به دلیل ادب و شرم ، خسرو مهرویان

به گزارش گزارشگر یک ، روزنامه اعتماد او نوشت: وی گفت: “وی در گوت بندد ، منطقه بختیاری كوستان متولد شد. در زمان انقلاب ، وی تنها 19 سال داشت و پس از انقلاب مجذوب جریان شعرهایی بود كه در دهه شصت شاعران جوان ، اختصاصی و آرمانگرایانه ایجاد كردند. به گفته دوستان و شاعرانی که در آن روزها او را همراهی می کردند ، امین پور از شکوه خاصی در بین شاعران برخوردار بود ، زیرا استعدادهای شاعر و غرایز شگفت انگیز وی موقعیت ها و دانش های شگفت انگیزی را در مقایسه با دیگران به او بخشید. با علم به شخصیت ، شعر می خواند و دوستان و شاعران همواره از دانش او بهره می بردند.

نکته دیگری که باید در مورد این شاعر بگوییم این است که وی در دانشگاه تدریس را تجربه کرده است. وی تدریس در دانشگاه الجاره را در سال 1988 و دو سال بعد در سال 1990 در دانشگاه تهران شروع کرد. در سال 1989 ، امین پور برنده جایزه نیما یوشیج معروف به مرغ کریستال آمین شد. وی عضو دائمی آکادمی ادبیات فارسی بود. وی چندین کتاب از جمله “آینه های ناگهانی ، پاراستو کلمه Parasto ، گزینه های شعر ، گل های همه آفتابگردان ، … و دستور زبان عشق” را در اختیار داشت.

در روز تولد سزار امین پور ، شاعر و سه دوست وی با سخنرانی “اعتماد” به او نگاه کردند.

تراژدی خلق اثری به نام سزار

سید ضیاء الدین شفیعی: “برای قیصر موضوع کم اهمیت تر صدور تقلبی است که به اسم وی در فضای مجازی منتشر شده و به دست آمده است. متأسفانه گاهی اوقات آثار بسیار مبتذل به او تعلق دارند و نام وی در مقیاس بزرگ. نقل قول و کار او هرگز روح او را نمی شناخت.

وقتی اتفاقی برای مجسمه سزار امین پور افتاد ، رسانه ها به اسم وی جعل شدند و رسانه ها را مقصر ندانستند. راوی معروف ما چند دقیقه قبل از خواندن اثری به نام شاعر مرده شاعر نمی گذرد و بررسی نمی کند که آیا این شخص متعلق به خود است. در نتیجه ، او همان کارهای جعلی را خواند ، یکی از آنها آمد و آهنگ ساخت ، و بهترین انیماتور آن را با انیمیشن ها و سایت ها و فضاهای مجازی منتشر کرد … هیچ کس این جعل و اشتباه عظیم را مرتکب نمی شود. . این یک فاجعه است.

متأسفانه ، بیشتر افرادی که در مواردی مانند رویدادهای تقویم ، از امپراتور یاد کرده اند نیز مواردی را می گویند که بارها تکرار شده است. من با آن نوع عقیده مخالفم. ما باید در مقابل چنین فاجعه ای سکوت را بشکنیم. این سکوت فقط به سزار امین پور محدود نمی شود و بسیاری را شامل می شود. سکوت جعل کلمات نویسنده ، شاعر و متفکر غم انگیز است و طبیعی است که افرادی مانند قیصر امین پور از سابقه خوبی برخوردار باشند.

متأسفانه ، به جای کمک به مردم برای صحبت راحت تر ، رسانه های ما به اطلاعات مبتذل تسلیم شدند. این وضعیت به دلیل محدودیت های رسانه های چاپی تا حدودی بهبود یافته است ، اما در رسانه های مجازی شاهد یک وضعیت بدبخت هستیم زیرا چنین محدودیتی وجود ندارد. از همه بدتر ، من به جستجوی نام اینترنتی سزار امین پور در اینترنت پرداختم و فهمیدم که اولین پست یافت شده جعلی بود که هیچ ارتباطی با آن نداشت. من فکر می کنم رسانه ها باید آن را ببینند. “این یک مسئله مهم است و از مجسمه سزار امین پور مهمتر است.”

داستان عزیمت سزار از دنیای هنر

عبدالجبار کاکایی: “قیصر امین پور از ویژگی های برجسته ای در بین شاعرانی بود که در اوایل دهه 60 در حوزه هنر حضور داشتند و این جنبه آکادمیک وی بود. تحقیقات دانشگاهی وی همیشه در گفتارها و نظرات وی مشهود بود ، یعنی سلیقه ناگفته و علمی بود. یکی از پایه های اصلی کنفرانس ما نقد شعر بود ، به نظر من نقد شعر در متن انقلابی شعر ، خود یک عمل انقلابی است. برهمین اساس ، سزار امین پور از آنجا که در دانشگاه تدریس می کرد از اوضاع ویژه ای عبور کرد و براساس دانش خود جزئیات شعر را جدا کرد و همیشه منتظر بود تا از نظرات انتقادی خود بهره ببرد.

