زمان بهار مردم چین

جشن باشکوه بهار یا همان سال نو قمری چینی، معمولاً بین ۲۱ ژانویه تا ۲۰ فوریه در تقویم میلادی آغاز می شود و نویدبخش تولدی دوباره در دل این سرزمین کهن است. این جشن، عمیق ترین ریشه ها را در فرهنگ چین دارد و نه تنها یک رویداد تقویمی، بلکه فصلی از امید، نو شدن و گردهمایی های خانوادگی است که قلب هر چینی را از شور و هیجان پر می کند. مردم چین در این ایام، با آیین ها و رسوم دیرینه خود، فصل جدیدی از زندگی را آغاز می کنند.

بهار، فصلی است که طبیعت دوباره از خواب زمستانی بیدار می شود و زندگی با طراوتی نو آغاز می گردد. در بسیاری از فرهنگ ها، از جمله در ایران باستان و چین، این دگرگونی طبیعی با جشن ها و آیین های خاصی همراه بوده است. برای مردم چین، جشن بهار نه تنها آغاز یک سال جدید، بلکه نمادی از پیوند عمیق با تاریخ، افسانه ها و ارزش های خانوادگی به شمار می رود. این مراسم، با رنگ های شاد، صداهای بلند آتش بازی و عطرهای دلنشین غذاهای سنتی، فضایی جادویی خلق می کند که هر بیننده ای را مسحور خود می سازد.

جشن بهار چیست و چرا سال نو قمری نامیده می شود؟

جشن بهار، که در زبان چینی به آن «چون جیه» (春节) گفته می شود، مهم ترین و باشکوه ترین جشن سنتی در چین است. این جشن، معادل سال نو در تقویم میلادی است، اما بر مبنای یک سیستم تقویمی متفاوت برگزار می شود. مردم چین این جشن را «سال نو قمری چینی» نیز می نامند، زیرا زمان آغاز آن بر اساس چرخه ماه تعیین می گردد. تقویم چینی، یک تقویم قمری-شمسی است که هم به حرکت ماه و هم به حرکت خورشید توجه دارد. به همین دلیل، تاریخ شروع سال نو هر سال تغییر می کند، اما همیشه در بازه ای مشخص از زمستان تا اوایل بهار در تقویم میلادی قرار می گیرد.

این جشن، تنها یک تغییر تاریخ ساده نیست؛ بلکه نمادی از آغاز یک چرخه جدید، آرزوی خوش شانسی و فراوانی برای سال پیش رو، و فرصتی برای دور ریختن بدشانسی های سال گذشته است. ریشه های جشن بهار در کشاورزی چین نهفته است؛ زمانی که کشاورزان پس از یک سال کاری سخت، محصولات خود را برداشت کرده و برای استراحت و آغاز کشت جدید آماده می شدند. این پیوند با طبیعت و چرخه های آن، اهمیت این جشن را در زندگی روزمره مردم چین دوچندان می کند و آن را به نمادی از امید و تجدید حیات تبدیل می سازد.

زمان دقیق بهار مردم چین: تقویمی متفاوت از آنچه می شناسیم

یکی از سؤالات رایج برای بسیاری از علاقه مندان به فرهنگ چین این است که زمان بهار مردم چین دقیقاً چه موقع است؟ پاسخ به این سؤال به دلیل تفاوت در سیستم تقویم چینی با تقویم میلادی، کمی پیچیدگی دارد. سال نو چینی بر اساس تقویم سنتی قمری-شمسی چین محاسبه می شود. این تقویم، اولین ماه جدید (هلال ماه) را پس از انقلاب زمستانی (کوتاه ترین روز سال) به عنوان اولین روز سال نو در نظر می گیرد.

