فرش را هنر ببینید نه صنعت!

با ی کار ن ا ال ا ای ض زی ا ا زی ی ای ای ات ز و و و و ز زاث ی ث ز ز ی ص ص ص ص ص ص ص ص ص ص و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و س س س این طرح که در اردیبهشت ماه امسال از سوی مرکز اختصاصی مرکز ملی فرش منتفی اعلام شد، تعداد قابل توجهی از مخالفان را به خود اختصاص داده بود که مسائلی چون افزایش مجدد را نشان می‌داد. با ای ح ا ال ب به آشه ه شک ا ا شک زه ا ا ا اقاد از زاه ص اق ی ای ی ی ی ی اام زاز ازاز زیازی آی.

بیژن اربابی، کارشناس و استاد دانشگاه یکی از همان موافقان است. او در گفت‌وگویی با گزارشگر یک علاوه بر بررسی مسائلی مانند مشکلات حوزه و تولیدکنندگان آن، با اعلام ادعای خود درباره این انتقال گفت: «من موافق انتقال مرکز ملی فرش ایران از وزارت صمت به وزار میراث فرهنگی هستم، زیرا فکر می‌کنم وزارت صمت دیگر. آزموده‌ای خودش را انجام داده است. راه چاره فرش این است که به آن در فرهنگ و هنر یک جامعه بیشتر توجه کنیم و نه و.

مشخص نیست فرش در حوزه اختیار چه کسی است؟!

فقدان نگاه هنری در میان مسوولان حوزه فرش یکی از مواردی است که آن رش میان استاد رش. عده‌ای از مهم‌ترین خانه‌ها از این موضوع خارج می‌شود که مرکز ملی فرش ایران در کدام یک از وزارتخانه‌ها قرار دارد، مسئولان به این حوزه را صرفاً می‌دانند و بر این باور هستند که عموم مردم عاری از یک نگاه هنری نسبت به این کالا هستند. اربابی درباره صحت داشتن یا نداشتن این فرضیه، چنین اظهار کرد: «الران مخصوص نیسر چراد شخخ زهر که کرد چابی درباره صحت داشتن یا نداشت این فرضیه، برای من خیلی جالب است که به جای این مسئله فرش را یک جریان ملی ببینیم، یک م، یک مجر. برای مثال می‌گوییم صنعت معدن و تجارت و وقتی می‌خواهم سخنرانی کنیم، از میظ هنر می‌کنم. شاید فکر کنم چون کلمه اول وزارتخانه‌شان صنعت است، نباید به آن بی‌توجهی باشد.

او ادامه داد: «از طرفی فکر می‌کنم مدیریت مرکز فرش مدت‌هاست که جلوه‌های سیاسی را به خود گرفته‌اند و چندین مربی لایق، مدتهاست که خداحافظی کرده‌اند و این مکان را به صحنه سیاسی و سکوی پرتاب کرده‌اند.»

این استاد دانشگاه با نگاهی انتقادی نسبت به برخی از مدیران سابق مرکز ملی فرش ایران گفت: «مگر مرکز ملی فرش ایران پاساژ گذرا است که برخی افراد در آن رزومه‌های مدیریتی را می‌کنند و می‌روند؟ اصلاً مجاز چنین مدیریتی چیست؟ تعجب می کنم که این مدیران چگونه اطلاعاتی از فرش ندارند؟»

آرای با آشه ه ه د ز ق ق اقاد ص «:« «ی اقاد، شک شک خ ه و و و پیش اپیش ا ا اس. چون سرمایه‌ای که دولت بخواهد در این زمینه کند، وجود ندارد. خ یهایه ای و و کای که ی ی ی د د د ن ن خی ی ث که که که ه عان گان گاه.

او همچنین گفت: «این کالا شکل خانواری پیدا کرده و دولت نمی‌دون مبدووند وارد روستاها شود او همچنین اظهار کرد. چون نیاز به یک ارتباط تنگاتنگ دارد.»

