ورزش، ناجی بیماران کلیوی – گزارشگر یک
گزارشگر یک/خراسان رضوی بیمارانی که حین دیالیز به ورزش‌های سبک می‌پردازند، از نظر بدنی آمادگی بیشتری دارند و نسبت به بیمارانی که این کار را انجام نمی‌دهند، کمتر در بیمارستان بستری می‌شوند.
به گزارش مدیکال اکسپرس، این‌ها یافته‌های یک تحقیق در مقیاس بزرگ است که توسط شرکتی به رهبری دانشگاه فنی مونیخ آلمان انجام شده است. محققان معتقدند که برنامه‌های ورزشی باید به‌صورت استاندارد به بیماران دیالیزی ارائه شود.
حدود ۸۰ هزار نفر در آلمان دارای اختلال شدید عملکرد کلیه هستند که چندین بار در هفته نیاز به دیالیز دارند. بسیاری نیز از مشکلات سلامتی دیگری مانند دیابت و بیماری قلبی رنج می‌برند. مارتین هال، پروفسور پزشکی ورزشی پیشگیری و توانبخشی در دانشگاه فنی مونیخ می‌گوید: محدودیت‌های تحمیل‌شده توسط این بیماری‌ها و زمان مورد نیاز برای دیالیز، اغلب به این معناست که افراد مبتلا به اختلال شدید عملکرد کلیه به ورزش‌های بدنی کمی می‌پردازند و ما می‌خواستیم این رویه را تغییر دهیم.
برنامه‌های ورزشی شخصی
حدود ۱۰۰۰ بیمار در ۲۱ مرکز دیالیز آلمان در این تحقیق شرکت کردند. مارتین هال ابراز کرد: ما یکی از بزرگترین مطالعات جهان را در زمینه فعالیت بدنی در بیماری‌های خاص انجام دادیم. از داده‌های ارائه‌دهندگان بیمه سلامت استفاده شد تا اطمینان حاصل شود که مجموعه شرکت‌کنندگان از نظر جنبه‌هایی مانند سن، جنسیت و سلامت کلی نماینده بیماران دیالیزی در آلمان هستند.
طی یک دوره ۱۲ ماهه، نیمی از شرکت‌کنندگان تحقیق، حداقل یک بار و در حالت ایده‌آل سه بار در هفته در کنار دیالیز، جلسات ورزش همراه را انجام دادند، در حالی که بقیه فقط تحت نظارت پزشکی قرار داشتند. این جلسات شامل ۳۰ دقیقه تمرین استقامتی با دوچرخه ثابت تخت و ۳۰ دقیقه دیگر تمرینات با وزنه، کش بدنسازی و توپ بود. تمرینات متناسب با توانایی هر بیمار انجام شد.
بهبود در آزمون استاندارد
پس از یک سال، سلامت شرکت‌کنندگان فعال در این تحقیق به‌طور قابل توجهی بهبود یافته بود که شامل تکمیل تکرارهای بیشتر در یک آزمون یک دقیقه‌ای نشستن و ایستادن و راه رفتن بیشتر در ۶ دقیقه نسبت به شروع تحقیق بود. در گروه کنترل، این مقادیر در پایان دوره تحقیق حتی کمتر از ابتدا بود.
مارتین هال بیان کرد: این نوع آزمون استاندارد ممکن است در واقع به‌طور خاص منعکس‌کننده زندگی روزمره نباشد با این حال، نتایج نشان‌دهنده بهبودهای ملموس در کیفیت زندگی و استقلال است. برای مثال، شرکت‌کنندگان می‌توانستند بدون کمک از روی صندلی در خانه بلند شوند که قبل از آن، این‌طور نبود.
نشانه‌های دیگری از تاثیرات مثبت برنامه آموزشی وجود دارد؛ شرکت‌کنندگانی که جلسات آموزشی منظم را تکمیل کردند، طی تحقیق به‌طور متوسط دو روز را در بیمارستان سپری کردند، در حالی که میانگین پنج روز برای گروه کنترل بود.
هزینه کم برای هر واحد تمرینی
هال خاطرنشان کرد: به نظر من، نتایج به‌خودی خود گویا هستند. ما توانستیم سلامت شرکت‌کنندگان را بهبود بخشیم همچنین هزینه‌های سیستم مراقبت‌های بهداشتی را به نسبت کمی کاهش دهیم. ارقام محققان حاکی از آن است که هزینه‌های تمرین شخصی حدود ۲۵ یورو در هر جلسه برای هر نفر است.
وی افزود: امیدوارم برنامه ورزشی ما در بیمه سلامت قانونی، استاندارد شود. نتایج تحقیق ما نشان می‌دهد که داشتن نگاهی جامع به سلامت، به‌ویژه در مورد بیماران مسن و ناتوان چقدر مهم است.
وی ادامه داد: در حالی که پزشکی با فناوری پیشرفته مهم است، تنها می‌تواند به پتانسیل کامل خود در ترکیب با سایر زمینه‌ها مانند پزشکی پیشگیری، دست یابد. شرکت‌کنندگان در این تحقیق، در آینده تحت نظر خواهند بود تا به محققان کمک کنند تا در مورد اثرات ورزش در دراز مدت بیشتر بدانند.
یافته‌های این تحقیق در مجله NEJM Evidence منتشر شده است.
انتهای پیام