

قدرت-دانش (Power-Knowledge)

یکی از مهم ترین و نوآورانه ترین مفاهیم فوکو، پیوند ناگسستنی قدرت و دانش است. او بر این باور بود که قدرت صرفاً یک نیروی سرکوبگر نیست که از بالا به پایین اعمال شود، بلکه شبکه ای پیچیده و مولد است که در دل روابط اجتماعی عمل می کند. دانش نیز، برخلاف تصور رایج، امری خنثی و بی طرف نیست؛ بلکه همواره در خدمت قدرت است و خود نیز توسط قدرت تولید می شود. در این کتاب، فوکو بارها نشان می دهد که چگونه «دانش» پیرامون موضوعاتی مانند جنسیت، جنون، جرم شناسی یا اخلاق، نه تنها واقعیت های خاصی را می سازد، بلکه به ابزاری برای اعمال قدرت و کنترل بر افراد و جمعیت ها تبدیل می شود. او تأکید می کند که هیچ دانشی خارج از رابطه قدرت وجود ندارد و هیچ قدرتی نیز بدون تولید دانش عمل نمی کند.

گفتمان (Discourse)

گفتمان در اندیشه فوکو به معنای صرفاً زبان یا کلام نیست، بلکه مجموعه ای از قواعد، رویه ها و سازوکارهایی است که تعیین می کنند چه چیزی می تواند گفته شود، چگونه گفته شود و توسط چه کسی گفته شود. گفتمان ها هستند که واقعیت، حقیقت و سوژه های انسانی را شکل می دهند. آن ها تعیین می کنند که چه چیزی طبیعی، عادی، سالم یا اخلاقی است. در «نبردی برای نجابت»، فوکو مکرراً به تحلیل گفتمان های مختلف، از جمله گفتمان های پزشکی، حقوقی، جنسی و اخلاقی می پردازد. او نشان می دهد که چگونه این گفتمان ها، نه تنها دانش تولید می کنند، بلکه هویت ها و رفتارها را نیز تحت تأثیر قرار می دهند. برای مثال، گفتمان جنسیت، افراد را به هویت های خاصی چون «همجنس گرا» یا «دگرجنس گرا» تقسیم می کند و بر این اساس، نحوه زندگی و روابط آن ها را تنظیم می کند.

سوبژکتیویته و خودفناوری (Subjectivity and Technologies of the Self)

فوکو در بسیاری از آثارش به این موضوع می پردازد که چگونه فرد به «سوژه» تبدیل می شود؛ سوژه ای که نه تنها تحت تأثیر ساختارهای قدرت قرار می گیرد، بلکه در درون خود نیز آن ها را درونی می کند. اما در سال های پایانی، به ویژه در این مجموعه مصاحبه ها و جلدهای دوم و سوم «تاریخ جنسیت»، او بر ابعاد فعالانه و مقاومتی سوبژکتیویته تأکید بیشتری می کند. مفهوم «خودفناوری ها» به مجموعه ای از رویه ها و تکنیک هایی اشاره دارد که فرد با استفاده از آن ها بر روی خود کار می کند تا به نوع خاصی از وجود تبدیل شود. این فرایند شامل مراقبت از خویشتن، تربیت خود، و شکل دهی به رابطه با حقیقت و دیگران است. این خودفناوری ها، راه هایی برای مقاومت در برابر اشکال سلطه و شکل دهی به خویشتن به شیوه ای خلاقانه و اخلاقی را فراهم می آورند. این نبرد برای نجابت، در واقع نبردی برای خودآفرینی و آزادی فردی است.

بیوپولیتیک و بیوپاور (Biopolitics and Biopower)

این دو مفهوم به اشکال جدید قدرتی اشاره دارند که در جامعه مدرن ظهور کرده اند و هدفشان مدیریت و کنترل حیات جمعیت هاست. «بیوپاور» به معنای قدرتی است که نه بر بدن های فردی به صورت انضباطی، بلکه بر حیات جمعیت به مثابه یک کل (تولد، مرگ، بیماری، سلامت، تولیدمثل) اعمال می شود. «بیوپولیتیک» نیز به استراتژی ها و سیاست هایی اشاره دارد که این بیوپاور را در خود دارند. در این کتاب، فوکو از طریق تحلیل موضوعاتی مانند تامین اجتماعی، بهداشت عمومی و کنترل جمعیت، نشان می دهد که چگونه دولت ها و نهادها، حیات بیولوژیک انسان ها را به موضوع سیاست تبدیل کرده اند تا از طریق آن، به بهینه سازی، کنترل و تنظیم جمعیت ها بپردازند.

اهمیت و تأثیرگذاری کتاب نبردی برای نجابت در کانون اندیشه فوکو

«نبردی برای نجابت» نه تنها مجموعه ای از مصاحبه ها، بلکه یک سند مهم از سیر فکری میشل فوکو است که جایگاه ویژه ای در درک کل آثار او دارد. این کتاب، گویی پلی است میان گذشته و آینده اندیشه فوکو، و به شفاف سازی بسیاری از مفاهیم او کمک می کند.

