هزینه وصیت نامه محضری

هزینه وصیت نامه محضری در سال 1404 بر اساس تعرفه های جدید دفاتر اسناد رسمی تعیین می شود. با توجه به اینکه وصیت نامه اغلب سندی غیرمالی محسوب می گردد، نرخ حق التحریر برای سال 1403 حدود 150 هزار تومان بوده و احتمال تغییر آن برای سال جدید وجود دارد. این مبلغ به صورت نقدی یا از طریق دستگاه های کارت خوان قابل پرداخت است.

وصیت کردن، گامی مهم برای تضمین آرامش خاطر و اجرای دقیق خواسته های هر فرد پس از فوت است. در میان انواع وصیت نامه، سند محضری به دلیل اعتبار حقوقی بالا و رسمیت بی چون و چرا، به عنوان یکی از مطمئن ترین روش ها برای تعیین تکلیف امور مالی و غیرمالی شناخته می شود. این مقاله به تفصیل به بررسی ابعاد مختلف هزینه وصیت نامه محضری در سال 1404، از جمله تعرفه ها، شرایط، مدارک لازم و فرآیند گام به گام تنظیم آن در دفاتر اسناد رسمی می پردازد. این راهنما برای کسانی که به دنبال کسب اطلاعات دقیق و جامع در این زمینه هستند، یک منبع معتبر خواهد بود.

درک مفهوم وصیت و انواع آن

وصیت، ابزاری حقوقی است که هر فرد به واسطه آن می تواند تکلیف اموال و امور خود را برای پس از فوت تعیین کند. این عمل نه تنها آرامش خاطر را برای وصیت کننده به ارمغان می آورد، بلکه از بروز اختلافات احتمالی میان ورثه نیز جلوگیری می کند. از دیدگاه حقوقی، وصیت دارای ارکان خاصی است که شامل موصی (وصیت کننده)، موصی له (کسی که وصیت به نفع اوست)، موصی به (مال یا امری که وصیت می شود) و وصی (کسی که وظیفه اجرای وصیت را برعهده دارد) می شود.

اقسام وصیت: تملیکی و عهدی

وصیت را می توان به دو دسته اصلی تقسیم کرد. وصیت تملیکی زمانی است که موصی تصمیم می گیرد مال یا منفعتی را به صورت رایگان به شخص یا اشخاصی پس از فوت خود منتقل کند. برای مثال، فردی وصیت می کند که خانه او پس از درگذشتش به فرزندش منتقل شود. در مقابل، وصیت عهدی به معنای تعیین یک یا چند نفر به عنوان وصی برای انجام امور مشخصی است. این امور می توانند شامل پرداخت دیون، اداره اموال، یا سرپرستی کودکان صغیر باشند. هر دو نوع وصیت نقش مهمی در ساماندهی امور پس از فوت ایفا می کنند.

انواع وصیت نامه بر اساس قانون امور حسبی

قانون امور حسبی سه نوع اصلی وصیت نامه را به رسمیت می شناسد که هر یک دارای شرایط و ویژگی های خاص خود هستند:

• وصیت نامه خودنوشت: این نوع وصیت نامه باید تماماً به خط خود وصیت کننده نوشته شده، دارای تاریخ (روز، ماه، سال) باشد و به امضای او برسد. وصیت نامه خودنوشت یک سند عادی محسوب می شود و برای افراد بی سواد قابل تنظیم نیست. از مزایای آن می توان به سادگی و عدم نیاز به مراجعه به دفترخانه اشاره کرد، اما اعتبار آن در برابر ادعاها ممکن است به اثبات در دادگاه نیاز داشته باشد.
• وصیت نامه سری: وصیت نامه سری می تواند به خط موصی یا شخص دیگری نوشته شود، اما امضای موصی پای آن الزامی است. این وصیت نامه در اداره ثبت محل اقامت موصی یا نزد سردفتر به امانت گذاشته می شود. این نوع وصیت ترکیبی از ویژگی های سند عادی و رسمی را داراست و برای افراد بی سواد امکان تنظیم آن وجود ندارد.
• وصیت نامه محضری (رسمی): این وصیت نامه در دفاتر اسناد رسمی تنظیم می شود و کامل ترین و معتبرترین نوع وصیت نامه است. اعتبار حقوقی آن به دلیل رسمی بودن، بسیار بالاست و نیازی به اثبات اصالت در مراجع قضایی ندارد. افراد بی سواد نیز با رعایت تشریفات خاص می توانند وصیت نامه محضری تنظیم کنند. انتخاب هر یک از این انواع بستگی به شرایط و اولویت های موصی دارد، اما وصیت نامه محضری همواره به دلیل استحکام حقوقی و رسمیت آن، توصیه می شود.

