روایت‌هایی از کابوس‌های تلخ «قند»

“بزرگتر” و خانواده اش به بیماری مادر و اضطراب و استرسی که سالها در آن رنج می برند عادت کرده اند و حالا بدون نیاز به آزمایش قند مادر می توانند وضعیت او را در صورت درک کنند. وقتی قند خون بالا می رود ، می فهمید که این خبر از سوزن سوزن شدن دست و پا است و قند خون خود را بررسی کنید. آنها باید پس انداز کنند زیرا قیمت نوارهای تست قند مانند سایر موارد این روزها افزایش یافته است. اما این همه علاقه آنها نیست. مهمترین مسئله این روزها تأمین دارو و انسولین است ، زیرا خانواده های دیابتی مجبور هستند با افزایش قیمت دارو و یا ماهها نبودن دارو ، آن را بپذیرند. چه چیزی از روح گرانبهای آنها گرانتر است؟

“قبلاً یک جعبه قرص 35 تومانی بود ، اما اکنون 70 تومان می خرم.” ما حتی قرص فشار خون می خریم زیرا مجبوریم قرص فشار خون را با قیمتی بالاتر از قیمت مصوب خریداری کنیم. “زهرا می گوید: چیزی مانند این می گوید: ”از طریق تجربه ، ما همیشه مجبوریم انسولین اضافی را در خانه ذخیره کنیم تا در هنگام تمام شدن دارو مشکلی نداشته باشیم. مادرم یکی از آن بیماران خوش شانس با انسولین قدیمی است و می تواند این نوع را پیدا کند ، اما همه اطراف ما پر از دیابتی است که از گلوله یا انسولین خودکار استفاده می کند ، ما مشکلات واقعی داریم و اگر کسی سراغ دارد ، سایر بیماران دیابتی نماز خواندن. کمکشون کن. ما همچنین این انسولین را به یکی از آشنایان خود که در مهتاب مرطوب کار می کند تحویل دادیم تا به ما تحویل دهد. و ما به ارزش 35000 تومان دارو را 70،000 تومان فروختیم. این به این دلیل است که کاهش قند خون برای بیماران دیابتی بسیار خطرناک است. چندی پیش یکی از دوستان مادرم که دیابت داشت به کما رفت و بر اثر افت قند خون درگذشت. آیا می دانید وقتی بیمار این داستان غم انگیز را می شنود چه اتفاقی می افتد؟ بعضی اوقات شکر مادرم پایین می آمد و به کما می رفت و من چند تکه قند را در آب حل کردم و می دادم تا خوب شود. دیابت فقط یک بیماری نیست. اعضای دیگر بدن را درگیر می کند. به عنوان مثال ، اکنون چشمان شما و همه مادران درگیر شده اند. کیسه صفرا وی را نیز سنگسار کردند و دکتر وی می گوید علت این امر مادر او 72 سال است که به دلیل دیابت و سن وی است. هر زمان که او در هر نقطه از بدن خود درد داشته باشد ، به خود می گوییم که این ربطی به دیابت او دارد. “دیابت عصبی است و به محض عصبانی شدن مادر قند خون را افزایش می دهد.”

طبق آخرین آمار وزارت بهداشت که سال گذشته منتشر شد ، 11 درصد جمعیت بالای 25 سال ایران یا بیش از 5 میلیون نفر مبتلا به دیابت هستند و 18 درصد جمعیت نیز به دیابت پیش دیابت مبتلا هستند که بین 7 تا 8 میلیون نفر در سراسر کشور است. این شرم آور است. و 25٪ مردم از دیابت بی اطلاع هستند. اما آمار ثبت شده در وب سایت انجمن خیریه حمایت از دیابت اندکی با آمار وزارت بهداشت متفاوت است و جمعیت دیابتی در کشور ما 7 میلیون نفر است که از این تعداد حدود 2 میلیون نفر اعضای انجمن هستند و بیش از 50٪ آنها هستند. آنها بیماری خود را نمی دانند.

دکتر امیرکامران نیکوسخن ، مدیرعامل انجمن دیابت ایران ، در آگوست سال جاری اعلام کرد که آخرین جمعیت دیابتی جهان به حدود 466 میلیون نفر خواهد رسید ، در سال 2030 به 500 میلیون نفر و در سال 2045 به 700 میلیون نفر می رسد. گفته می شود در سراسر جهان هر 8 ثانیه تقریباً 1 نفر به دلیل دیابت می میرد.

مبتلایان به این بیماری نه تنها دیابتی نیستند ، بلکه خانواده آنها نیز هستند. از طرف دیگر ، چون این یک بیماری ژنتیکی است ، این افراد خانواده نیز باید هر شش ماه یک بار تغییراتی در سبک زندگی ایجاد کرده و آزمایشات لازم را انجام دهند ، بنابراین تعداد مبتلایان به دیابت افزایش نمی یابد.

