طنز سیاسی که لوس و بی‌مزه شد

شاعر و طنزپرداز در مصاحبه با گزارشگر یک ، در مورد عملکرد هجو سیاسی نسبت به گذشته موارد زیر را گفت: “ما معنی کامل طنز سیاسی را از طریق ادبیات ایران دیده ایم. به عنوان مثال ، پس از عبید و حافظ ، ما محبوب ترین قسمت طنز سیاسی را در عصر مشروطه تجربه کرده و دیده ایم.” دهخدا ، نسیم شمال و شاعران مشابه و That the the هجو نویسنده می تواند بر درک مردم و توسعه اهداف عالی تأثیر بگذارد. ما دیدیم که آنها چقدر روشن فکر هستند و آنها را با شعر یا نوشتارشان به طور کامل از مردم آگاه کردیم.

وی ادامه داد: “مردم همچنین با شنیدن و خواندن این هجوها قدرت تصمیم گیری آگاهانه و خدمت به آزادی جامعه را دارند.” با این حال ، این هجو سیاسی که بعداً در خدمت مردم و جوامع قرار گرفت ، با گذشت زمان به شوخی های مبتذل و بی مزه تبدیل شده است ، بسیار فراتر رفته و می توان گفت تا حدی بی اثر است.

اکسیر گفت: “امروز با گسترش فضای مجازی ، 85 میلیون طنزپرداز در ایران وجود دارد و می توانید بلافاصله هر موضوعی را با مضامین متضرر و طنزآمیز به خانه بیاورید و کنترل این شوخ طبعی را از دست دهید.”

شاعر مالاریا گفت: “اما به عنوان یک طبقه بندی ، می توان گفت که هجو سیاسی هجو است که بدون آلودگی ، بدون ارتکاب بد اخلاقی قابل تخریب است و در آن آزادی ، اخلاق و غیره به معنای مطلق قابل بازیابی است.” خدمت به انسان عمل. می توان گفت اخیراً از این نظر بسیار فقیر بوده ایم.

این شاعر همچنین گفت که همه کانالهای مجازی به دست کسانی افتاده است که بدون حفظ کرامت اخلاقی ترمز می گذارند و از هر راه تجارت می کنند. می توان گفت که این به آزادی تمسخر و سوژه های ناپسند دامن زد. البته گاهی اوقات شاهد هجوهای بسیار سنگین و زیبایی هستیم که حرف مردم را می زند و ذهن آنها را گسترش می دهد و می تواند به عنوان یک رسانه در تمام رسانه های واقعی و مجازی مورد استفاده قرار گیرد.

وی در مورد عملکرد شوخ طبعی در محیط های سیاسی مانند انتخابات موارد زیر را بیان کرد: “از آنجا که شاعران طنز اصولاً مدافع مردم هستند ، نمایندگان منتخب آنها به قول های خود عمل نمی کنند یا اغلب” به دلایل مختلف “،” با استفاده از رانت های مختلف “فعالانه مشغول هستند.” از آنجا که آنها حتی به تسکین توجه نمی کنند ، آنها همیشه به عنوان یک نتیجه از این کار ناشایست به مسئله منفی نگاه کنید ، و این موضوع فقط برای بدنام کردن ، توهین و خندیدن استفاده می شود ، در حالی که هجو عمده ترین درجه ای است که مردم آلودگی و کثافت خود را درک ، مشاهده و بزرگ می کنند. شغل ، در جامعه م effectiveثر و مفید خواهد بود ، اما چون آنها به مقامات و اقدامات آنها بی اعتماد هستند ، صفحه دوم داستان همیشه بیرون می آید و به تخریب ، دروغ ، فساد و آلودگی این جریان ها می پردازد.

اکسیر افزود: “بنابراین شوخ طبعی می تواند در اینجا بدون ترمز نقش خود را ایفا کند و هیچ کس جلوی آن نیست.” در حقیقت ، هجو می تواند از همه مشکلات ، جرایم جنایی و مدنی جلوگیری کند و جامعه ای پاک به معنای مطلق ارتباط قضایی و قانونگذاری آن فراهم کند. از ابتدا ، طنزپردازان ، مجاهدین واقعی که به دنبال رفاه ، آزادی و پیشرفت اجتماعی هستند ، همیشه منزوی و به حاشیه رانده شده اند ، و هیچ کس به حرفه آنها توجه نکرده است. شوخ طبعی عجیب و غریب و بیگانه است و نمی تواند رسالت اصلی خود را در مبارزه با فساد ، جرم ، سرقت و اختلاس انجام دهد.

این طنزپرداز همچنین گفت: اگر طنزپرداز اصولاً فساد اداری را مورد انتقاد و افشا قرار دهد ، بلافاصله با اتهامات همان مقام متوقف می شود و در بدترین حالت از هدف اصلی خود بیرون رانده می شود و اینجاست که او را فلج می کند. پاهای هجو دیگر نمی تواند کاری انجام دهد. آهسته آهسته ، اگر جامعه ما اصولاً رشد کند و گفته شود که بعد از مطبوعات ، هجو نیز مدافع امنیت ، رفاه ، آزادی اجتماعی و رفاه مردم است ، مشکلی پیدا نمی شود و هجو به عنوان یک رسانه برتر خود وظیفه اصلی. برای آشکار کردن نادرستی ها

اکبر اکسیر که به تازگی کتابی با عنوان “مارمولک های هاچ بک” منتشر کرده است ، در پایان گفتگو مجموعه شعر جدید “رادیاتور” خود را منتشر و اعلام کرده است که به همراه 70 شعر کوتاه طنز در انتشارات مروارید منتشر خواهد شد. .

انتهای پیام