رویکردهای موفق در آموزش زبان انگلیسی به یادگیرندگان مبتدی

رویکرد روشی برای نگریستن به آموزش و یادگیری است. زیربنای هر رویکرد آموزش زبان، دیدگاهی نظری از چیستی زبان و چگونگی یادگیری آن است. یک رویکرد باعث ایجاد روش‌هایی می‌شود، روشی برای آموزش چیزی که از فعالیت‌ها یا تکنیک‌های کلاس درس برای کمک به یادگیرندگان استفاده می‌کند. آهنگ تقویت زبان انگلیسی

رویکردها و روش ها در آموزش زبان:

روش ترجمه گرامر:

روش ترجمه گرامر محبوب ترین و پرکاربردترین روش برای آموزش زبان بین سال های 1840 تا 1940 بود.

این روش برای آموزش و یادگیری زبان لاتین مورد استفاده قرار گرفت و تاکید زیادی بر یادگیری لغات و گرامر دارد.

روش مستقیم:

روش مستقیم نتیجه واکنش در برابر روش ترجمه دستوری بود.

برخی از ویژگی های اجرای این روش عبارت بودند از:

• ارائه دستورالعمل منحصراً به زبان مقصد.
• گرامر به صورت استقرایی تدریس می شد.
• آموزش لغات و جملات روزمره.
• رویکرد شفاهی / آموزش موقعیتی زبان.

رویکرد شفاهی روشی است که در آن کودکان از شنیده های اطراف خود استفاده می کنند. آنها همچنین از زمینه برای درک و استفاده از زبان کمک می گیرند

برخی از ویژگی های این رویکرد عبارتند از:

• آموزش زبان با زبان گفتاری شروع می شود.
• زبان مقصد، زبان کلاس درس است.
• نکات زبانی معرفی و تمرین بر اساس موقعیت ها هستند.

روش شنیداری زبانی:

این رویکرد برای یادگیری زبان مشابه روش دیگری بود که قبلاً روش مستقیم نامیده می شد.

مانند روش مستقیم، روش شنیداری و زبانی توصیه می‌کند که به دانش‌آموزان باید مستقیماً یک زبان آموزش داده شود، بدون اینکه از زبان مادری دانش‌آموز برای توضیح کلمات جدید یا دستور زبان در زبان مقصد استفاده شود.

با این حال، برخلاف روش مستقیم، روش صوتی-زبانی بر آموزش واژگان تمرکز نداشت. بلکه معلم دانش آموزان را در استفاده از دستور زبان تمرین می کرد. متن انگلیسی برای بیو اینستاگرام

آموزش زبان ارتباطی:

آموزش زبان ارتباطی در واقع در تقابل با روش شنیداری زبانی که بر حفاری و حفظ تمرکز دارد، توسعه یافته است.

آموزش زبان ارتباطی بر توسعه توانایی ارتباط زبان آموزان در موقعیت های واقعی زندگی متمرکز است. به جای دقت، بر معنا تمرکز می کند

پاسخ فیزیکی کامل:

پاسخ فیزیکی کامل (TPR) یک روش آموزش زبان است که توسط جیمز اشر، استاد بازنشسته روانشناسی در دانشگاه ایالتی سن خوزه توسعه یافته است.

این بر اساس هماهنگی زبان و حرکت فیزیکی است. در TPR، مربیان با حرکات بدن به دانش آموزان دستوراتی را به زبان مقصد می دهند و دانش آموزان با اعمال تمام بدن پاسخ می دهند.

راه خاموش:

این روش بر استقلال یادگیرنده و مشارکت فعال دانش‌آموز تأکید دارد. سکوت ابزاری برای رسیدن به این هدف است. معلم از ترکیبی از سکوت و حرکات استفاده می کند تا توجه دانش آموزان را متمرکز کند، پاسخ هایی را از آنها بگیرد و آنها را تشویق کند تا اشتباهات خود را اصلاح کنند.

یادگیری زبان ارتباطی:

CLL بر احساس اجتماع در گروه یادگیرنده تأکید می کند، تعامل را به عنوان وسیله ای برای یادگیری تشویق می کند و احساسات دانش آموزان و تشخیص مبارزات در اکتساب زبان را در اولویت قرار می دهد.

هیچ برنامه درسی یا کتاب درسی برای پیگیری وجود ندارد و این خود دانش آموزان هستند که محتوای درس را با گفتگوهای معنادار که در آن پیام های واقعی را مورد بحث قرار می دهند تعیین می کنند.

رویکرد طبیعی:

این رویکرد تحت تأثیر نظریه استفان کراشن در مورد اکتساب زبان بود. رویکرد طبیعی بر ارتباطات به عنوان کارکرد اصلی زبان تمرکز دارد. در این رویکرد، زبان به عنوان وسیله یا وسیله انتقال پیام و اطلاعات در نظر گرفته می شود. رویکرد طبیعی در واقع مبتنی بر مشاهده و درک فراگیری زبان اول و دوم در محیط های غیررسمی بود.

پیشنهاد می کند

Suggestopedia یک روش آموزشی است که مبتنی بر درک مدرن از نحوه عملکرد مغز انسان و نحوه یادگیری ما به طور موثر است.

عناصر کلیدی برخی از عناصر کلیدی Suggestopedia عبارتند از:

• یک محیط یادگیری حسی غنی (تصاویر، رنگ، موسیقی و غیره)
• انتظار مثبت از موفقیت
• استفاده از طیف متنوعی از روش ها: متون نمایشی، موسیقی، مشارکت فعال در آهنگ ها و بازی ها و غیره.

رویکرد ارتباطی:

رویکرد ارتباطی مبتنی بر این ایده است که یادگیری زبان با موفقیت از طریق برقراری ارتباط معنای واقعی حاصل می شود.

هنگامی که زبان آموزان درگیر ارتباطات واقعی هستند، از استراتژی های طبیعی آنها برای فراگیری زبان استفاده می شود و این به آنها امکان می دهد تا استفاده از زبان را بیاموزند.