وصیت نامه محضری؛ سندی معتبر و لازم الاجرا

وصیت نامه محضری به سندی اطلاق می شود که مطابق با تشریفات و قوانین مربوط به اسناد رسمی، در دفاتر اسناد رسمی کشور تنظیم و ثبت می گردد. ماهیت رسمی این نوع وصیت نامه، آن را از سایر اشکال وصیت نامه، مانند وصیت نامه خودنوشت یا سری، متمایز می کند و جایگاه ویژه ای در نظام حقوقی ایران به آن می بخشد. نقش دفاتر اسناد رسمی در این فرآیند حیاتی است؛ سردفتران با احراز هویت موصی و اطمینان از اهلیت قانونی او، متن وصیت را بر اساس خواسته ها و منویات وی تنظیم کرده و پس از امضای طرفین، آن را به ثبت می رسانند.

اعتبار حقوقی بی نظیر وصیت نامه محضری از آنجا ناشی می شود که یک سند رسمی است. این به معنای آن است که مفاد آن در دادگاه ها و مراجع اداری، بدون نیاز به اثبات اصالت، قابل استناد و لازم الاجرا تلقی می شود. در واقع، پس از فوت موصی، ورثه یا هر ذینفع دیگری برای اجرای مفاد وصیت نامه محضری، با موانع کمتری مواجه خواهند بود و نیازی به طی کردن مراحل طولانی و پیچیده برای تأیید صحت آن در محاکم قضایی نیست. این ویژگی، وصیت نامه محضری را به گزینه ای مطمئن و کارآمد برای افرادی تبدیل می کند که می خواهند از اجرای دقیق و بی چون و چرای خواسته های خود پس از مرگ اطمینان حاصل کنند.

هزینه های تنظیم وصیت نامه محضری در سال 1404

یکی از اصلی ترین دغدغه های افراد هنگام تصمیم گیری برای تنظیم وصیت نامه محضری، آگاهی از هزینه های مربوط به این فرآیند است. تعیین دقیق هزینه وصیت نامه محضری در سال 1404 مستلزم توجه به نرخ های مصوب حق التحریر دفاتر اسناد رسمی است که توسط قوه قضائیه و کانون سردفتران و دفتریاران اعلام می شود. تا زمان نگارش این مقاله و بر اساس اطلاعات موجود از سال 1403، هزینه تنظیم وصیت نامه محضری که عمدتاً به عنوان یک سند غیرمالی تلقی می گردد، مبلغی در حدود 150 هزار تومان بوده است. لازم به ذکر است که این نرخ هر ساله مورد بازنگری قرار می گیرد و ممکن است با اعلام رسمی تعرفه های جدید برای سال 1404، تغییراتی در آن ایجاد شود.

تفاوت وصیت نامه مالی و غیرمالی در هزینه ها

برای شفاف سازی کامل در مورد تعرفه وصیت نامه محضری، لازم است به تمایز میان وصیت نامه های مالی و غیرمالی در بحث محاسبه حق التحریر بپردازیم. اغلب وصیت نامه های محضری در دسته بندی اسناد غیرمالی قرار می گیرند؛ زیرا ماهیت اصلی آن ها تعیین تکلیف برای امور پس از فوت است و ارزش مالی مشخص و مستقیمی به خودی خود ندارند. با این حال، در برخی موارد خاص، اگر وصیت نامه به وضوح جنبه مالی داشته باشد و موصی ارزش معاملاتی معینی را برای مال مورد وصیت (مثلاً واگذاری یک ملک یا مبلغ نقدی مشخص) ذکر کند، حق التحریر آن ممکن است بر اساس درصدی از ارزش مال محاسبه شود. این رویکرد بیشتر در اسناد مربوط به انتقال فعلی مالکیت یا تعهدات مالی مشخص صدق می کند.