در مقطعی سزار حوزه هنری را ترک کرد. سیدحسن حسینی ، آخرین ملاقاتی که با هم داشتیم ، به شوخی و آرام گفت: “زیارت خداحافظی”. می دانستیم که آخرین جلسه بود. تفاوت این مسئله را به ما نشان داد. به ویژه ، شعر در حوزه هنری در آن زمان نسبت به سایر زمینه های هنری توسعه یافته تر بود. مشکل این است که آژانس تبلیغاتی به صحنه هنر نگاه می کند. فرزندان حوزه ها مانند کودکان خیابانی در سال 1957 فکر می کردند. هیچ کس تصور نمی کرد که برای دستیابی به یک سری از امکانات ساده دولتی ، تحت حمایت یک آژانس رسمی باشد. فشارهای سازمان تبلیغات زیاد شد و ما این فشار را انحراف از اصول انقلاب 1957 دانستیم.

دیدگاه هایی که در ابتدای انقلاب در هنر وجود داشت ، دیدگاه هایی در مورد 99 درصد جامعه بود. این مسئله این بود که خود را از سیستم امپریالیستی و حکومت تاگوت دور نگه داشت. انقلاب به یک سیستم تبدیل شد و قرائت رسمی انقلاب در قالب این سیستم ، حداقل ، بر زیردستان خود تأثیر می گذارد. شاعران احساس نمی کردند که بتوانند حرف بزنند و عقاید خود را بیان کنند ، دقیقاً مشابه با بحث هایی مانند “خط 1” و “خط 2” در فضای سیاسی کشور که بعداً به “روحانیون” و “کلر” تغییر نام دادند. این بود خط اول جهت گیری به امام و شاگردانش است و آنها مدرن تر به مشکلات امروز فکر می کردند. دومی سنتی تر و مرتجع تر بود. در زمان افزایش فشار به هنر ، سازمان تبلیغات تحت تأثیر دیدگاه دوم قرار داشت. این یک دیدگاه از حقوق سیاسی مانند “جبهه” یا چپ بود.

شاعران از جمله سزار از حوزه های علمیه بیرون آمدند و در کتابفروشی یاسا یالی و بعداً در انبار کتابخانه در خیابان ظهیرالاسلام جلسه‌ای داشتند. این جلسه ادامه پیدا نکرد ، این شاعران پراکنده شدند و هرکدام به جایی رفتند. سزار به مجله سروش رفت. هنگامی که سیدحسن حسینی به مجله کیان و جاهای دیگر رفت ، به روزنامه های قزوه و جمهوری اسلامی رفت. این داستان سزار امین پور در اواسط دهه 1960 هنر را ترک کرده است. “حفظ جامعه می تواند منبع مهمی از کارهای فرهنگی باشد ، اما میوه می تواند برای چند دهه ، دهه ها ادامه داشته باشد.”

اصلی و صادقانه ، غیرمنطقی و دولتی است.

فاطمه رکایی: “قیصر امین پور به حافظ خیلی علاقه داشت و من فکر می کنم یکی از صفات وی به حافظ شباهت دارد .این مانند حافظ شعری را سروده که همه می توانستند در اوج شعر خود بدانند. این سهولت و مهار این ویژگی اشعار سزار بود.

سزار یکی از پرشورترین جوانانی است که از ساختار جامعه بیرون آمد و به انقلاب پیوست. او به عنوان یک هنرمند جوان با استعداد ، درخشان بود. شعر هنر اصلی او بود ، اما او همچنین دست خط بسیار خوشبختی داشت و به خوبی نقاشی می کرد. او به دنیای هنری که در اوایل هنر پس از انقلاب شکل گرفته پیوست. در آن زمان ، حوزه هنری مرکز مهمی برای شعر ، نقاشی و فیلم بود.

نام قیصر را همیشه با تولد سیدحسن حسینی به یاد خواهم آورد. این دو در یک جلسه شعر در هنر بسیار تأثیرگذار بودند.

شعر شاعر جوان انقلابی در آن زمان یک شعر اجتماعی بود. شعری درباره انقلاب وجود داشت. اولین شعرهایی که درباره سزار امین پور خوانده ام اشعار و ترانه های متن ترانه اوست. تا زمان جنگ تحمیلی. جنگ ها و شهدایی که جان خود را برای انقلاب داده اند موضوع اشعار شاعران انقلابی در آن زمان بودند. مخصوصاً سزار از جنوب و از دزفول گتوند. او حافظه و خطرات جنگ را بسیار نزدیکتر و عمیق تر از بسیاری درک می کرد. به همین دلیل ، موضوعات جنگ و دفاعی و انقلابی به یکی از مهمترین و مهمترین موضوعات شعر او در آن زمان تبدیل شده است. اشعار سزار درباره دفاع مقدس بسیار تأثیرگذار و ماندگار است. برخی او را “شاعر جنگ” یا “شاعر دفاع مقدس” می نامند.