به طور معمول، تاریخ سال نو چینی در تقویم میلادی بین ۲۱ ژانویه تا ۲۰ فوریه متغیر است. این جابه جایی در تاریخ، هر سال یک تجربه جدید از جشن بهار چین را به ارمغان می آورد. تعطیلات رسمی تعطیلات سال نو چینی معمولاً هفت روز است، اما مراسم و جشن ها می توانند تا پانزده روز ادامه داشته باشند و با فستیوال فانوس به پایان برسند. در ادامه، جدول تاریخ های سال نو چینی را برای چند سال آینده مشاهده می کنید تا درک بهتری از زمان بندی این رویداد باشکوه داشته باشید:

سال میلادی	سال چینی	تاریخ شروع سال نو (میلادی)	روز هفته	حیوان زودیاک	مدت تعطیلات رسمی (تقریبی)
۲۰۲۵	۴۷۲۲	۲۹ ژانویه	چهارشنبه	مار	۲۸ ژانویه – ۴ فوریه
۲۰۲۶	۴۷۲۳	۱۷ فوریه	سه شنبه	اسب	۱۶ فوریه – ۲۳ فوریه
۲۰۲۷	۴۷۲۴	۶ فوریه	شنبه	بز	۵ فوریه – ۱۲ فوریه
۲۰۲۸	۴۷۲۵	۲۶ ژانویه	چهارشنبه	میمون	۲۵ ژانویه – ۱ فوریه
۲۰۲۹	۴۷۲۶	۱۳ فوریه	سه شنبه	خروس	۱۲ فوریه – ۱۹ فوریه

درک این تقویم به گردشگران و علاقه مندان به فرهنگ چین کمک می کند تا بهترین زمان را برای سفر به چین در بهار انتخاب کنند و در این تجربه فرهنگی بی نظیر شریک شوند. این دوره، زمانی است که خیابان ها، خانه ها و معابد با رنگ قرمز و نور فانوس ها جلوه ای خاص پیدا می کنند و فضای کشور مملو از شور و نشاط می شود.

ریشه های باستانی جشن بهار: داستان دیو نیان و تولد یک سنت

برای درک عمیق فرهنگ مردم چین در بهار و جشن های باشکوهشان، باید به گذشته های دور سفر کرد و به افسانه نیان گوش فرا داد. این داستان باستانی، نه تنها ریشه های بسیاری از آداب و رسوم سال نو چینی را توضیح می دهد، بلکه به زیبایی نشان می دهد چگونه ترس ها و امیدهای یک ملت، به سنت هایی پرمعنا تبدیل شده اند.

روایت ها حکایت از آن دارند که سال ها پیش، دیوی خبیث به نام «نیان» (Nian) در اعماق دریا زندگی می کرد. این هیولای ترسناک، سالی یک بار، در آخرین شب سال، از پنهانگاه خود بیرون می آمد و به روستاها حمله می کرد. نیان همه چیز را می بلعید؛ از دام ها و محصولات کشاورزی گرفته تا کودکان و انسان ها. مردم از ترس این دیو، هر سال در شب آخر سال، خانه هایشان را ترک می کردند و به کوهستان ها پناه می بردند تا از گزند او در امان بمانند.

شبی از شب ها، پیرمردی دانا و مرموز وارد یکی از روستاها شد. مردم در حال ترک خانه هایشان بودند و به او هشدار دادند که نیان در راه است. اما پیرمرد بی اعتنا، بر ماندن اصرار ورزید. او به مردم گفت که نیان از سه چیز می ترسد: رنگ قرمز، صداهای بلند و آتش. با شنیدن این حرف، مردم که چاره ای جز امتحان نداشتند، تصمیم گرفتند برای یک سال هم که شده به توصیه او عمل کنند. آنها خانه هایشان را با کاغذهای قرمز تزئین کردند، فانوس های قرمز آویختند، و در دسته های بامبو آتش روشن کردند تا صداهای بلند ایجاد شود.

در آن شب موعود، نیان که به روستا نزدیک شد، با صحنه ای غیرمنتظره روبه رو گشت. رنگ قرمز در همه جا، او را ترساند و صدای مهیب ترکیدن بامبوها و آتش بازی ها، او را وحشت زده به اعماق دریا فراری داد. از آن پس، مردم هر سال در شب سال نو، همین کارها را تکرار کردند و این گونه، سنت استفاده از رنگ قرمز، آتش بازی و ترقه در مراسم چینی ها متولد شد. این افسانه، نه تنها داستانی از پیروزی خیر بر شر است، بلکه پیوندی ناگسستنی بین گذشته و حال مردم چین برقرار می سازد و به جشن بهار، عمق و معنایی خاص می بخشد.

دیو نیان، از رنگ قرمز و صداهای بلند می گریخت. این افسانه، ریشه های اصلی استفاده از رنگ قرمز و آتش بازی در جشن های سال نو چینی را شکل داده است.