با این حال، در مورد وصیت نامه، حتی با ذکر اموال، چون هدف اصلی انتقال مالکیت در لحظه تنظیم نیست و پس از فوت محقق می شود، معمولاً به عنوان سند غیرمالی تلقی می گردد. این ابهام از آنجا ناشی می شود که قانون دفاتر اسناد رسمی در ماده 50، وجوه دریافتی را شامل حق التحریر طبق تعرفه، حق ثبت، مالیات و حق تمبر می داند. در عمل، بیشتر دفاتر اسناد رسمی، وصیت نامه را حتی اگر شامل فهرست اموال باشد، یک سند غیرمالی محسوب کرده و تعرفه ثابت اسناد غیرمالی را برای آن اعمال می کنند. این نکته برای بسیاری از افراد که نگران محاسبه درصدی از ارزش اموال خود هستند، می تواند شفاف سازی کننده باشد.

سایر وجوه و نکات مهم در پرداخت هزینه ها

علاوه بر حق التحریر، ممکن است برخی هزینه های جانبی نیز در فرآیند تنظیم وصیت نامه رسمی مطرح شود که آگاهی از آن ها برای موصی ضروری است. این هزینه ها عبارتند از:

• حق ثبت: این مورد بر اساس مأخذ ماده 123 قانون اصلاحی قانون ثبت وصول می شود.
• مالیات و حق تمبر: مطابق با مقررات قوانین مالیاتی کشور دریافت می گردد.
• هزینه اوراق مصرفی و پستی: در صورتی که نیاز به استفاده از اوراق خاص یا ارسال پستی نسخه از وصیت نامه باشد، این هزینه ها نیز اضافه خواهد شد.

پرداخت حق التحریر و سایر هزینه های مربوط به تنظیم وصیت نامه محضری، طبق ماده 54 قانون دفاتر اسناد رسمی و کانون سردفتران، بالمناصفه بر عهده طرفین است، مگر اینکه موصی توافق دیگری کرده یا خود عهده دار پرداخت تمام آن گردد.

برخی نکات مهم دیگر در خصوص پرداخت هزینه ها که باید به آن ها توجه داشت:

• در صورتی که در وصیت نامه عهدی، تعداد وصی یا متعهدین بیش از دو نفر باشند، به ازای هر نفر اضافه، مبلغ مشخصی (مثلاً 200,000 ریال بر اساس تعرفه های گذشته) به حق التحریر سند اضافه می شود.
• اسناد اشخاص بی بضاعت با تأیید کانون سردفتران و دفتریاران، بدون دریافت حق التحریر تنظیم و ثبت می گردد. این امر نشان دهنده رویکرد حمایتی قانون برای افراد نیازمند است.
• روش های پرداخت معمولاً به صورت نقدی یا از طریق دستگاه های پوز (کارت خوان) موجود در دفاتر اسناد رسمی امکان پذیر است، که این خود آسایش و شفافیت بیشتری را فراهم می آورد.
• سقف سالانه حق التحریر دریافتی برای هر دفترخانه معادل دو برابر میانگین درآمد دفاتر حوزه ثبتی مربوطه در سال قبل تعیین شده است تا تعادل در فعالیت و درآمد دفاتر حفظ شود.

الزامات حقوقی و فرآیند تنظیم سند رسمی وصیت

تنظیم یک وصیت نامه محضری، علاوه بر جنبه های مالی، نیازمند رعایت الزامات و شرایط حقوقی خاصی است تا سند از اعتبار کامل برخوردار باشد. این الزامات به دو دسته عمده تقسیم می شوند: شرایط مربوط به وصیت کننده (موصی) و شرایط شکلی مربوط به فرآیند تنظیم در دفترخانه.

