مرا هزار امید است… – گزارشگر یک

امید، این اسم پر معنی، یکی از ویژگی‌های زندگی است که ترا ابه جستجوی ی کرد. امید، یعنی موفقیت و آینده‌ی بهتر برای زیستن. وقتی امید وجود داشته باشد، شادی هم در زندگی حضور دارد.

موضوع امید آنقدر در زندگی امروز پرکاربرد و حیاتی است که بسیاری از روانشناسان در سالهای گذشته بر روی موضوع روانشناسی مثبت بررسی کرده اند. گرچه نسبت به این امر انتقادهایی هم وجود دارد اما این ژانر طرفداران خاص امدش را هم دهار دارد.

عوامل در رسیدن به شادی و امید به زندگی نقش دارند. حتی اعتماد به نفس، شرایط خانواده، زمان کافی برای انجام علایق مختلوف و بسیاری دیاری از مو دینر-روانشناس مثبتگرا- توصیه های رفتاری که شاخص های ملی برای تولید، تمرکز دارند، باید چگونه تداوم و احساس شادی و شادی افراد را در موقعیت های مختلف زندگی هم اندازه گیری کنند.

بر اساس تحقیقات انجام شده، امید به زندگی در دهه 1950 به بعد از حدود 25 افزایش پی. بین سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ زنان و مردان به طور متوسط ​​۴ سال و نیم بیشتر عمر کردند. بیشترین امید به زندگی مربوط به سالهای 2010 و 2015 و حدودا 79.2 سال برای آمریکای شمالی و کمترین امید به زندگی امید به زندگی در آفریقا با 59.5 سال است. تمام مناطق جهان از سال ۱۹۵۰ در حال تجربه افزایش امید به زندگی بوده اند. سریع‌ترین افزایش در آسیا بوده است که امید به زندگی از 42 سال به 71.6 سال رسیده است

امید آنقدر مهم است که حتی یک روز در تقویم را به آن اختصاص داده است. ششم فروردین به نام روز امید و شادباش‌نویسی نامگذاری شده است. عناوینی که این روزها، انسانها بیشتر از هر چیز دیگری به آن نیاز دارند و شاید بد نباشد بعد از نوشتن هر روز از مشکلات، گرانیها و آشوبی ها که دامن را گرفته اند، یک روز هم فقط از امید بگویم و درباره روزهای خوب و شاد. بینویسیم.

طبق یک نظریه معروف روانشناسی، امید به معنای تصمیم رفتن به سوی هدف نا امتحان راه‌هلدف نای هی. فردی که امید دارد، ارادۀ حرکت به سوی هدف و برنامه ریزی برای رسیردن به آن را خم در ا. به عبارت دیگر فردی که امیدوار است، برای خود هدفی داشته باشد و انتظار داشته باشد که به این اه بر اساس دیدگاه روانشناسی، امید سه عنصر دارد: هدف، مسیرهایی که برای رسیدن به هدف وجود دارند و می شوند، فردی که در این مسیر حرکت می کند تا به هدف مورد نظر برسد.

تحقیقات نشان می دهد امیدی در درمان بیماری های صعب العلاجی مثل سرطان که نمی تواند نقشی داشته باشد و افراد امیدوار است، وقتی خبر بیماری خود را بشنوند پریشانی و بیقراری کمتری تجربه کنند و به سرعت با کنار آمده و ناامید شوند. بیماران امیدوار، به راحتی درمانده نمی شوند و با جستجو برای پیدا کردن راه حل حر. همچنین افراد امیدواری که بیماری سخت دارند، چای خود را اولولویت مبند دی آن کرده اند، همچنین افراد را در ریاری سخت دارند.

اما دیدگاه افراد درباره امید متفاوت است و هر کس تعریف خودش را از آن دارد. روزبه، سال‌ها در اروپا و آمریکا زندگی کرده و چند سالی می‌شود که به ایران برگشت. والدین او سال‌ها با بیماری سرطان درگیر بوده است با این حال همچنان ادامه دارد. گاهی ته قلب خودش خالی بوده اما بازهم سعی کرده به اطرافیانش امید بدهد.

او حالا 46 سال دارد و امید را این طور تعریف می کند: «من فکر می کنم امید حس توان غلبه به پیشامدهای ناگوار و تبدیل وضعیت ناراحت کننده به وضعیتی که حس قابلیت تغییر رو میده. اگر به من قدرتی میدادن تا آرزوم داشته باشد، آرزو می کنم که هیچ انسانی روی کره زمین آرزویی نداشته باشد و اگر کسی دچار بیماری سختی شود فکر کنم که امیدی نیست چون همیشه با توجه به علم و قدرتی که روی کره زمین وجود دارد، وجود دارد. نیرویی که توسط انسان روی زمین وجود دارد می‌تونه هر نامیدی رو امیدوار کنه. اما موضوع اینجاست نیروهایی علیه جریان امید وجود دارد و به موجی تبدریل میشتها ا یاثها ییهایان امید وجود دارد و به موجی من فکر میکنم اصل از بین رفتن امید، آدمای زورگویی هستن که بار جهل خودشون امیای کیایه من فکر میکنم اصل از بین رفتن امید، آدمای. ما درکمون رو بالاتر ببریم باید تا نیازهامون رو بهتر بفهمیم تا جهل و شقُلدری جایی نداره. این تکه‌های پازل امید می‌تونن کنار هم قرار بگیرن و تابلوی امید رو به وجرن. به نظر من امید انقدر من زندگی به اندازه نیت به اندازه نیت خیر زندگی قله زندگی بالا میره بالا و از هفت شهر عشق رو تجربه میکنه. »