آداب و رسوم جشن بهار: از آماده سازی تا پایان جشن

جشن بهار در چین، یک رویداد پانزده روزه است که با مجموعه ای از آداب و رسوم سال نو چینی خاص و پرمعنا همراه می شود. این آیین ها، هر یک داستانی در دل خود دارند و نمادی از امید به آینده، احترام به گذشته، و اتحاد خانواده هستند. از روزها قبل از آغاز سال نو، مردم خود را برای استقبال از این جشن باشکوه آماده می کنند.

الف) پیش از سال نو: آمادگی برای استقبال از خوش شانسی

آمادگی برای سال نو، با مراسم نظافت کامل خانه (پاک کردن کهنگی) آغاز می شود. مردم چین باور دارند که با تمیز کردن کامل خانه، بدشانسی ها و گرد و غبار سال قبل را دور می ریزند و فضای خانه را برای ورود خوش شانسی و ثروت در سال جدید آماده می کنند. این تمیزکاری، یک مراسم نمادین برای شروعی تازه و پاکیزه است.

سپس نوبت به تزئینات قرمز رنگ و نمادها می رسد. خانه ها و خیابان ها با فانوس های قرمز، گره های چینی (Chinese Knots)، و کالج های دوئوچون (Couplets) که اشعار خوش یمن روی آن ها نوشته شده است، تزئین می شوند. شخصیت «فو» (福) به معنای خوش شانسی و برکت، یکی از رایج ترین نمادهایی است که اغلب به صورت برعکس بر روی در و دیوار آویزان می شود، زیرا واژه چینی «برعکس» (倒) با واژه «رسیدن» (到) هم آوا است و به معنای «خوش شانسی رسیده است» تفسیر می شود. خرید لباس و کفش نو نیز بخش مهمی از این آمادگی هاست که نمادی از شروعی تازه و به دست آوردن ثروت جدید تلقی می شود. در نهایت، تهیه آذوقه و مواد غذایی به مقدار زیاد، برای جلوگیری از کار در روزهای ابتدایی سال و اطمینان از فراوانی، از دیگر رسوم پیش از سال نو است.

ب) شب سال نو: شب گردهمایی و ضیافت خانوادگی

شب سال نو، که به آن چو شی (除夕) گفته می شود، یکی از مهم ترین شب های سال است. در این شب، تمامی اعضای خانواده، حتی اگر از شهرهای دور به خانه های خود بازگشته باشند، دور هم جمع می شوند تا شام اتحاد مجدد (Tuan Nian Fan) را میل کنند. این ضیافت، مهمترین وعده غذایی سال است و نمادی از اتحاد، عشق و احترام به ریشه های خانوادگی است.

غذاهایی که در این شب سرو می شوند، هر یک غذاهای نمادین خاص خود را دارند و پیام های خوش یمنی را با خود حمل می کنند:

• ماهی (Yu – 鱼): کلمه چینی ماهی (Yu) با کلمه فراوانی (余) هم آوا است و نمادی از وفور و فراوانی در سال جدید است. اغلب ماهی به صورت کامل سرو می شود.
• دامپلینگ (Jiaozi – 饺子): به خصوص در شمال چین، دامپلینگ ها یکی از غذاهای اصلی هستند. شکل آن ها شبیه به سکه های طلای باستانی چینی است و نماد ثروت و خوش شانسی در سال جدید به شمار می رود. گاهی سکه های کوچک نیز درون آن ها قرار می دهند.
• نونیانگائو (Nian Gao – 年糕): این کیک برنجی چسبناک، نماد رشد و پیشرفت در سال جدید است، زیرا کلمه نیان گائو با عبارت هر سال بالاتر رفتن (年高) هم آوا است.
• نودل (Noodles): رشته های بلند نودل، نماد طول عمر هستند و باید بدون قطع شدن خورده شوند تا این آرزو برآورده شود.

پس از شام، بسیاری از خانواده ها دور هم جمع می شوند تا تماشای جشن سال نو تلویزیونی (CCTV Spring Festival Gala) را که یک برنامه ملی و بسیار محبوب است، تماشا کنند. این برنامه شامل موسیقی، رقص، کمدی و نمایش های آکروباتیک است و تا نیمه شب ادامه دارد. با رسیدن نیمه شب، آسمان چین با آتش بازی و ترقه زدن روشن می شود. این صداهای مهیب و نورهای خیره کننده، یادآور افسانه نیان است و با هدف راندن ارواح پلید و بدشانسی سال گذشته انجام می گیرد. این لحظات، اوج هیجان و شادی جشن بهار چین را به نمایش می گذارد.