شرایط قانونی موصی (وصیت کننده)

برای آنکه یک وصیت نامه محضری از نظر قانونی صحیح و معتبر باشد، وصیت کننده باید دارای شرایط زیر باشد که در قانون مدنی و امور حسبی به آن ها اشاره شده است:

• بلوغ، عقل، رشد و اختیار تصرف: موصی باید در زمان تنظیم وصیت نامه، به سن قانونی بلوغ رسیده باشد، از سلامت عقل برخوردار باشد، رشید یعنی توانایی اداره امور مالی خود را داشته باشد و با اراده آزاد و اختیار کامل اقدام به وصیت کند. وصیت افراد صغیر، مجنون، سفیه یا کسانی که تحت اکراه وصیت کرده اند، از نظر حقوقی باطل یا غیرنافذ است.
• محدودیت وصیت تا ثلث اموال: بر اساس قانون مدنی ایران، هر فرد تنها می تواند تا یک سوم (ثلث) از کل اموال و دارایی های خود را وصیت کند. وصیت مازاد بر ثلث، از نظر قانونی غیرنافذ است و اجرای آن منوط به تنفیذ وراث خواهد بود. به این معنا که اگر ورثه پس از فوت موصی، با وصیت مازاد بر ثلث موافقت کنند، وصیت اجرا می شود؛ در غیر این صورت، تنها تا میزان ثلث نافذ خواهد بود.
• امکان رجوع و تغییر وصیت نامه: وصیت کننده می تواند در هر زمان و حتی چندین بار، از وصیت نامه محضری خود رجوع کرده یا مفاد آن را تغییر دهد. وصیت نامه جدیدتر، وصیت نامه قبلی را از اعتبار ساقط می کند. این انعطاف پذیری به افراد امکان می دهد تا با توجه به تغییر شرایط زندگی و نظرشان، تصمیمات جدیدی اتخاذ کنند.
• حکم وصیت فردی که اقدام به خودکشی کرده است: قانون مدنی، وصیت فردی را که اقدام به خودکشی کرده و این عمل منجر به فوت وی شده باشد، باطل می داند. این حکم در جهت جلوگیری از وصیت تحت تأثیر شرایط خاص روحی و روانی است.

مدارک مورد نیاز برای وصیت نامه محضری

برای تنظیم وصیت نامه محضری در دفترخانه اسناد رسمی، موصی باید مدارک زیر را به همراه داشته باشد تا فرآیند به سرعت و بدون مشکل انجام شود:

• مدارک هویتی موصی: اصل و کپی کارت ملی و شناسنامه، به همراه آدرس دقیق محل اقامت برای احراز هویت.
• مدارک هویتی وصی و موصی له: در صورتی که وصیت از نوع عهدی (تعیین وصی) یا تملیکی (به نفع شخص خاص) باشد، مدارک هویتی وصی یا موصی له نیز مورد نیاز است.
• اسناد و مدارک اموال مورد وصیت: شامل سند مالکیت املاک، سند خودرو، مدارک حساب های بانکی، گواهی سهام، و هر سند دیگری که نشان دهنده مالکیت اموال مورد وصیت باشد. هرچند ذکر دقیق جزئیات اموال در وصیت نامه الزامی نیست، اما داشتن مدارک آن به سردفتر در تنظیم دقیق تر کمک می کند و از بروز اشتباه جلوگیری می کند.
• حضور دو شاهد: اگرچه برای رسمی بودن خود سند وصیت نامه محضری حضور شاهد الزامی نیست، اما در برخی موارد برای استحکام بیشتر و جلوگیری از هرگونه شبهه احتمالی، موصی ممکن است درخواست حضور دو شاهد را داشته باشد. حضور شاهدان در برخی موارد خاص، مانند وصیت نامه برای افراد بی سواد، اهمیت بیشتری پیدا می کند.

