سایه انتخابات بر سر پرونده‌های ملی

گروه بین الملل خبرگزاری آنلاین گزارشگر یک- مهدی پورصفاهنگامی که نخستین گفتگوهای مخفی بین ایران و ایالات متحده به پیشنهاد واشنگتن در شهر مقتاس ، پایتخت عمان برگزار شد ، مذاکرات دو بار بر اساس پیشنهاد احزاب سیاسی متوقف شد. هر دو زمان زمانی اتفاق افتاد که ایران و ایالات متحده درگیر مسائل مربوط به انتخابات در پایتخت بودند و ماه ها گفتگوها را متوقف کردند تا از تأثیری که این گفتگوها در امور داخلی می تواند داشته باشد ، جلوگیری کنند.

با این وجود ، این نکته در گفتگوهای مخفی بین ایران و ایالات متحده به وضوح مشاهده شد ، اما این نکته در مبارزات انتخاباتی داخلی ایران و بعداً نادیده گرفته شد. روشن است که از سال 1992 ، مسائل مربوط به امنیت ملی یکی از مهمترین زمینه های رقابت انتخابات ایران بوده است.

به نظر می رسد این پرونده مذاکره کنندگان ایرانی را تحت فشار قرار داده است تا در اسرع وقت زمینه های توافق را فراهم کنند. اخباری که نشان می دهد اجماع ناکارآمد طی چند سال آینده شکل گرفته است. این نه تنها به نفع کشور است ، بلکه در واقع منافع زیادی را برای رویداد هسته ای ایران به ارمغان می آورد و عواقب آن می تواند سالها بر کشور تأثیر بگذارد.

* چگونه ایالات متحده سعی در ایجاد ناآرامی در ایران دارد

اساساً یكی از مهمترین اهداف آمریكاییها كه تحریمهای گسترده ای را علیه ایران اعمال می كنند ، كنترل فضاهای داخلی این كشور است ، صرف نظر از سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی ایران.

از زمان اعمال تحریم های اولیه و ثانویه علیه ایران در سال 2011 ، سیاست گذاران سیاست تأثیرات اقتصادی بر تعاملات داخلی اقتصاد ایران ، به ویژه در خیابان ها ، بررسی شده اند. این دیدگاه تلاش کرد تا با مجازات مردم ایران زمینه را برای ناآرامی های داخلی ایران فراهم کند.

انستیتوی بروکینگز در گزارشی در آگوست 2012 گزارش داد که “وقتی تحریمها” هوشمند بود و زندگی آنها را دشوار می کرد ، ایرانیان معمولی مانند ناظران بی فایده عمل می کردند. اما اکنون ، تحریم ها زندگی این افراد را دشوار خواهد کرد ، بنابراین بازی دشوار خواهد بود. به عبارت دیگر ، این تئوری برای تحت فشار قرار دادن مردم است ، به گفته یک مفسر محافظه کار در مصاحبه با نیویورک تایمز ، برای “جنگ اقتصادی” با آنها ، وادار کردن دولت به مصالحه “

دولت ترامپ تصور می کرد که تحریم های جامع علیه ایران به همان هدف برگردانده می شود و باعث سقوط اقتصاد ایران در کوتاه مدت می شود که این امر زمینه را برای فشار بر دولت ایران با همکاری عوامل داخلی علیه دولت ایران فراهم می کند. ایران

اما این فشارها منجر به ناآرامی در داخل ایران و آن سوی مرزها شده است. هیچ شورش عمده ای وجود نداشت که مقامات آمریکایی انتظار داشته باشند در ایران روی دهد. همچنین ، برخلاف تصور مقامات آمریکایی ، این فشارها موضع گیری ایالات متحده در مورد افکار عمومی را در ایران دشوارتر کرده است و نظرسنجی های اخیر نشان می دهد که بسیاری از ایرانیان ایالات متحده را کشوری بی ردیف و غیرقابل اعتماد می دانند.

با این حال ، در افکار عمومی ایران در اوایل مذاکرات ایران و ایالات متحده ، موقعیت این کشور به مراتب بهتر از وضعیت فعلی است. از یک سو ، علی رغم این واقعیت که آمریکایی ها از تحریم ها برای ایجاد سردرگمی در جامعه استفاده می کنند ، در موارد دیگر موفقیت هایی کسب کرده اند که پرونده های مذاکره ایرانی را وارد روند انتخابات کرده است.

* مخالف انتخابات و وعده موج

هنگامی که چین و ایالات متحده در اوایل دهه 1970 مذاکرات در مورد روابط سیاسی و اقتصادی را آغاز کردند ، مذاکره کنندگان آمریکایی به چین هشدار دادند که حداکثر استفاده را از دوره نیکسون به عنوان رئیس کاخ سفید ببرد.

از طرف دیگر ، مذاکره کنندگان چینی اظهار داشتند که می توانند منتظر نیکسون بعدی باشند تا تقاضای اصلی را برآورده کند. در پایان ، روابط ایالات متحده و واشنگتن در طی یک دهه که کارتر به عنوان رئیس جمهور دموکرات در کاخ سفید بود ، بسیار عادی تر شد.