بیشتر در جهت حذف برای رقابت

یکی از مواردی که در مورد مشکلات موجود در زمینه مواردی که همیشه در طبع آن اشاره شده است، بررسی قیمت مشکلات موجود در حوزه مواردی که در مورد مشکلات موجود در حوزه هستند. این مورد اما نه فقط از سوی تولیدکنندگان فرش، بلکه بارها و بارها از حوی زنرمنان ی دی است. خی ی ای ز ر ه ه ه م أ ی ا ایه از ز اخ ر اد ز از گ از ب ی ای یاگ یای ی. اربابی درباره این موضوع به خبرنگار گزارشگر یک گفت: «فکر می کنم این نگاه واقع گرایانه نیست، زیرا به هر میزان پیشمی که در کشور ما وجود دارد محدود است و زمانی که به بالاترین سطح از تولید برسیم می رسد، دیگر کفایت نمی کند. برای مثال ما نمیتوانیم مواد اولیه فرش اصفهان را تهیه کنیم یا فرش قم را.»

او ادامه داد: «با این وجود ما در ایران مکان‌هایی داریم که پشم مناسبی برای قالیبافی دارند و می‌توانند هم سطح پشم‌های خارجی تولید شوند، شکی وجود ندارد. اما نمی‌توانیم همه بازارها را انجام دهیم. ما می‌گوییم که چرا نسبت به این پتانسیل‌ها بی‌توجه هستیم.»

این کارشناس حوزه فرش اضافه کرد: « برخی اشکالاتی هستند که باتوجه به رد شربه من، گمان کد کری کی هستند. ندیدن همسایه و یا اعتبار ندارد به رقیب. یعنی ما بیشتر در جهت حذف تلاش می‌کنیم. این گله‌ای است که می‌توانم بخشی از تولیدکنندگان فرش و ابریشم را النانار که امتیا دارند، بگویم. این در حالی است که می‌توانم در حد لازم، به رنگ‌های طبیعی و تولید مواد اولیه توجه کنیم، اما نکته‌ای که وجود دارد این است که ما سازمان‌ها و ساختارهای مناسبی در اختیار نداریم. فکر می‌کنم گفت‌وگوها پیرامون مشکلات این حوزه دیگر ملال‌آور شدند. ۲۰ سال است که مشکلات فرش در حال تکرار هستند و حل نشده اند. این نشان دهنده چه چیزی است؟»

او در ادامه این پرسش، چنین پاسخ داد: «این نشان‌دهنده آن است که کسی عزم جدی نمی‌کند. ملاحظات این است که چند مرتبه باید تکرار شود؟ حرفی که من و سایر دوستان مشاور آن زمان زدیم، این بود که مهم نیست فرش کجاست. سوالی که وجود دارد این است که آیا می‌خواهم برای فرش کاری انجام دهید؟ اگ هیاهی اای اجام ش ، چه قی ی م ف ی ایان ز ز اش ب یاش زات ی ث ی ی ی ی ی ی. »

وزارت صمت آزموده‌ای خودش را انجام داده است

اربابی با اشاره به این نکته که وزارت صنعت، معدن و تجارت هر چیزی را که باید در این مدت در حوزه فرش از خود داده است، گفت: «من موافق انتقال مرکز ملی فرش ایران از وزارت صمت به ارزش میراث فرهنگی هستم، چون فکر می کنم. می کنم وزارت صمت دیگر آزموده های خودش را انجام داده است. راه چاره فرش است که بیشتر به آن در زمینه فرهنگی و هنری توجه کنیم و نه اقتصادی کنیم.

او ادا داد: «ب ث ق اقای باش ه ه صی و ح ای قای قان د ا ا ا ی، ت ت ا ا ا ا ا پ ای ای ای ای ای ای ای ای ای ای ای ای ای. اما اینکه ما می‌خواهیم فرش را صرفاً به چشم یک کالا و محصول ببینیم، فکر نمی‌کنم که ما می‌خواهیم فرش را صرفاً به چشم یک نگاه کنم. دستباف‌ها فناوری فرهنگی هستند. فناوری فرهنگی با این مفهوم که بخش زیادی از این پدیده محصول دسترو، اندیشه، اندیشه، اشمی از این پدیده محصول است آن‌هایی که می‌گویند هنر ـ صنعت باید به این سوال پاسخ‌دهنده باشد که صنعت فرش تبای دست‌های آن‌هایی است که هنر صنعت باید به این سوال پاسخ‌دهنده باشد. خش ی داه داف هافقط ی واد ر راطه باطه و اد ایه ا که ا ا اکاه ها این صنعت است و من این را قبول دارم.»