گام به گام تا تنظیم وصیت نامه محضری

فرآیند نحوه نوشتن وصیت نامه در دفترخانه شامل گام های مشخصی است که رعایت آنها منجر به تنظیم یک سند رسمی و معتبر می شود. این مراحل را می توان به شرح زیر ترسیم کرد:

1. مراجعه به دفتر اسناد رسمی: نخستین گام، مراجعه موصی با مدارک لازم به یکی از دفاتر اسناد رسمی مورد اعتماد است. انتخاب دفترخانه با اختیار کامل موصی صورت می گیرد.
2. احراز هویت و صلاحیت قانونی: سردفتر، هویت موصی را از طریق مدارک شناسایی احراز کرده و از اهلیت قانونی وی (بلوغ، عقل، رشد) برای انجام وصیت اطمینان حاصل می کند. این مرحله برای تضمین صحت حقوقی وصیت نامه بسیار مهم است.
3. بیان خواسته ها به سردفتر: موصی خواسته ها و منویات خود را، چه در خصوص وصیت تملیکی (واگذاری اموال) و چه وصیت عهدی (تعیین وظایف)، به سردفتر اظهار می دارد. سردفتر در این مرحله نقش مشاور حقوقی را نیز ایفا کرده و نکات قانونی مربوط به وصیت را به موصی متذکر می شود.
4. تنظیم پیش نویس: سردفتر بر اساس اظهارات موصی و با رعایت کامل قوانین و مقررات مربوط به وصیت، پیش نویس وصیت نامه را تنظیم می کند. دقت در این مرحله برای انعکاس صحیح اراده موصی حیاتی است.
5. مطالعه و تأیید متن: موصی متن پیش نویس را به دقت مطالعه کرده و پس از اطمینان از صحت و تطابق کامل آن با خواسته های خود، آن را تأیید می کند. در صورت وجود هرگونه ابهام یا نیاز به اصلاح، سردفتر تغییرات لازم را اعمال خواهد کرد.
6. ثبت در سامانه: پس از تأیید نهایی توسط موصی، وصیت نامه در سامانه ثبت اسناد و املاک کشور به صورت الکترونیکی ثبت می شود. این ثبت، رسمی بودن و قابلیت پیگیری سند را تضمین می کند.
7. امضای نهایی: موصی و سردفتر (و شهود در صورت حضور، به ویژه در موارد خاص) سند را امضا می کنند. امضا نهایی سند را تکمیل کرده و اعتبار قانونی به آن می بخشد.
8. درج مفاد در اسناد مالکیت (اختیاری): در صورتی که وصیت تملیکی و مربوط به اموال غیرمنقول باشد، مفاد وصیت نامه می تواند در اسناد مالکیت مربوطه نیز درج گردد. این اقدام به شفافیت بیشتر و جلوگیری از هرگونه اختلاف آتی کمک می کند.
9. تحویل نسخه رسمی: یک نسخه رسمی و معتبر از وصیت نامه به موصی تحویل داده می شود تا برای نگهداری و استفاده در آینده در اختیار داشته باشد.

این فرآیند تضمین می کند که وصیت نامه با بالاترین سطح اعتبار و دقت حقوقی تنظیم شده و پس از فوت موصی، به راحتی قابل اجرا باشد. طی کردن این مسیر با همراهی سردفتر، تجربه ای مطمئن و آرامش بخش را برای موصی رقم می زند.

اعتبار، تغییر و موارد خاص در وصیت نامه محضری

اعتبار وصیت نامه محضری یکی از برجسته ترین ویژگی هایی است که آن را از سایر انواع وصیت نامه متمایز می کند. این اعتبار نه تنها موجب آرامش خاطر موصی می شود، بلکه راه را برای اجرای بی دردسر وصیت پس از فوت او هموار می سازد. قانون گذار ایرانی جایگاه ویژه ای برای اسناد رسمی قائل است و وصیت نامه محضری نیز به دلیل تنظیم در دفترخانه اسناد رسمی، در دسته این اسناد قرار می گیرد.