برخلاف این مدل چینی ، به نظر می رسد بیشتر خواسته های ایران در جریان مذاکرات ، به ویژه در سال های اخیر ، ناشی از رقابت و وعده های انتخاباتی باشد ، نه در هسته منافع ایران. امتیازی که آمریکایی ها در سالهای اخیر سعی کرده اند از آن نهایت استفاده را ببرند. با نگاهی به همه برآوردهای انجام شده توسط اندیشکده های ایالات متحده در مورد مسئله هسته ای ، می توان دریافت که مبارزات انتخاباتی ، به ویژه انتخابات ریاست جمهوری ، یک مشکل جدی در تعیین اهداف مذاکرات آمریکایی ها است.

در این میان ، این ابهام وجود دارد که واشنگتن سعی کرده است با ارائه مشوق های گاه به گاه ، در مبارزات انتخاباتی ایران دخالت کند ، که اعتراضات بسیاری را در پی داشته است.

به عنوان مثال ، یکی از نزدیکترین نمونه ها در این زمینه اظهارات اخیر سفیر فرانسه در تهران در مورد نتیجه گیری مذاکرات احیای برجام قبل از انتخابات ریاست جمهوری ایران است. کار و کارگر گفت: “ما ظریف را به اجلاس جی 7 دعوت کردیم ، که باعث افزایش تنش بین ایران و ایالات متحده شد و پنجره ها را باز نگه داشت. خوشبختانه پنجره ها تا به امروز بسته نشده اند.” “همین روند هنوز ادامه دارد و هدف این است که شاهد تجدید حیات کامل تجارت هسته ای قبل از انتخابات ایران باشیم.”

در همین حال ، رابرت مالی ، نماینده دولت ایالات متحده در ایران ، سخنان ضد و نقیضی را بیان کرد. از یک سو ، به نظر می رسد که انتخابات ریاست جمهوری ایران به عنوان یک عنصر مهم در مذاکرات ایران و غرب در نظر گرفته نمی شود ، اما برخی از اظهارات وی نشان می دهد که مذاکرات تمایل جدی در مذاکرات ایران و غرب دارند. انتخابات ریاست جمهوری ایران. یکی دیگر از عوامل اساسی اساسی در این موضوع پایان توافق نامه بین ایران و آژانس انرژی هسته ای و حذف اطلاعات مهم و اساسی از دوربین های باقیمانده در تأسیسات هسته ای کشورمان است.

البته در این میان گزارش های گروه بین المللی بحران خواستار نهایی شدن مذاکرات قبل از انتخابات ریاست جمهوری ایران بود.

* دوپینگ سیاسی یا تثبیت نرخ دلار

عواقب چنین رویدادهایی بدون شک مانع پیشرفت مذاکرات نخواهد شد ، بلکه طمع طرف مقابل برای مداخله در موقعیت انتخاباتی ایران را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد.

به عنوان مثال ، در پایان دولت اوباما ، زمانی که دولت یازدهم با تأمین مالی برای تثبیت قیمت دلار دست به گریبان بود ، با تأمین منابع کشور در یکی از مناطق ، ثبات حاصل شد. اقدامات وزارت خزانه داری آمریکا ، به ویژه علیه شبکه مبادلات مالی ایرانی دبی ، شاهد افزایش قیمت نقدی دلار در ایران و بحران مالی جدید در بهار سال آینده بود. سال

در ماه های اخیر این فرضیه بارها مطرح شده است كه آمریكایی ها با كشف ذخایر ارزی خارجی ایران در تلاشند تا گروه خاصی را برای به دست گرفتن قدرت در ایران هموار كنند. در شرایط فعلی ، ممکن است این تحلیل نسبتاً مضحک به نظر برسد ، اما در عین حال چنین اخباری نشانه برتری طرف مقابل است که از نظر روانشناسی بر افراد تأثیر می گذارد.

* موارد امنیت ملی نباید به بحث های انتخاباتی اختصاص یابد

یک نکته مهم در شرایط فعلی این است که مسائل حساس امنیت ملی ، به ویژه مسئله هسته ای ، باید از روند سیاست داخلی ایران ، به ویژه بحث های انتخاباتی جدا شود. گویی در طرف دیگر ، تغییر دولت ایالات متحده و بحث داخلی هیچ ارتباطی با ایران ندارد. نه ، این وظیفه ایالات متحده است که در نهایت به تعهدات خود عمل کند.

تا زمانی که این اتفاق نیفتد ، ایالات متحده نمی تواند انتظار داشته باشد که مسئله هسته ای را از مبارزات انتخاباتی خود جدا کند. بنابراین ، اگر این روند ادامه یابد ، ما مجبوریم حتی رقابت منطقه ای را در انتخابات ایالات متحده طی چند سال آینده دنبال کنیم!

نکته مهم دیگر ، که جنبه داخلی نیز دارد ، جلوگیری از معرفی سیاست های کلان امنیت ملی و تصمیم گیری در پایین مبارزات انتخاباتی است. با نگاهی به تجربیات سایر کشورها در این زمینه ، می توان دریافت که اکثر این موضوعات در حوزه سیاست خارجی در اتاق فکر با کارگروههای مربوطه مورد بحث و بررسی قرار گرفته و سپس برای تصمیم گیری به مراجع ذیربط ارجاع شده است. امنیت ملی تغییر نمی کند.

همچنین ، ماهیت محرمانه این مذاکرات دلیل عدم افشای جزئیات به مردم است ، زیرا هر یک از موارد منفی ، منافع بالقوه آن را بیشتر می کند. البته این بدان معنا نیست که افکار عمومی از پیامدهای این دیپلماسی بی اطلاع هستند ، اما چنین نظارتی باید از یک مسیر منطقی انجام شود.

انتهای پیام /