ج) روزهای پس از سال نو: بازدید، هدایا و تفریحات

روزهای پس از سال نو، به دیدار و بازدید از اقوام و بزرگان اختصاص دارد. این سنت، نمادی از احترام به ریشه ها، حفظ پیوندهای خانوادگی و ایجاد صلح و صفا در میان نزدیکان است. کودکان و افراد جوان، به دیدار پدربزرگ و مادربزرگ ها و سایر بستگان بزرگ تر می روند و آرزوی سلامتی و خوش شانسی برای آن ها می کنند.

یکی از سنت های دوست داشتنی در این ایام، هدیه دادن پاکت های قرمز (Hongbao – 红包) است. این پاکت ها حاوی پول هستند و توسط بزرگ ترها به کودکان و افراد جوان تر (معمولاً تا زمانی که ازدواج نکرده اند) اهدا می شوند. هونگ بائو نمادی از آرزوی خوش شانسی، برکت و ثروت برای دریافت کننده است. با پیشرفت تکنولوژی، این سنت نیز مدرن شده و بسیاری از مردم از پاکت های قرمز دیجیتال WeChat برای ارسال پول استفاده می کنند که تجربه تعاملی و سرگرم کننده ای را به ارمغان می آورد.

در طول این دوره، خیابان ها و میدان ها میزبان رقص اژدها و رقص شیر هستند. این نمایش های سنتی و پرهیجان، با لباس های رنگارنگ و حرکات ریتمیک، برای دفع شر و آوردن خوش شانسی اجرا می شوند. نمایش های محلی، اپرا و فعالیت های فرهنگی متنوعی نیز در معابد و فضاهای عمومی برگزار می شود که به جشن بهار، رنگ و بوی خاصی می بخشد و تجربه فرهنگی بی نظیری را برای گردشگران و علاقه مندان به فرهنگ و تمدن فراهم می آورد.

د) پایان جشن: فستیوال فانوس (Lantern Festival)

جشن بهار، با فستیوال فانوس (Lantern Festival – 元宵节) در روز پانزدهم سال نو قمری به اوج خود می رسد و به پایان می رسد. این فستیوال، نقطه ی پایانی باشکوه بر تمامی مراسم و جشن های سال نو است. در این شب، مردم فانوس های روشن را در خیابان ها، پارک ها و گاه بر روی رودخانه ها رها می کنند. این فانوس ها با طرح ها و اشکال متنوع، از جمله حیوانات زودیاک و شخصیت های افسانه ای، فضای شهر را به یک تابلوی نقاشی روشن و درخشان تبدیل می کنند.

یکی از آداب و رسوم مربوط به فستیوال فانوس، خوردن تانگ یوان (Tangyuan – 汤圆) است. تانگ یوان گلوله های برنج چسبناکی هستند که معمولاً با مغزهای شیرین پر شده و در سوپ شیرین سرو می شوند. شکل گرد آن ها نماد اتحاد و کمال خانواده است و خوردن آن ها در این شب، آرزوی یک زندگی شاد و کامل برای سال جدید را با خود به همراه دارد. فستیوال فانوس، با نور، رنگ، غذاهای لذیذ و فضای گرم خانوادگی، پایانی فراموش نشدنی بر جشن بهار چین رقم می زند.

شباهت ها و تفاوت های بهار چینی با جشن نوروز ایرانی

برای فارسی زبانان، درک زمان بهار مردم چین و آیین های آن، با مقایسه آن با جشن نوروز ایرانی بسیار ملموس تر می شود. این دو جشن باستانی، با وجود تفاوت های جغرافیایی و فرهنگی، شباهت های قابل توجهی دارند که نشان دهنده ریشه های مشترک انسان ها در جشن گرفتن طبیعت و آغاز سالی نو است.