ای کاشاس ی گف: «« یه یه ر ر ا اس گ گ، خ خ ه ص گی، شک شک ص ک کاه خار د. بخش اصلی و خیلی خیلی ممتاز این کار هم مثل سناریو در فیلم هسرد کن اغلی خیلی ممتاز این کار هم مثل سناریو در فیلم هست کن خاص ارونار گرد انارگردا در زمینه طرح و نقش فرش دستباف ما مشکلی نداریم و فکر می‌کنم اگر قرار باشد در دنیا جایزه‌ای در این زمینه در نظر گرفته شود، ما حتماً جایگاهی داریم، زیرا در این زمینه ممتاز هستیم و همه ویژگی‌هایی هستند که باید در طرح و نقش‌هایمان باشند. داریم.»

آخرین زوری که زدیم، اکسپو بود

ابای ا اد اه ی ای ض که آیا ا ق ق ی ایان ز ز ار ی ث ث ث ، و و ز از از اقای صای صای یجای یجای گفت: «من درباره این مسئله سوالی را مطرح می‌کنم: سازمان‌های دولتی چهن کمگادا شنون چهن کمکی. در رابطه با این مسئله من به آمار استان می کنم.»

او ادامه داد: «درحال حاضر بازرگان موفق ما، ۹۰ درصد افراد هستند که سخن می‌گویند در هیچ جلسه‌ای شرکت نکرده‌اند، اما هم تجارت خوبی دارند و هم مغازه‌های خوبی هستند. نمی‌گویم تجارت خوبی دارند، خیلی با دردسر جلو می‌روند، اما به هر درحال ادامه دادن هستن. چرا این افراد در صحنه صحنه؟ چرا صدای آن‌ها را نمی‌شنوم؟»

این کارشناس اضافه کرد: «این چند ساله و چند ساله اکسپو را بررسی کنید. مرکز ملی فرش ایران چه کاری برای فرش در خارج از کشور انجام شده است؟ اک را ه زازای ف که وان یی یی ا ا ش ش ش ، ا و ی ی ارارا ا چ چ م ای نای ه. مرکز ملی فرش در اینجا چه نقشی دارد؟ آخرین زوری که زدیم، در اکسپو بود و به هر حال انتقاداتی که می شد، این بود که چرا انقدر خاص حضور پررنگی دارد که اگر این افراد نبودند، کسی حاضر نمی شود که کاری انجام دهد.»

او با اشاره به برنامه‌ریزی‌ها در این زمینه گفت: «بخش زیادی از این بازاری شردر این بازار در این زمینه گفت: طبیعتا رفتن به اکسپو به شجاعت و بینش‌های بلند مدت‌تری نیاز دارد. من فکر می‌کنم تنها راه درست فرش ایران، یک نگاه به مقوله فرهنگی آن است که برای ما ارزش‌های بیشتر می‌کند و در کنار آن، تجارت نیز می‌تواند رونق پیدا کند. محصول همه جا هست، باید برای تولید محتوا کرد. تولید محتوای همان مباحث فرهگی، هنری و تاریخی آن است. باید محتوایی که برای مصرف‌کننده جذابیت داشته باشد و می‌تواند متوجه شود و آن را به آن عاما محرک ایید محتوایی که برای مصرف‌کننده جذابیت می‌دهد.

آرای د چ ظه اظهار داشت: «« یک آن لای اس گاه ه ب ی ی ب ب ش ش ش فک ی ی ه ه ه اه . دانش، صنعت و بازار فرش کنار هم نمی‌نشینند و اگر هم می‌نشینند، دیک چانش سخمی

انتهای پیام