در آن سال و بسیاری از شاعران دیگر ، از جمله توسعه سیاسی سزار و حسن ژوزنی ، احساس کردند که آنها تمایل به فرار از اصالت و اهداف اصلی انقلابی خود دارند. آنها انتقاد از این انحراف را نوشتند. در همین حال ، کسانی که سزار را به خوبی نمی شناختند و از روحیه او ناآشنا بودند ، این موارد را برای سایر امور مورد انتقاد قرار دادند. اشعار سزار همیشه و در تمام دوران شاعرانه او جزء اصیل ترین و صادق ترین شعرهای انقلاب بود.

نمونه های بسیاری از همه دوران شاعرانه سزار اثبات این ادعا وجود دارد.

امین پور همواره اشعاری را سروده است که آرمان ها و اهداف اساسی انقلاب بر اساس آن بنا شده است ، و از این منظر او را باید به معنای کلمات واقعی به عنوان یک شاعر انقلابی قلمداد کرد.

تعریف سزار امین پور از انقلاب و فراتر از آن تحت تأثیر منوی شخصی قرار نگرفت ، اما او نمی خواست آنچه را که او درک می کرد با ادراکات خالص و صادقانه انقلاب جایگزین کند با چیزی که به آن اعتقاد ندارد. سزار در شعر خود حماسه ترین و ماندگارترین اثر را در این زمینه نوشت. شعرهایی که همیشه تاریخ ادبیات ایران را به یاد می آورند. این اشعار گاه برای دفاع مقدس ، گاه شهید و ایثارگر و گاه بنیانگذاران جمهوری اسلامی سروده می شدند. با کار قبلی وی فرق داشت. در این شعر ، قیصر امین پور دیدگاه متفاوتی از خود نشان می دهد. او دیگر جنگ را به عنوان یک مفهوم احترام نمی گذارد ، بلکه دیدگاه مسالمت آمیز را نیز فراهم می کند. این اشتباه او را با افرادی که او را نمی شناسند اشتباه گرفت. آنها می خواستند سزار و همكارانش را برچسب گذاری كنند كه شما اصلاً اصرار بر آن نیستید.

از طرف دیگر ، سزار و دیگر شاعرانی که به آنها اشاره کردم نیز مورد انتقاد روشنفکران قرار گرفتند. گروه اول شاعران را به انحراف از اعتقادات انقلابی متهم كردند و گروه دوم آنها را شاعر خواندند ، اما به نظر من هیچكدام از این تفاسیر درست نبودند. آنها را همیشه باید شاعران معتدل قلمداد كردند كه آرمانها و عقاید خود را دنبال می كردند كه هدف اصلی انقلاب بودند.

کسانی که سزار و دیگران را به انحراف از اصول انقلاب متهم کردند و کسانی که آنها را شاعر توصیف کرده اند فکر می کنند که از این نظر نجابت می دانند. شعر آنها یک انقلاب واقعی بود و نه تنها کاملاً به آرمانهای پذیرفته شده متکی بودند بلکه کاملاً مستقل بودند. به عبارت دیگر ، شعرهای آنها را نمی توان وابسته به هر ایالت دانست. شعرهای خودشان بود. در وجود آنها از درون آنها دستورات این اشعار را نپذیرفتند ، اما خود را با عشق به انقلاب اختصاص دادند.

از سوی دیگر ، انتقاد آنها از روند انقلابی به ماهیت انقلابی واقعی نسبت داده شده است و برخی معتقدند که این نتیجه نتیجه خروج از روند انقلابی نیست.

سزار امین پور نمونه بارز یک شاعر با انقلابی طبیعی بود. به طور طبیعی روند انقلاب بود که آنها تحریف و تحریف را از بین بردند و جریان اصلی انقلاب را یادآوری کردند.

آخرین شعر سزار امین پور «گرامر عشق» تجربه بسیار متفاوتی برای سزار بود. در این کتاب ما می توانیم از دیگر ویژگیهای جدید اما وجود ، جامعه ، انسانها و غیره دیدن کنیم. در این کتاب ، نظرات سزار حاوی تأملات جدیدی در مورد وجود است و موضوع عرفان از دیدگاه اصلی وی نیز نشانه‌های مهمی دارد. در حقیقت ، “گرامر عشق” بیانگر تأمل صادقانه سزار امین پور بر عرفان و فلسفه است و توضیحات خود را در مورد عشق ، مرگ و زندگی خود ارائه می دهد.

انتهای پیام