امید در اشعار از شاعران بزرگ ایران هم پررنگ است. مثل این بیت سعدی: «خوش است درد که باشد امید درمانش/دراز نیست بیابان که هست پایانش»

مرجان که جامعه شناسی میخواند و 28 ساله است، دوست ندارد کلیشه های از امید داشته باشد: «از نظر من امید انگیزه برای ادامه دادن و هر چیزی میتونه این انگیزه رو به وجود بیاره. همین که صبح چشماتو باز میکنی شی میتوانی بلند شی و به کارات برسی یه یعنی محرکی وجود و محرکی وجود ایتونه این محرک میتونه هر چیزی باشه و من اسمش رو امید میذارم. معمولا به من میگن انسان امیدواری نیستم و زندگی رو سیاه میبینم در حالی که این یور. من فقط حقایق رو میبینم. من آدم بی انگیزه و بی‌امیدی نیستم. امید دارم که بتونم برای یه نفر هم که شده یه کاری بدم لاش آسونتر بشه، تا بتونم گرهای از کارش باز کنم، همین کار برام انگیزه و امیده. اما شرایط ناپایدار دنیا باعث شد که ما صدرصد امیدوار نباشیم. دنیا با تغییرات اقلیمی عجیبی روبرو می شود و هر آن ممکن است جنگ جهانی شود رخ بده تنان اویروس شدنیا با تغییرات اقلیمی عجیبی روبرو شده و هر چه باشد پس من نمی‌تونم بگم که خیلی امیدوارم. من فکر می کنم ما نسلی از بشریم که در آستانه تغییر بزرگی قرار داریم و خودمون نمیدونیم، خیلی از ما تو این تغییر حذف میشیم و قویتر به زندگیش ادامه میده. من فکر می کنم امید به طور مستقیم و غیر مستقیم به آینده وصله. خوبه که انسان‌ها انگیزه‌ای برای ادامه باشن و هرچه انگیزه بود، شتر باشه، یسیان شرای ادامه شهد که انسان‌ها انگیزه‌های ییان ش. نباید یادمون بره که آرزوی کف ما ممکنه سقف خیلی از آدمای دیگه باشه.»

محمد حسن اما نمی‌داند چقدر به آینده امیدوار است. او معماری خوانده و ۲۹ سال دارد و امید را این طور تعریف می‌کند: «امید یعنی ڲاو یی چن مبی ایمی و ید را این او معماری خوانده و ۲۹ سال ارد و امید را این از نظر من شاید امید در شکلگیری زندگی، خیلی تاثیرگذار نیست اما برای ادامه دادن زندگی بیشتر سهمو داره.امید و ترس برادر هم هست و امید همونقدر که سرشار از زندگیه از مرگ هم هست. »

نیلوفر امید را نور و راهی می‌بیند که همیشه وجود دارد. او مردم شناس است و 27 سال دارد و به گزارشگر یک میگوید: «بارها تو مسیر شکستم اما یه نوری تو اون میبینم که شکست مثل یه تجربه نگاه کنم تا بتونم باهاش ​​بهتر زندگی کنم. من نسبت به سالهای گذشته کمتر امیدوارم، یه چیزی حدود 40 درصد و هر قدر که اخبار بد و شرایط اقتصادی بدتر میشن من بدتر میشن منم بدتر میشن منم منم میشن منم کمتر میشن. اما هیچ وقت امیدم صفر نشده چون فکر می‌کنم زندگی صفر همینه تو اگه امیدم بشاه چیزی من فکر می‌کنم امید خیلی تو زندگی آدما تاثیر داره و اگه از دسرتش بدیم، به پی. امید آدمو زنده نگه میداره. به همین دلیل هم همیشه سعی می کنم آدمای ناامید و افسرده اطرافمو امیدوار کنم. چون بدون زندگی امید معنایی ندارد.»

سارا روانشناس است و برای او امید از مسیر و رشد میآید: «دوست دارم توی این مسیر باشم و در این مسیر باشم و تلاش کنم حالا میخواهم سبک زندگی باشه یا زندگی باشه یا هر چیز چیز ی زیز چیگ یا زن چیز باشه یا زن. چیز باشه یا زن چیز باش من خیلی امیدوارم، خیلی زیاد و فکر می کنم امید واهی نیست. در عین حال واقعیت رو می‌بینم و فرار نمی‌کنم. امید تو زندگی تاثیر می گذارد منتهی جدا از این مرز امید و نامیدی باریمه، امکه، مرز وام امید تو زندگی منتهی جدا از این است. امید الکی آسیب و امیدی که با و امیدی که با وجود واقعیتها، تلخ باشد تسکین دهنده است و یه جورایی میتونه به آدم کمک کنه که اگه خسته شد بازم تلاش کنه. »

حمیده هم زندگیش را دوست دارد. او ماما، 35 ساله و یک مادر خیلی امیدوار است که میگوید: «اگه کسی تو زندگیش دنبال مقصر نباشه به معنی امیده به معنی امیده چون باعث حرکتش میشه.»

شما هم می‌توانید از امید پیشنهاد کنید. چقدر امیدوار هستید و چه تعریفی از امید دارید؟

انتهای پیام