تکمیل کننده مسیر فکری فوکو

این مجموعه مصاحبه ها به خوبی نشان می دهد که چگونه فوکو در سال های پایانی عمر خود، مسیر فکری اش را از تحلیل های صرفاً معطوف به قدرت و دانش، به سمت دغدغه های اخلاقی و زیبایی شناسی هستی سوق داد. او در این گفت وگوها، شکاف های موجود در آثار قبلی خود را پر می کند و دیدگاه های پخته تر و جامع تری را ارائه می دهد. برای مثال، در حالی که «نظارت و تنبیه» بیشتر بر مکانیسم های انضباطی و شکل گیری زندان متمرکز است، «نبردی برای نجابت» به خواننده کمک می کند تا بفهمد چگونه فرد می تواند در برابر این مکانیسم ها مقاومت کند و زندگی خود را به شیوه ای مستقل شکل دهد. این کتاب، مفهوم قدرت را فراتر از سرکوب، و دانش را فراتر از حقیقت مطلق می برد.

پاسخ به منتقدان و شفاف سازی ها

یکی از فواید برجسته قالب مصاحبه، فراهم آوردن فرصتی برای فوکو بود تا به ابهامات و سوءتعبیرها از نظریاتش پاسخ دهد. منتقدان او اغلب، نظریه هایش را به نسبی گرایی اخلاقی یا انکار هرگونه امکان مقاومت متهم می کردند. در این مصاحبه ها، فوکو با صراحت و دقت به این انتقادات پاسخ می گوید و نشان می دهد که تحلیل های او از قدرت، به معنای نفی هرگونه آزادی یا عاملیت انسانی نیست، بلکه به دنبال کشف شیوه های جدیدی برای مقاومت و خودآفرینی است. او بارها تأکید می کند که هدفش ارائه یک نظریه جامع یا یک راه حل نهایی نیست، بلکه پرسش گری مداوم و گشودن فضاهایی برای تفکر انتقادی است. این شفاف سازی ها، درک عمیق تری از پیچیدگی و ظرافت اندیشه او به دست می دهد.

کاربرد در تحلیل مسائل معاصر

ایده های مطرح شده در «نبردی برای نجابت»، همچون دیگر آثار فوکو، دارای پتانسیل بالایی برای تحلیل چالش های امروز جامعه هستند. از سیاست هویت و حقوق اقلیت ها گرفته تا کنترل های اجتماعی و بیوپولیتیک مرتبط با بحران های بهداشتی، مفاهیمی چون قدرت تولیدگر، خودفناوری، و گفتمان ها، ابزارهای تحلیلی قدرتمندی را برای فهم دنیای پیچیده ما ارائه می دهند. برای مثال، بحث او درباره «نبرد برای نجابت» می تواند در تحلیل جنبش های اجتماعی که در پی تعریف مجدد هویت و اخلاق فردی هستند، بسیار روشنگر باشد. همچنین، تحلیل های او از بیوپولیتیک و کنترل بدن ها، به ما کمک می کند تا سازوکارهای پنهان کنترل در جوامع مدرن را بهتر درک کنیم.

جمع بندی: مروری بر دستاوردهای نبردی برای نجابت

«نبردی برای نجابت و چند گفتگوی دیگر»، فراتر از یک مجموعه ساده از مصاحبه ها، اثری غنی و روشنگر است که مسیر فکری میشل فوکو را در سال های پایانی حیاتش، به وضوح ترسیم می کند. این کتاب، نه تنها به تکمیل درک ما از مفاهیم قدرت، دانش و جنسیت در آثار پیشین او کمک می کند، بلکه ابعاد جدیدی از دغدغه های او را در حوزه اخلاق، خودفناوری و امکان مقاومت فردی آشکار می سازد.

این مجموعه نشان می دهد که فوکو چگونه به سوی دغدغه های مربوط به شکل دهی خویشتن و زیبایی شناسی هستی گام برداشت و چگونه اخلاق را نه به معنای پیروی از قواعد بیرونی، بلکه به مثابه هنری برای زیستن و خودآفرینی تعریف کرد. در این گفت وگوها، ماهیت سیال و تکاملی اندیشه فوکو به روشنی نمایان است. او پیوسته در حال پرسش گری، بازاندیشی و بسط نظریات خود بود و هرگز در یک دگم ثابت، توقف نکرد.

پیام نهایی فوکو در این مجموعه را می توان در اهمیت پرسشگری مداوم، مقاومت و بازاندیشی در مفاهیم ثابت و پذیرفته شده خلاصه کرد. او ما را تشویق می کند که از نگاه کردن به حقیقت و قدرت به عنوان اموری مطلق و از پیش تعیین شده، دست بکشیم و به جای آن، چگونگی تولید آن ها در دل روابط اجتماعی و تاریخی را واکاوی کنیم. این کتاب، دعوتی است برای هر خواننده ای که می خواهد نه تنها از جهان فکری فوکو سر درآورد، بلکه با الهام از او، خود نیز به پرسش گری و مبارزه برای نجابت و آزادی در زندگی خویش بپردازد. این اثر، همچون پلی است که به ما امکان می دهد از ذهن فوکو به دنیای اطرافمان نگاه کنیم و آن را با نگاهی نو و انتقادی تحلیل کنیم.

«این کتاب، نه تنها اندیشه های فوکو را بسط می دهد، بلکه خواننده را به یک سفر فکری عمیق دعوت می کند تا مفاهیم خود و جهان را دوباره تعریف کند.»