شباهت های قابل توجه:

هم نوروز و هم جشن بهار چینی، بر مفاهیم مشترکی تأکید دارند:

• تأکید بر نو شدن و پاکیزگی (خانه تکانی): هر دو فرهنگ، پیش از آغاز سال نو، به خانه تکانی کامل می پردازند. این عمل نمادی از دور ریختن کهنگی، پاک کردن پلیدی ها و استقبال از طراوت و خوش یمنی سال جدید است.
• دید و بازدید خانوادگی و احترام به بزرگان: در هر دو جشن، دیدار و بازدید از اقوام و بزرگان خانواده، به ویژه در روزهای ابتدایی سال نو، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این سنت، نمادی از حفظ پیوندهای خانوادگی، احترام به ریشه ها و ایجاد صلح و صفا در میان نسل ها است.
• پوشیدن لباس نو: پوشیدن لباس نو، یکی دیگر از سنت های مشترک است که در هر دو فرهنگ، نمادی از شروعی تازه، دوری از کهنگی و استقبال از سعادت در سال جدید به شمار می رود.
• اهمیت غذاهای خاص و نمادین در شب عید: غذاهای سال نو چینی و نوروزی، اغلب با خود معانی نمادین حمل می کنند. در هر دو فرهنگ، ماهی به عنوان نماد برکت و فراوانی در شب عید جایگاه ویژه ای دارد.
• روح امید و شادی برای شروع سالی بهتر: هر دو جشن، با خود روح امید، شادی و آرزوی سالی بهتر و پربارتر را به همراه دارند. مردم با این جشن ها، به استقبال آینده ای روشن تر می روند.

تفاوت های کلیدی:

با وجود شباهت ها، تفاوت هایی نیز در این دو جشن وجود دارد که هر یک را منحصر به فرد می سازد:

• مبنای تقویمی: تقویم قمری چینی یک تقویم قمری-شمسی است که تاریخ سال نو را متغیر می سازد، در حالی که نوروز بر اساس تقویم شمسی و با انقلاب بهاری آغاز می شود.
• نمادهای اصلی: در جشن بهار چینی، اژدها، رنگ قرمز و فانوس ها نمادهای اصلی هستند، در حالی که نوروز با هفت سین، سبزه و ماهی قرمز شناخته می شود.
• افسانه های ریشه ای: افسانه نیان با دیو ترسناکش، ریشه های جشن بهار را توضیح می دهد، در حالی که نوروز ریشه های خود را در افسانه جمشید و آغاز تمدن ایرانی می یابد.
• نقش حیوانات زودیاک: در فرهنگ چینی، سال حیوانات چینی (زودیاک چینی) به هر سال یک حیوان خاص (اژدها، ببر، مار و غیره) را اختصاص می دهد که باورها و پیشگویی های خاص خود را دارد، اما چنین سیستمی در نوروز ایرانی وجود ندارد.
• طول مدت و جزئیات برخی مراسم: اگرچه هر دو جشن دارای دید و بازدید و مراسم خاص هستند، اما جزئیات، مدت زمان و برخی آیین های خاص در آن ها متفاوت است.

این مقایسه نشان می دهد که چگونه انسان ها در طول تاریخ و در فرهنگ های مختلف، با طبیعت و چرخه های آن پیوند خورده و برای جشن گرفتن زندگی، آداب و رسوم خاص خود را آفریده اند. درک این شباهت نوروز با بهار چینی، به گردشگران و علاقه مندان به سفر کمک می کند تا با نگاهی عمیق تر به فرهنگ مردم چین در بهار، این تجربه را بیش از پیش لذت بخش و آموزنده کنند.

بهترین مناطق چین برای تجربه جشن بهار

برای سفر به چین در بهار و تجربه جشن بهار چین به بهترین شکل ممکن، انتخاب مقصد اهمیت زیادی دارد. هر شهر و منطقه ای در چین، رنگ و بوی خاص خود را به این جشن می بخشد و تجربه ای منحصر به فرد را ارائه می دهد. از شور و هیجان شهرهای بزرگ گرفته تا آرامش و اصالت روستاهای تاریخی، مراسم چینی ها در هر نقطه جلوه ای متفاوت دارد.