اعتبار حقوقی بی بدیل وصیت نامه محضری

اعتبار بالای وصیت نامه محضری از چند جنبه قابل بررسی است:

• سندیت رسمی: بر اساس ماده 277 قانون امور حسبی و اصول کلی حقوقی، وصیت نامه محضری به عنوان یک سند رسمی تلقی می شود. این سندیت به معنای آن است که مفاد آن در برابر همگان معتبر بوده و نیازی به اثبات اصالت در مراجع قضایی ندارد.
• قابلیت استناد در دادگاه ها: یکی از مهم ترین مزایای وصیت نامه محضری، قابلیت استناد مستقیم آن در دادگاه ها و مراجع اداری است. برخلاف وصیت نامه های خودنوشت یا سری که ممکن است اصالت آن ها مورد تردید قرار گیرد و نیاز به بررسی های کارشناسی داشته باشد، وصیت نامه محضری خود به عنوان دلیل قاطع پذیرفته می شود.
• لازم الاجرا بودن: مفاد وصیت نامه محضری، بدون نیاز به حکم دادگاه (مگر در موارد خاص و چالش برانگیز)، لازم الاجرا تلقی می شود. این امر سرعت و اطمینان در اجرای خواسته های موصی را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. مثلاً اگر وصیت به تملیک مال معینی باشد، صرف وجود وصیت نامه محضری، حق مالکیت را برای موصی له ایجاد می کند و در صورت نیاز، انتقال سند به راحتی انجام می پذیرد.

این سطح از اعتبار، وصیت نامه محضری را به ابزاری قدرتمند برای مدیریت امور پس از فوت تبدیل می کند. افرادی که به دنبال اطمینان حداکثری از اجرای دقیق وصیت خود هستند و نمی خواهند ورثه آن ها درگیر چالش های حقوقی مربوط به اصالت سند شوند، انتخاب وصیت نامه محضری را در اولویت قرار می دهند.

امکان رجوع و تغییر وصیت نامه محضری

یکی از ویژگی های مهم و کاربردی وصیت نامه محضری، امکان رجوع از وصیت نامه محضری و تغییر مفاد آن توسط وصیت کننده (موصی) در هر زمان است. اراده موصی در طول حیات خود، بر هر وصیتی که تنظیم کرده باشد، مقدم است و او می تواند آزادانه تصمیمات خود را در خصوص اموال و امور پس از فوتش بازنگری کند. این ویژگی انعطاف پذیری لازم را برای افراد فراهم می آورد تا بتوانند وصیت خود را با تغییرات شرایط زندگی، روابط خانوادگی، یا حتی تغییر دیدگاه هایشان تطبیق دهند.

نحوه رجوع و تغییر وصیت نامه

برای رجوع یا تغییر وصیت نامه محضری، موصی می تواند به روش های زیر اقدام کند:

1. تنظیم وصیت نامه جدید: ساده ترین و رایج ترین راه برای رجوع از وصیت نامه قبلی، تنظیم یک وصیت نامه محضری جدید است. در این حالت، وصیت نامه جدید به طور خودکار، وصیت نامه یا وصیت نامه های قبلی را که با مفاد آن در تعارض هستند، از اعتبار ساقط می کند. مهم است که در وصیت نامه جدید، به صراحت اشاره شود که این وصیت نامه جایگزین وصیت نامه های قبلی می شود.
2. تصریح به فسخ وصیت قبلی: موصی می تواند با مراجعه به دفترخانه، سندی رسمی برای فسخ یا ابطال کامل وصیت نامه قبلی تنظیم کند. این روش برای زمانی مناسب است که موصی قصد دارد فعلاً هیچ وصیت نامه ای نداشته باشد یا می خواهد وصیت قبلی را به طور کامل از بین ببرد و نه لزوماً جایگزین کند.

نکته کلیدی این است که در صورت وجود چندین وصیت نامه رسمی، همیشه وصیت نامه مؤخر (جدیدترین) ملاک اعتبار و اجرا خواهد بود و مفاد آن بر وصایای قبلی ارجحیت دارد. این امر به وصیت کننده اطمینان می دهد که آخرین خواسته ها و تصمیمات او، بدون در نظر گرفتن وصایای قدیمی تر، به اجرا درخواهد آمد. این انعطاف پذیری، وصیت نامه محضری را به ابزاری پویا تبدیل می کند که می تواند در طول زندگی فرد، متناسب با نیازها و اراده او تغییر کند.