مادر مدی 10 سال است که دیابت دارد و حدود 7 سال است که انسولین مصرف می کند. چهار سال از زمان خروج مشتری انسولین اتوماتیک می گذرد.

وی درباره این دیابت و مشکلاتش به گزارشگر یک گفت: “متخصصان غدد غدد درون ریز در ایران وجود دارند ، اما مشکل این است که اکثر آنها بیماران جدید را نمی پذیرند و فقط بیماران مسن را ویزیت می کنند.” یکی از بزرگترین مشکلات این روزهای ما تهیه دارو است. سال گذشته ، انسولین در اتوماسیون فراوان بود. مادرم نیز موردی از تابش مهتاب داشت ، بنابراین سهمیه انسولین به عنوان حق بیمه ماهیانه دریافت می کرد و اکنون انسولین اتوماتیک وی به مدت 5 ماه تمام می شود و وزارت بهداشت آمپول انسولین رایگان را برای بیماران دیابتی توصیه می کند ، اما نوع انسولین اتوماتیک با انسولین آزاد متفاوت است. انسولین خود ایمنی است و قند خون بیمار را کاهش می دهد. در همین حال ، نوارهای تست قند برای یک سری دستگاهها در بازار یافت نمی شوند. به عنوان مثال ، شکر جستجوگر مادرم در ژاپنی احتمال خطای بسیار کمی دارد ، اما نوار آن موجود نیست ، بنابراین مطمئناً شما باید دستگاه جدیدی را با یک دستگاه قند یاب با نرخ خطای بالا در بازار خریداری کنید. چندی پیش لیستی از داروخانه هایی که انسولین دارند منتشر شد و به همان مکان رفت ، متأسفانه من اصلا انسولین ندارم. چاره دیگری نبود ، بنابراین مجبور شدم همانطور که هستم آماده شوم. به نظر می رسد بیماران دیابتی تمایل ندارند ارز مشخصی برای تهیه دارو برای این بیمار اختصاص دهند ، زیرا ارزش چندانی ندارد. خانواده من که دیابت دارند به خیلی چیزها عادت کرده اند اما من نمی توانم به کمبود دارو و انسولین عادت کنم چون جان عزیزم در این وسط قرار دارد. سوزن انسولین قلم اکنون محدود و گران است. »

مهدی در ادامه می گوید: “از طرف دیگر ، بیماران دیابتی رژیم غذایی خاصی دارند ، آنها نباید زیاد غذا بخورند و مجبورند موارد زیادی را در مقابل بیمار مشاهده كنند. تصور كنید كه گذرا به دنیایی كه تحت تأثیر كارما ارل باشد ، می پردازد. بیماران دیابتی نیاز به توجه زیادی دارند و می توان آنها را نادیده گرفت. نه. به عنوان مثال ، اگر مادر من را نادیده بگیرم ، انسولین مصرفی او دیگر ناهار یا شام نمی خورد و گیج کننده خواهد بود. “دیابت یک بیماری تدریجی است و اگر بیمار به اندازه کافی غذا بخورد ، این بیماری باعث ایجاد چشم و کلیه می شود. تأثیر آن بر سایر اعضای بدن ، از جمله ، کندتر خواهد بود. “

پدر نسرین هم دیابت دارد. علاوه بر همه این نگرانی ها ، او در مورد کابوس دیگری می گوید: وی گفت: “شاید غیرقابل باور باشد اما یکی از بزرگترین ترس خانواده های دیابتی این است که پاهایشان درد می کند. در برخی از افراد دیابتی اعصاب پا آسیب می بیند ، بنابراین بیمار بی حس است بنابراین نمی فهمد که صدمه دیده است. شما خواهید فهمید که عفونت به سمت استخوان ها و پای دیابتی قطع می شود. این بدان معناست که علاوه بر تمام مراقبت ها و استرس ها ، شما باید از پا درد خود را مرتباً مراقبت کنید. “البته پا حساس است زیرا از بهار و مردم دور نیست. در غیر این صورت ، زخم دیابتی بسیار دیر بهبود می یابد. بنابراین ، ما همیشه باید مراقب باشیم که به هیچ بخشی از بدن بیمار آسیب نرسد. “

او اضافه می کند: “هر کس ممکن است در برخی موارد مشکل ببیند ، و این برای اطرافیان شما امری طبیعی است ، اما اگر مبتلا به دیابت هستید ، این مسئله ساده یک نگرانی بزرگ است. به عنوان مثال ، اگر پدر شما بگوید چیزی نمی بیند ، قند در چشمان شما وجود دارد بدون این ، من از نابینایی استرس می گیرم. به زبان ساده ، تمام کلمات و شرایط بیماران دیابتی برای اطرافیان یک دنیای استرس و اضطراب است. خیلی سخت است. “