شهرهای بزرگ: پکن، شانگهای، گوانگژو

اگر به دنبال تجربه ای مدرن و پر زرق و برق از جشن بهار هستید، شهرهای بزرگ مانند پکن در بهار، شانگهای در بهار، و گوانگژو گزینه های ایده آلی هستند. این شهرها میزبان گالاهای بزرگ سال نو، آتش بازی های دیدنی و نمایش های عمومی باشکوهی هستند. در پکن، می توانید از نمایشگاه های معبد (Temple Fairs) که پر از غذاهای خیابانی، صنایع دستی و نمایش های سنتی هستند، بازدید کنید. شانگهای نیز با تلفیقی از سنت و مدرنیته، از رقص اژدها در خیابان های پر جنب و جوش گرفته تا نورپردازی های خیره کننده برج هایش، تجربه ای فراموش نشدنی را ارائه می دهد. در گوانگژو، نمایشگاه های گل و بازارهای پرهیاهو، فضای ویژه ای به جشن می بخشند.

شهرهای تاریخی: شیان، پینگ یائو

برای آن دسته از علاقه مندان به فرهنگ و تمدن که به دنبال تجربه های سنتی تر و آیین های کهن هستند، شهرهای تاریخی مانند شیان و پینگ یائو انتخاب های بی نظیری خواهند بود. در شیان، پایتخت باستانی چین، می توان در کنار دیوار شهر تاریخی، در جشنواره های محلی شرکت کرد و رقص های سنتی و موسیقی کهن را تجربه نمود. پینگ یائو، شهری باستانی و دست نخورده، با خانه های سنتی و خیابان های سنگ فرش شده اش، شما را به گذشته های دور می برد و فرصت تجربه جشن بهار را در فضایی اصیل و آرام فراهم می کند.

هاربین: فستیوال یخ و برف

اگرچه فستیوال یخ و برف هاربین (Harbin Ice and Snow Festival) دقیقاً در زمان بهار مردم چین برگزار نمی شود (معمولاً در ماه ژانویه)، اما از نظر زمانی به سال نو چینی نزدیک است و برخی از گردشگران آن را با سفر خود ترکیب می کنند. این فستیوال با مجسمه های یخی غول پیکر و نورپردازی های خیره کننده، منظره ای جادویی را خلق می کند که ارزش بازدید دارد.

نکاتی برای مسافران: سفر به چین در بهار، به ویژه در طول تعطیلات سال نو چینی، نیازمند برنامه ریزی دقیق است. اهمیت رزرو زودهنگام پروازها و اقامتگاه ها بسیار زیاد است، زیرا این دوره از شلوغ ترین زمان های سفر در چین است. سیستم حمل ونقل عمومی نیز در این ایام بسیار شلوغ می شود، بنابراین برنامه ریزی دقیق برای جابجایی از اهمیت بالایی برخوردار است. با این حال، تجربه دیدن جشن بهار چین، با تمامی این برنامه ریزی ها، ارزش خود را دارد و به یادماندنی خواهد بود.

نتیجه گیری: بهاری پر از فرهنگ، امید و اتحاد

جشن بهار، یا همان سال نو قمری چینی، نه تنها مهمترین رویداد در تقویم قمری چینی است، بلکه نمایشی باشکوه از عمق فرهنگ مردم چین در بهار و پیوندهای ناگسستنی خانوادگی است. این جشن، با تاریخچه ای که در افسانه نیان ریشه دارد و با آداب و رسوم سال نو چینی متنوع و پرمعنایش، به میلیون ها نفر در سراسر جهان امید و شادی می بخشد. از خانه تکانی های پیش از سال نو گرفته تا ضیافت های شام اتحاد مجدد، از پاکت های قرمز چینی (هونگ بائو) تا رقص اژدها و فستیوال فانوس چین، هر مرحله از این جشن، روایتگر ارزش های دیرینه و اعتقادات یک ملت است.

درک زمان بهار مردم چین و آیین های آن، فرصتی بی نظیر برای کشف تمدنی غنی و پر رمز و راز است. شباهت های آن با جشن نوروز ایرانی نیز، پلی فرهنگی می سازد و به ما یادآوری می کند که چگونه مفاهیم نو شدن، امید به آینده و اتحاد خانواده، مرزهای جغرافیایی را در می نوردند. سفر به چین در بهار می تواند تجربه ای فراموش نشدنی باشد که شما را در قلب این جشن های پرشور قرار می دهد و درک عمیق تری از یکی از بزرگ ترین فرهنگ های جهان به شما می بخشد. جشن بهار، فصلی است که در آن گذشته، حال و آینده در هم تنیده می شوند تا روایتگر امید به فردایی بهتر باشند؛ روایتی که برای هزاران سال است که ادامه دارد.