وصیت نامه محضری برای افراد بی سواد و توانمندسازی حقوقی

در جامعه، همواره افرادی وجود دارند که به دلیل عدم توانایی در خواندن و نوشتن، از برخی حقوق خود در زمینه امور مالی و قانونی محروم می شوند یا در اجرای آن ها با مشکل مواجه می گردند. در بحث وصیت نامه محضری، یکی از مهم ترین مزایای این نوع سند رسمی، فراهم آوردن امکان وصیت کردن برای افراد بی سواد یا کم سواد است. برخلاف وصیت نامه های خودنوشت و حتی سری که مستلزم نوشتن متن یا حداقل امضا توسط خود وصیت کننده هستند، وصیت نامه محضری این محدودیت را ندارد.

نحوه تنظیم وصیت نامه برای افراد بی سواد

فرآیند تنظیم وصیت نامه محضری برای افراد بی سواد با رعایت تشریفات خاصی انجام می شود تا حقوق آن ها به طور کامل حفظ گردد:

1. حضور امین یا معتمد: موصی بی سواد می تواند یک فرد معتمد و مورد قبول خود را به عنوان امین به همراه داشته باشد. این امین می تواند از نزدیکان یا وکلای موصی باشد و نقش واسطه را در درک و بیان خواسته های موصی ایفا می کند.
2. قرائت متن وصیت نامه: سردفتر اسناد رسمی وظیفه دارد متن وصیت نامه را به دقت و با صدای بلند برای موصی بی سواد و امین حاضر قرائت کند تا از درک کامل مفاد آن اطمینان حاصل شود. این قرائت باید به گونه ای باشد که موصی تمام جزئیات را بفهمد.
3. تأیید و امضا یا اثر انگشت: پس از قرائت و تأیید موصی بی سواد مبنی بر مطابقت متن با خواسته هایش، او می تواند با اثر انگشت خود (و در صورت توانایی، امضا) سند را تأیید کند. امین و سردفتر نیز سند را امضا می کنند و بدین ترتیب، صحت و اعتبار سند را گواهی می دهند.
4. ثبت در دفترخانه: سند در دفاتر اسناد رسمی ثبت و شماره گذاری می شود و یک نسخه رسمی به موصی تحویل داده خواهد شد.

این امکان، گامی مهم در جهت توانمندسازی حقوقی افراد بی سواد است و به آن ها اجازه می دهد تا با اطمینان کامل، تکلیف امور مالی و غیر مالی خود را برای پس از فوت تعیین کنند. حضور سردفتر به عنوان مرجع رسمی و قانونی، ضامن صحت و اعتبار وصیت نامه خواهد بود و از هرگونه سوءاستفاده احتمالی جلوگیری می کند.

نتیجه گیری

تصمیم به تنظیم وصیت نامه، اقدامی مسئولانه و هوشمندانه است که می تواند از بسیاری از چالش ها و اختلافات آتی برای بازماندگان جلوگیری کند. در میان انواع وصیت نامه، وصیت نامه محضری به دلیل برخورداری از بالاترین سطح اعتبار حقوقی و سادگی در فرآیند اجرا، گزینه ای بی بدیل محسوب می شود. آگاهی از هزینه وصیت نامه محضری، شرایط تنظیم، مدارک مورد نیاز و فرآیند گام به گام آن، به هر فردی کمک می کند تا با دیدی روشن و اطمینان کامل، نسبت به ثبت آخرین خواسته های خود اقدام کند. توصیه می شود در موارد پیچیده یا ابهام آمیز، حتماً از مشاوره حقوقی تخصصی بهره مند شوید تا تمامی ابعاد وصیت نامه شما با دقت و وسواس قانونی بررسی شود و آرامش خاطر ابدی را برای شما و خانواده تان به ارمغان آورد.