نسرین می گوید: “برای جلوگیری از ابتلا به دیابت ، تصاویر پا قطع شده با دیابت را در Google جستجو کنید ، سپس اقدامات لازم را برای دیابت خود انجام دهید.” این وحشتناک است. “

از آنجا که بسیاری از بیماران دیابتی از سبک زندگی اشتباه رنج می برند ، به نظر می رسد سبک زندگی مهمترین اصلی است که همه ما برای سالم ماندن و جلوگیری از دیابت دنبال می کنیم. اما خانواده های دیابتی برای سلامتی و تندرستی خود چه باید بکنند؟ یا چگونه باید با بیمار رفتار کنیم تا او و بیمار احساس راحتی بیشتری داشته باشند؟

دکتر فرید براتی ، روانشناسی که 12 سال دیابت نوع 2 دارد و تحت درمان است ، به گزارشگر یک گفت: “به طور کلی ، سبک زندگی افراد دارای اضافه وزن ، ورزش کمتر یا عادت به بیماری هایی مانند دیابت یا فشار خون بالا منجر می شود. آنها غذاهای سالم ندارند. بنابراین توصیه اصلی برای بیماران دیابتی و خانواده های آنها سبک زندگی است. ایجاد محیطی آرام و بدون استرس در خانه افراد اطراف شما نقش بسیار مهمی در ایجاد چنین فضایی دارند ، بنابراین باید انعطاف پذیری زیادی در رساندن امید و آرامش به فرد بیمار نشان دهید ، یعنی خانواده از خانواده بیمار است. شما باید الگوی خود باشید ، هر بار که می خواهید از یک بیماری مراقبت کنید باید اولویت خود را تعیین کنید ، متأسفانه دیابت نیز ارثی است و بیشتر آن ژنتیکی است ، بنابراین خانواده بیمار باید مرتباً از خود مراقبت کنند ، مخصوصاً وقتی درگیر بیماری ویروس کرونا قلب هستیم. این به ویژه در شرایط فعلی که شما در آن هستید اتفاق می افتد. توجه به سلامتی شما تأثیر مستقیم یا غیرمستقیم در مراقبت از بیمار دارد. به همین دلیل ، خانواده های دیابتی توصیه می شوند در صورت احساس نیاز به کمک ، با یک روانشناس واجد شرایط مشورت کنند. ” در این مورد ، کمک گرفتن از روانشناس نشان دهنده بلوغ و بلوغ فرد است. “

رئیس پیشگیری و درمان اعتیاد گروه بهزیستی با بیان اینکه خانواده باید امید بیماران دیابتی را حفظ کنند ، اظهار داشت: گاهی اوقات خانواده به بیمار تأکید می کنند که “اگر چیزی بخوری ، می میری”. جمله ای از این دست می تواند برای بیمار احساس کند: “من در حال مرگ هستم ، پس غمگین باش و بگذار بمیرم”. این توصیه ها از طرف خانواده به طور کلی نتیجه معکوس دارد و به جای مفید بودن ، نتیجه مثبتی دارد. خانواده ها باید توجه داشته باشند که به شخصی که دچار بیماری مزمن است می گویند ، زیرا بیماران اغلب احساس می کنند امیدی به بهبودی ندارند. بنابراین بیمار دیگر کاری را که باید انجام دهد انجام نمی دهد. به همین دلیل ، امید دادن به بیمار می تواند تأثیر بسزایی در بیمار داشته باشد. از طرف دیگر ، خانواده باید با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کند ، از جمله پخت و پز در خانه. به عنوان مثال ، در خانه ای که دیابت دارد ، همیشه نباید انواع شیرینی ها وجود داشته باشد. قطع مصرف پرهیز از مصرف بدون ایجاد دیابت ضروری است تا مصرف شیرینی توسط خانواده از بین نرود و شیرینی خورده شود. از آنجا که دیابتی ها دارای ویژگی های خاص ، استرس و اضطراب زیاد هستند و در معرض خطر هستند ، به دلیل افزایش استرس ، اعضای خانواده باید تلاش کنند تا سطح استرس بیمار را حفظ کنند و تا آنجا که ممکن است یک محیط امن برای بیمار فراهم کنند. سطح قند خون شما صدمه می زند. بنابراین بیمار باید رژیم غذایی مناسبی داشته باشد و باید توضیح داده شود که غذاهای ساده برای بیمار مناسب ترند. مراقب باشید بیمار دارو را به موقع مصرف کند. بیمار را در آغوش نگیرید زیرا ممکن است باعث لجبازی شود. بیماران باید تحت نظر متخصص معالجه شوند و نباید خود درمانی کنند. “من نمی توانم زیاد بحث کنم زیرا افراد دیابتی می توانند وضعیت آنها را بدتر کنند.”

P.s: 14 نوامبر روز جهانی دیابت است.

انتهای پیام